Kerikeri

Kerikeri

Onderweg naar Pukenui stoppen we in Kerikeri, een klein plaatsje in een baai. De missiepost heeft een eigen baaitje, daar staat het oudste (houten) missiehuis van NZ, rond 1830. De missionarissen kwamen natuurlijk om de mensen – lees de Maori’s- het christendom bij te brengen, maar waren ook goede boeren (aardappelteelt), tuinders, langzamerhand waren er 3000 mensen op die post. 3 dominees zijn er voor die missie van groot belang geweest, als laatste Kemp. Zijn graf, die van zijn vrouw en van zijn zonen zie je in het kerkhof rond het (mini) kerkje op de heuvel. De nakomelingen van Kemp bleven er tot 1976 .Ook 3 mannen waren er belangrijk, naast de Maorichef, die al vocht tegen andere stammen, en met die 3 – de dominee, de secretaris en een vrijgezel die een roeping had als leraar- een soort compromis sloot: zij bewerken het land maar het blijft eigendom van de Maori’s. De Maori chef ging zelf naar London, naar de koning en toen hij terugkwam begreep hij beter wat de Engelsen probeereden te doen en accepteerde het. Ook werd hij de eerste in het christelijke geloof gedoopte Maori. Zo werd Het verdrag wan Waitangi in 1840 gesloten.

We kregen een rondleiding door een oudere in klederdracht geklede NZ (blanke) vrouw, die het hele verhaal op een zachte, rustige, bijna zingende toon vertelde, eindigend met de uitspraak dat ze trots was op haar NZ (Engelse) afkomst.

Het stonehouse hebben we ook bezocht, het werd gebouwd met de kennis van een ex gedetineerde, opdat de missie beter bestand werd tegen aanvallen van andere stammen en bandieten.

De grootste (positieve) bijdrage van de missiepost is het opschrijven van de Maoritaal, die tot die tijd slechts oraal overgeleverd werd. Er kwamen natuurlijk ook bijbels in het Maoris

Na dit interessante uitstapje reden we door naar Pukenui.