Maaike Bezemer −
09/05/16, 12:45
© Arie Kievit.
Bianca Riley en haar twee kinderen pakken een voedselpakket uit: brood, groente, sap en chips voor de meiden.
In Rotterdam groeit één op de vier kinderen op in armoede. "De Hema vind ik te duur."
-
de achtjarige Maroussia zit niet meer op ballet en zwemdiploma's heeft ze ook niet
Ze leidt haar kinderen af als ze langs een speelgoedwinkel komen; daar
kan moeder Bianca Riley toch alleen maar nee zeggen. Haar achtjarige
dochter Maroussia zit niet meer op ballet en zwemdiploma's hebben zij en
haar zusje Maraishia (4) ook niet. De Rotterdamse is alleenstaand en
arbeidsongeschikt. Ze zit in de schuldsanering, dus haar inkomen wordt
beheerd. Riley: "Ik moet het doen met 50 euro leefgeld per week".
In
Nederland lopen 421.000 minderjarige kinderen risico op armoede. Dat is
12 procent en evenveel als tien jaar geleden, zo blijkt uit nieuwe
cijfers van het CBS. Tussen 2005 en 2010 was er wel sprake van een
daling, maar door de economische crisis is het aantal lage inkomens weer
toegenomen.
Rotterdam spant de kroon: daar groeit een op de
vier kinderen op in een gezin met minder dan 1900 euro per maand of, als
het een eenoudergezin betreft, minder dan 1540 euro. Onder
niet-westerse kinderen groeit een derde op in een gezin met een laag
inkomen en vaak duurt die situatie ook langer. Utrecht heeft de
'rijkste' jeugd.
Door Hemelvaart en Bevrijdingsdag kreeg Riley dit weekeinde nog even
geen geld, maar gelukkig kwam de stichting House of Hope een tas met
boodschappen brengen van de voedselbank. Het zijn spullen die de
Surinaamse zelf niet zo snel zou kopen: verse groenten, appels, chips
voor de meiden, twee pakken sap. Maroussia loopt intussen in en uit de
kamer met vrolijke velletjes in geel, groen, rood en blauw. Ze kan
misschien niet zwemmen, voor 'Veilig en vlot lezen' verzamelde ze al wel
tien diploma's.
House of Hope biedt in Rotterdamse buurten als
Carnisse, Charlois en Tarwewijk niet alleen voedsel- en kledinghulp maar
ook vrouwengroepen, koffie-ochtenden en computer uurtjes. Een klein
beetje hulp bij financiële regelingen of het schrijven van brieven kan
net het verschil maken, zegt medewerker Elsemarie Schop.
Ze
onderzoekt voor haar hbo-opleiding Maatschappelijk Werk wat leven in
armoede met kinderen doet. "Ergste is dat ouders door hun zorgen minder
energie in hun kinderen steken, minder vaak positieve dingen met ze
doen. Hoe meer stress, hoe meer impact dat heeft."
Praktisch
betekent armoede in deze wijken dat kinderen niet trakteren op school.
"Soms is er ook thuis geen feest, omdat bezoek anders ziet dat er niet
zo veel spullen zijn", zegt Schop. "Er is veel schaamte." Ze ziet ook
wel gezinnen die op een matras op de grond slapen. "Soms kunnen wij dan
net het verschil maken door een bed te regelen."
-
© Trouw.
Zo erg is het bij Bianca Riley niet. Gelukkig is er Marktplaats, lacht
ze in haar vrolijke paarse huiskamer. Sinds twee jaar zit ze in de
schuldsanering. En dat duurt nog tot 2017. "24 november om precies te
zijn."
In het begin kreeg ze nog 80 euro leefgeld, maar haar
woonkosten stegen toen ze een benedenwoning kreeg toegewezen. Met haar
rug- en bekkenproblemen was het niet meer te doen op drie hoog. Ook de
gemeentebelastingen stegen.
Wel heeft ze een Rotterdam pas met een
jeugdtegoed. Al is het lastig om daarmee de juiste spullen te kopen.
"Er is een beperkt aantal winkels waar ik het kan besteden. Een
sportzaak bijvoorbeeld, terwijl je maar zoveel sportschoenen nodig hebt.
En de Hema vind ik te duur." De schoolbijdrage van 55 euro per dochter,
kan ze er niet van betalen.
-
Intussen kennen ze het versje wel dat mama geen geld heeft
Bianca Riley
Deze vakantieweken zijn de zusjes een keer naar het speelparadijs
gegaan, omdat een kennis ze meenam. "Intussen kennen ze het versje wel
dat mama geen geld heeft", zegt Riley. "Ik kan het rustig aan ze
uitleggen. Het zijn geen moeilijke meiden, ze zijn niet veeleisend.
Gelukkig houden ze van fietsen voor de deur en van knutselen."
Maroussia
rolt ineens over het laminaat. Ze heeft even haar andere gympen
aangetrokken. Gekregen van een collega van haar oudere zus, die al niet
meer thuis woont. Zij is stewardess, vertelt Maroussia trots. Ze somt de
namen op van de meiden in de klas: bijna allemaal hebben ze schoenen
met wieltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten