vrijdag 31 augustus 2018

Iraanse christenen veroordeeld vanwege hun geloof! Amnesty intrnational


Een Iraanse rechter heeft celstraffen tot 15 jaar uitgesproken tegen vier Iraanse christenen vanwege ‘illegale kerkelijke activiteiten’. Victor Bet-Tamraz, zijn vrouw Shamiram Issavi, en de bekeerde moslims Amin Afshar-Naderi en Hadi Asgari hielden kerstbijeenkomsten, organiseerden thuis kerkdiensten en woonden buiten Iran christelijke diensten bij. Hiermee brachten ze volgens de rechter de nationale veiligheid in gevaar. Op dit moment zijn ze op borgtocht vrij in afwachting van hun hoger beroep.
Roep de Iraanse autoriteiten op de veroordelingen van de vier christenen te vernietigen!
Christenen in Iran worden vaak lastiggevallen en opgepakt. Vorig jaar werden tientallen christenen veroordeeld tot lange celstraffen vanwege hun geloof. Met name bekeerde moslims zijn het doelwit.

donderdag 30 augustus 2018

''Schoonheid is het met gratie dragen van je imperfecties.''


De beste bieb ter wereld is een huiskamer in Den Helder / Volkskrant

beste van de wereld. Een oppepper voor de marinestad die al tien jaar werkt aan de revitalisering van het centrum.
Op de jeugdafdeling van de Bibliotheek School 7 in Den Helder scant Esmee Knaap (10) bij een uitleenzuil een stapeltje dierenboeken en een boek over Anne Frank, over wie ze vorig schooljaar een spreekbeurt heeft gehouden. Natuurlijk heeft ze gehoord dat haar bibliotheek is uitgeroepen tot beste van de wereld. En ja, ze is trots. ‘Het is hier ook heel erg mooi en groot’, zegt Esmee. ‘Ik kom hier zeker één keer per maand.’
In de nacht van maandag op dinsdag werd de Helderse  openbare bibliotheek in Kuala Lumpur bekroond met de Public Library of the Year Award 2018. De bieb in de marinestad troefde concurrenten af uit Noorwegen, de Verenigde Staten, Brazilië en Singapore in de categorie ‘nieuwe bibliotheek in een bestaand gebouw’. Van het prijzengeld, omgerekend 4.400 euro, zullen jeugdboeken worden aangeschaft. Terwijl het tiende felicitatieboeket een plekje krijgt bij de entree, wordt ruiker nummer elf bezorgd. ‘Oh, eens kijken of we nog vazen hebben’, zegt een medewerkster. In het leescafé, boven aan een brede trap – de blikvanger van het gebouw – wordt getrakteerd op cake bij de koffie.
De pas in 2016 geopende bieb werd vorig jaar ook al uitgeroepen tot beste van Nederland. Wat maakt Bibliotheek School 7 tot de beste ter wereld? ‘We willen hier de huiskamer van Den Helder zijn’, zegt Wiltrude Turnhout, lid van de raad van toezicht van de KopGroep Bibliotheken in Den Helder, Schagen, Hollands Kroon en Texel. ‘En dat is ook gelukt vanaf dag één. Er is overal in het gebouw leven, en dan is het vandaag nog rustig vanwege de zomervakantie. Mensen komen hier een krantje lezen en koffie drinken, jongelui maken hier huiswerk. Je hoeft geen lid te zijn om hier welkom te zijn.’
De boekentrap in Bibliotheek School 7. Foto Raymond Rutting / de Volkskrant

Getransformeerd schoolgebouw

De bibliotheek is gevestigd in de totaal getransformeerde School 7, een monumentaal pand uit 1905. De vloeren van de oorspronkelijke lokalen zijn weggehaald, waardoor in het nieuwbouwgedeelte de nok van het oorspronkelijke puntdak te zien is. Oud- en nieuwbouw zijn verbonden door gangen en trappen; in de oude, betegelde wc-hokjes zijn werkplekken gemaakt of liggen zitzakken met prentenboeken. Ondanks de vele niveaus en ruimtes raak je nergens je oriëntatie kwijt.
De ontwerpers, Evelien van Veen en Marcel van der Veer, lieten zich inspireren door het verfilmde prentenboek The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore (vertaald als De fantastische vliegende boeken van Marius Mindermeer). Een leven lang zorgt hij voor boeken, en aan het einde van zijn leven zorgen de boeken voor hem. ‘De bieb is allang niet meer alleen een gebouw waar je boeken leent’, zegt Wiltrude Turnhout. ‘Er is hier een taalcafé voor nieuwkomers, oudere mensen volgen hier cursussen om hun iPad te gebruiken, we hebben een auditorium en we zitten hier samen met de Helderse Volksuniversiteit en de Helderse Historische Vereniging.’
De bar van het leescafé. Foto Raymond Rutting / de Volkskrant

Impuls voor het stadshart

Voor Den Helder als geheel dient de huiskamer aan de Keizersgracht nog een groter doel. De locatie moet een ‘stepping stone’ zijn tussen het stadscentrum en de voormalige rijkswerf Willemsoord. Dat wordt sinds het vertrek van de marine omgebouwd tot ‘nautisch themapark’ waar een nieuw uitgaansgebied aan het ontstaan is.
‘Komend weekend vieren we tien jaar ‘Stadshart op Koers!’, het project voor de binnenstad waarmee de gemeenteraad in 2008 heeft ingestemd’, zegt Turnhout, die tussen 2010 en 2014 ook cultuurwethouder in Den Helder was. ‘Zo worden leegstaande winkelpanden opgeknapt en er is een masterplan van bureau West8. Veel inwoners waren aanvankelijk sceptisch, maar je ziet het enthousiasme groeien. De internationale waardering voor de bibliotheek helpt daar zeker bij.’
Een zithoek van Bibliotheek School 7. Foto Raymond Rutting / de Volkskrant
In hoeverre de Helderse binnenstad daadwerkelijk een impuls krijgt van de mooie bibliotheek, moet nog blijken. Aan de leestafel is Ron Melaet aarzelend. ‘Het is hier gemoedelijk, een mooi gebouw’, prijst hij. ‘Ik kom hier vijf dagen per week de krant lezen. Maar om Den Helder uit het slop te halen, hebben we vooral nieuwe werkgelegenheid nodig, want van de marine moeten we het niet meer hebben.’

Zo ziet de hedendaagse universiteitsbieb eruit

De Erasmus Universiteit Rotterdam heeft een nieuwe bibliotheek. En hoewel 'bibliotheek' letterlijk 'boekenhuis' betekent, zijn boeken er duidelijk naar de tweede rang verwezen. Studeren gaat tegenwoordig online. 
‘Er staan hier beangstigend veel winkelpanden te huur’, zegt Peter van Nimwegen, zelf bloemist te Groningen en door toeval in het leescafé aan de thee beland. ‘Maar als ik ooit een huis ga verbouwen, vraag ik de architecten van dit gebouw, en de appeltaart is voortreffelijk.’
‘Een bibliotheek heeft toch altijd iets magisch’, zegt zijn vrouw Janny Draaisma. Ook hun dochter Anne is onder de indruk. ‘Bij ons in Groningen hebben we een strak gebouw van drie verdiepingen met alleen maar boekenkasten.’
Het centrale trappenhuis van Bibliotheek School 7. Foto Raymond Rutting / de volkskrant

Sofia Goebaidoelina gelooft nog steeds in de ‘verkeerde’ weg

''Wie vraagt is even onwetend. Wie niet vraagt is eeuwig onwetend.'' Chinees spreekwoord


donderdag 16 augustus 2018

Taner Kılıç is vrij!

 
Na meer dan veertien maanden onterechte gevangenschap kwam gisteren eindelijk het verlossende woord: Taner Kılıç, voormalig voorzitter van Amnesty Turkije, is vrij.
Taner stelde zijn leven in het teken van de verdediging van de mensenrechten. Hij moest dit bekopen met meer dan een jaar achter de tralies. De volstrekt ongegronde aanklacht tegen hem is helaas nog niet vervallen. Hij kan nog steeds tot 15 jaar gevangenisstraf worden veroordeeld. We blijven daarom actievoeren.
Taner vertelt hoe belangrijk het is om te weten dat mensen buiten de gevangenis je steunen: "De gedachte dat mensen over de hele wereld, van Benin tot Noorwegen, onder de hete zon en in de vrieskou, mij steunden beurde mij op in de gevangenis. Het deed me beseffen hoe belangrijk internationale solidariteit is in de strijd voor mensenrechten".


dinsdag 14 augustus 2018

Fromages d'été / Marmiton

Parlons des fromages dont la meilleure période de consommation est l’été…
  • La burrata (elle ne devait d’ailleurs être consommée que de mai à août)
  • Le Camembert (sa période idéale se situe de la fin de printemps au début de l’automne)
  • Le Münster est meilleur au printemps et en été
  • Le Beaufort (même période)
  • Même chose pour l’Epoisses et le Langres, fromages onctueux au fort caractère, même si le Langres se consomme jusqu’en décembre (ce qui  arrange bien nos plateaux de fêtes).
  • Les bleus (Auvergne, Sassenage, etc.) se consomment à partir de l’été jusqu’à la fin de l’année.
  • Les petits fromages de chèvre sont aussi de la partie : Rocamadour et autres petits fromages du Poitou ravissent nos repas d’été.
Le comté se consomme également d’août à mars, mais la variété de ses périodes d’affinage permet d’en consommer toute l’année. Faites le calcul : si vous êtes en automne, un Comté de 18 mois d’affinage sera fait avec du lait de printemps, donc il a des chances d’être très savoureux.
 
Dans tous les cas, la meilleure chose à faire est de goûter !!! Demandez donc à votre fromager.

Et n'oubliez pas : dans plus de 90% des cas, c'est le vin blanc qui accompagne le mieux les fromages. Apprenez-en plus sur le sujet ici...

Wenen is de meest leefbare stad ter wereld

Wenen is de meest leefbare stad ter wereld, volgens de jaarlijkse ranglijst van the Economist Intelligence Unit. De Oostenrijkse hoofdstad verdrong Melbourne van de eerste plaats, schrijft Reuters.

''Er is geen goed dansen of slecht dansen. Dansen is dansen.''


maandag 13 augustus 2018

Michiel Deylius - Tekst in Steen / Beelden op Syp

Van 18 augustus t/m 30 september 2018

Kasteel-Museum Sypesteyn in Loosdrecht


Beelden op Syp is een bijzondere presentatie van beelden in de historische tuin van het kasteel. De 7 deelnemende kunstenaars gebruiken verschillende materialen en hun beelden staan op plaatsen in de tuin die zij zelf gekozen hebben.

Ik toon 5 beelden - hoofdzakelijk schalen - waaronder het object Huid#1 en een paar schalen voorzien van tekst.

De overige kunstenaars zijn Peter van den Akker, Dorothé Arts, Jolanda Drukker Murray, Marin Hondebrink, Rene Vlasblom en Anneke Wessels.
 
Openingstijden
dinsdag t/m zondag van 10.30 - 17.30 uur

Locatie
Nieuw-Loosdrechtsedijk 150, 1231 LC Loosdrecht
Agenda

21 mei - 1 okt                    Kunst aan de Lek, Wijk bij Duurstede
18 aug - 30 sept                Beelden op Syp, Kasteel Sypesteyn, Loosdrecht
6 - 7 okt                             Atelierroute Woerden
27 okt - 2 dec                    De Ploegh bij de Boterhal, Boterhal, Hoorn
1 - 4 nov                            Affordable Art Fair, Amsterdam
(semi)permanent              Galerie & Beeldentuin Waarkunst. 't Waar (Groningen)
Copyright © 2018 Michiel Deylius - Tekst in Steen, All rights reserved.
Deze nieuwsbrief verschijnt alleen als er nieuws is. Je ontvangt hem omdat we ooit contact hadden over mijn werk.

Our mailing address is:

Woerden, NH 3449 HZ
Netherlands
 
 

Schrijver en Nobelprijswinnaar V.S. Naipaul, gisteren overleden, stond met een been in India en met het andere been in de wereld van Shakespeare. Hij werd geprezen en verguisd.


Amnesty roept de autoriteiten van Guatemala en Maleisië op om activisten te beschermen en een einde te maken aan alle intimidaties en moorden.

Stop geweld tegen milieu- en landrechtenactivisten
Schrikbarend veel milieu- en landrechtenactivisten zijn de afgelopen jaren bedreigd en vermoord. Ze werken onder zeer moeilijke omstandigheden en het geweld tegen hen houdt aan.
In Guatemala werd op 28 juli de 25-jarige activist Juana Raymundo dood gevonden. Ze is de achtste activist die in minder dan drie maanden tijd in Guatemala is vermoord. Ook haar collega’s vrezen voor hun leven.
In Maleisië wordt een inheemse stam bedreigd met fysiek geweld omdat ze een blokkade hebben opgezet voor een lokaal bedrijf dat op het land van hun voorouders doerian en rubber wil verbouwen.
Ook in veel andere landen worden activisten bedreigd.


''Een oester maakt van zijn probleem een parel.''


zondag 12 augustus 2018

''In stilte schuilt welsprekendheid. Stop met weven en zie hoe het patroon verbetert.''


''Tussen ja en nee ligt iemand een kans geven.''


Naipaul (1932-2018): scherpzinnige schrijver met een schaduwzijde / Trouw



Hij gold als één van de belangrijkste reisverhalenschrijvers van zijn tijd en werd geprezen om zijn lyrische en vlijmscherpe pen. Maar de overleden Nobelprijswinnaar V. S. Naipaul had ook een schaduwkant.

  Vidiadhar Surajprasad Naipaul werd in 1932 geboren op Trinidad, als afstammeling van Indiase sei­zoens­ar­bei­ders
 In het pessimistische ‘Een domein van duisternis’ verbaasde hij zich over de haast lijdzame aanvaarding van armoede in het land van zijn voorouders
In 1990 werd hij tot ridder geslagen, in 2001 ontving hij de Nobelprijs voor de literatuur

 Hij gold als één van de belangrijkste reisverhalenschrijvers van zijn tijd en werd geprezen om zijn lyrische en vlijmscherpe pen. Maar de overleden Nobelprijswinnaar V. S. Naipaul had ook een schaduwkant.
Over weinig Nobelprijswinnaars zullen de meningen zo uiteen lopen als over de zaterdag overleden V. S. Naipaul. Misschien niet zozeer om het fictiewerk van de Britse schrijver: dat wordt geroemd om zijn prachtig lyrische zinsbouw, scherpzinnige beschouwingen van familiebanden en de worsteling met het kolonialisme.
De schrijver werd geprezen voor de wijze waarop hij al vroeg sociaal-maatschappelijke kwesties in zijn romans koppelde aan een goed verhaal. In hem zagen zijn fans een gedurfd en origineel denker, vooral vanwege zijn pijnlijk eerlijke, sterk doorwrochte reisverhalen, wars van idealisme of romantisering.
Verhalen die echter bol stonden van racisme en vooroordelen, zo riepen zijn critici. Daarnaast had de persoon Naipaul een schaduwzijde. Hij stond bekend als hatelijke man, die een genoegen leek te scheppen in het zoeken van ruzie. Ook problematisch was zijn kijk op vrouwen. Daar hadden niet alleen zijn vrouw, maîtresse, of zijn vrouwelijke romanpersonages onder te lijden - ook álle vrouwelijke schrijvers. Aan een alinea had hij genoeg om te weten of deze door een vrouw was geschreven – dat konden ze namelijk niet, meende hij. Zoals de Britse literatuurcriticus Terry Eagleton hem neerzette: geweldige kunst, verschrikkelijke politiek.

Zelfdestructieve reis

Vidiadhar Surajprasad Naipaul werd in 1932 geboren op Trinidad, als afstammeling van Indiase seizoensarbeiders die de eeuw ervoor naar het eiland waren gehaald. Zijn vader werkte als journalist, iemand die nooit de kans had gekregen door te breken als romancier. Naipaul kreeg die kans wel, toen hij in 1950 een beurs kreeg om aan Oxford te studeren. Dat liep uit op een deceptie. Naipaul voelde zich er minderwaardig, was ontevreden over zijn eigen schrijven, raakte depressief en ondernam een zelfdestructieve reis naar Spanje.
Een briefwisseling met zijn vader – in 1999 gepubliceerd – hielp hem er bovenop. Van gedesillusioneerde beurs-student uit het Caribisch gebied zou hij opklimmen tot de Britse bovenklasse.
Naipaul verhuisde naar Londen, nam klusjes aan als journalist, en liet eind jaren vijftig zijn romandebuut ‘De Mystieke Masseur’ (1957) snel volgen door nog twee boeken. Zijn echte doorbraak kwam met ‘Een huis voor meneer Biswas’ (1961), een eerbetoon aan zijn vader, waarin hij zijn jeugd op Trinidad verwerkte.
Hij had er drie jaar aan gewerkt, na publicatie ervan hield hij fictie een poos voor gezien. Hij ging op reis, terug naar het Caribisch gebied en naar India – zijn eigen wortels achterna. Die ervaringen verwerkte hij in ‘The Middle Passage’ (1962) en in ‘Een domein van duisternis’ (1964). Naipaul informeerde zich grondig voor zijn reisessays, en deinsde niet terug voor een provocerende eigen kijk. In het pessimistische ‘Een domein van duisternis’ verbaasde hij zich over de haast lijdzame aanvaarding van armoede in het land van zijn voorouders. In India zelf werd het boek in de ban gedaan.

Genoegen scheppen in polemiek

Ook over Afrika liet hij zich laatdunkend uit. Dat men hem hierop van racisme betichtte, deed Naipaul weinig. Hij schiep genoegen in de polemiek. Zo noemde hij eens de fatwa die was uitgesproken over collega-schrijver Salma Rushdie een overdreven vorm van literaire kritiek. Ook beroemd is zijn vete met zijn vriend Paul Theroux, nadat deze een door hem gegeven cadeau aan Naipaul terugvond in een tweedehands boekenwinkel. Theroux publiceerde daarop een vilein stuk over de duistere kanten van zijn vriend, en de ruzie werd pas vijftien jaar later bijgelegd.
Een later belangrijk werk was ‘Onder gelovigen’ (1981) over de Islam, waarmee hij er vroeg bij was om op de gevaren van religieus fanatisme te wijzen. Met ‘Een bocht in de rivier’ (1979), ‘Het raadsel van de aankomst’ (1987) en ‘Een half leven’ (2001) bleef hij bovendien veelgeprezen romans publiceren.
In 1990 werd hij tot ridder geslagen, in 2001 ontving hij de Nobelprijs voor de literatuur. Naipaul woonde tot zijn dood op het Britse platteland, overleefd door zijn tweede vrouw, die hem ‘een reus’ noemde, ‘in alles wat hij deed’. Salman Rushdie twitterde gisteren: “We waren het ons hele leven oneens, over politiek, over literatuur. Nu voelt dit verdriet alsof ik een oudere broer heb verloren.”