Mijn naam is Legioen – Menno Wigman
In een kritische terugblik op de beginjaren van onze eeuw
evoceert Wigman herkenbare plaatsen en momenten die spreken van
decadentie en dood. Ongenadig ontmaskert de dichter de desillusie van
het fenomeen mens en spreekt hij zijn pessimisme en boosheid uit in
ontluisterende gedichten, die dan weer welluidend klinken in hun haast
klassieke, vormvaste verzen met een bezwerend ritme. Tegelijk boeit deze
niet altijd prettige bundel door zijn enorme vitaliteit en zijn
charmerende lichtvoetigheid. Uit die tegenstellingen spreekt een
uitzonderlijke kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten