dinsdag 1 maart 2011

uit soms is alles eeuwig, voor jou Ada, als tijdsverdrijf

de avond in

Wij wandelden de avond in
mijn dierbare vriendin.
Onze lange schaduwen waren
als de schaduwen van lange bomen
met enkele takken en daartussen
vonden de schaduwen van mussen
hun schaduwen van onderkomen.
Hun schaduwen riepen
elkaar toe, verstomden
en terwijl we liepen
kromden onze schaduwen zich
over de heuvels heen en
lang, langzaam en voorzichtig
waren we allemaal verdwenen.


.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten