Sporen van Vasalis, regie Willem van der Linde. Stichting
Beeldlijn, Groningen, 2010 (dvd, 50 min.). Portret van de dichteres aan
de hand van een interview, in 1987 gemaakt door Ronald Ohlsen.
M. Vasalis, pseudoniem van Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans (Den Haag, 13 februari 1909 - Roden, 16 oktober 1998) was een Nederlandse dichteres en psychiater.
Het pseudoniem
'Vasalis' is een latinisering van haar achternaam 'Leenmans'. De "M" staat niet voor "Maria" zoals soms ten onrechte wordt gemeld. De dichteres wilde in eerste instantie publiceren zonder dat duidelijk werd dat de gedichten door een vrouw waren geschreven[1]. Op voorspraak van Simon Vestdijk kon zij als dichteres debuteren in het literair tijdschrift Groot Nederland, maar de redactie ging niet akkoord met initialen als ondertekening. Dat dwong de dichteres om voor de publicatie in augustus 1936 een pseudoniem te kiezen. Haar vader had in zijn studententijd gepubliceerd onder de naam "Vazal" en de dochter speelde ook met de achternaam Leenman(s).
In 1940 debuteerde Vasalis met de bundel Parken en woestijnen. Haar andere dichtbundels zijn De vogel Phoenix uit 1947 en Vergezichten en gezichten uit 1954. Postuum verscheen in 2002 De oude kustlijn. Haar kinderen Lous, Hal en Maria Droogleever Fortuyn hebben, op haar verzoek, de uitgave verzorgd.
Ton Anbeek beschreef haar gedichten met: "Een schijnbaar banaal gegeven leidt tot een flits van inzicht".
Tot haar bekendste gedichten behoort 'Afsluitdijk' uit Parken en woestijnen (1940), met de volgende beginstrofe:
Toen haar echtgenoot hoogleraar werd aan de Rijksuniversiteit Groningen verhuisde zij met haar gezin in 1951 naar Groningen. Vasalis woonde van 1964 tot haar overlijden in 1998 in het huis De Zulthe bij Roden. Er is sprake van de aanleg van een speciale Vasalis-tuin in haar laatste woonplaats. In 2009 is er een gedenkteken geplaatst ter herinnering aan haar honderdste geboortedag.
M. Vasalis, pseudoniem van Margaretha Droogleever Fortuyn-Leenmans (Den Haag, 13 februari 1909 - Roden, 16 oktober 1998) was een Nederlandse dichteres en psychiater.
Het pseudoniem
'Vasalis' is een latinisering van haar achternaam 'Leenmans'. De "M" staat niet voor "Maria" zoals soms ten onrechte wordt gemeld. De dichteres wilde in eerste instantie publiceren zonder dat duidelijk werd dat de gedichten door een vrouw waren geschreven[1]. Op voorspraak van Simon Vestdijk kon zij als dichteres debuteren in het literair tijdschrift Groot Nederland, maar de redactie ging niet akkoord met initialen als ondertekening. Dat dwong de dichteres om voor de publicatie in augustus 1936 een pseudoniem te kiezen. Haar vader had in zijn studententijd gepubliceerd onder de naam "Vazal" en de dochter speelde ook met de achternaam Leenman(s).
In 1940 debuteerde Vasalis met de bundel Parken en woestijnen. Haar andere dichtbundels zijn De vogel Phoenix uit 1947 en Vergezichten en gezichten uit 1954. Postuum verscheen in 2002 De oude kustlijn. Haar kinderen Lous, Hal en Maria Droogleever Fortuyn hebben, op haar verzoek, de uitgave verzorgd.
Ton Anbeek beschreef haar gedichten met: "Een schijnbaar banaal gegeven leidt tot een flits van inzicht".
Tot haar bekendste gedichten behoort 'Afsluitdijk' uit Parken en woestijnen (1940), met de volgende beginstrofe:
- De bus rijdt als een kamer door de nacht
- de weg is recht, de dijk is eindeloos,
- links ligt de zee, getemd maar rusteloos,
- wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht.
Toen haar echtgenoot hoogleraar werd aan de Rijksuniversiteit Groningen verhuisde zij met haar gezin in 1951 naar Groningen. Vasalis woonde van 1964 tot haar overlijden in 1998 in het huis De Zulthe bij Roden. Er is sprake van de aanleg van een speciale Vasalis-tuin in haar laatste woonplaats. In 2009 is er een gedenkteken geplaatst ter herinnering aan haar honderdste geboortedag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten