oftewel Maori' s en Pakeha's (Europeanen): de feiten eerst, dan hun onderlinge verhoudingen uit de berichten van mensen die we ontmoetten.
Feit is dat de Maori's in de stad drankproblemen vertonen door werkloosheid en armoede.
Ook is het zo dat ze vaak aan diabetes lijden, want ze zijn in de loop van de laatste 50 jaar anders gaan eten, vetter, met meer snacks (ofschoon het daar niet zo ontwikkled is als hier qua cultuur, waar buiten NL is het ook trouwens zo erg: om iedere hoek rijst een snackbar op?) van groot en tanig zijn ze erg dik geworden van jongs aan. (Er zijn in de stad grote posters erover hier in Kuala Lumpur waar het ook een groot probleem is).
Huidkanker hebben veel NZlers, omdat de ozonlaag daar wel gebreken vertoont. Er wordt er vaak over gewaarschuwd (in gidsen, op tv bijv.) Ze worden gemiddeld 82 jaar oud.
Nu de onderlinge verhoudingen: ons werd door de blanke NZ geopperd dat zij, de Maori's alles willen, er werd geklaagd dat ze over alles klagen (!) en veel steun krijgen van de overheden. " Ze willen het land, de lucht bezitten, doen niets en krijgen uitkeringen dankzij ons werk" zo een vrouw uit Wellington ( in de poel).
Hetzelfde verhaal hoorde ik van het echtpaar uit Perth over de arme in Australië, die alle rechten zouden krijgen, het woord aboriginals kwam niet op hun lippen. De vrouw vertelde dat, als je jong bent, alleen en zwanger, je dan niet meer hoeft te werken, je krijgt genoeg uitkering en zij maar werken in hun bedrijf en weinig tijd voor vakantie overhouden (2 weken voor het hele land Noordereiland en Zuidereiland, dus slechts hoogtepunten op zijn Japans, waaronder voor het eerst voor haar man (van onze leeftijd) bungeejumpen!!!)
De paar Maori's die we spraken, zoals Charlotte, vinden erg dat de jongeren hun waarden verwaarlozen, door veel tv te kijken met bijv. de reclames over consumptieproducten, de taal laten beïnvloeden door het Engels en het Amerikaans. Zij klaagde niet over de andere NZlers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten