Leo Vroman (Gouda, 10 april 1915 – Fort Worth, 22 februari 2014) was een Nederlands-Amerikaans dichter, (toneel)schrijver, tekenaar, schilder, bioloog en hematoloog.
In Nederland is hij vooral bekend als dichter; zelf beschouwde hij zich
allereerst als wetenschapper. Vroman woonde en werkte vanaf 1947 in de Verenigde Staten en werd in 1951 Amerikaans staatsburger. Toch geldt hij als een van Nederlands grootste dichters. In 1964 ontving hij de P.C. Hooft-prijs.
Bioloog en dichter Leo Vroman (1915) leerde zijn aanstaande vrouw
Tineke (1921) kennen in Utrecht bij de studentenvereniging Unitas. De
joodse Vroman vluchtte in 1940 naar Indië, zijn verloofde Tineke was te
jong en bleef in Nederland. Leo overleefde vier jappenkampen en vertrok
naar de VS. Daar trouwden ze in 1947. Beiden stortten zich op het
wetenschappelijk onderzoek. Vroman debuteerde in 1946 als dichter en
bouwde daarna een solide en veelvuldig bekroond oeuvre op.
In hun seniorenflat in Fort Worth, Texas kijkt het echtpaar terug op hun
rijke leven, waarin de in Vromans gedichten veelbezongen liefde voor
zijn Tineke de hoofdrol speelt. Tussen de beelden van het dagelijkse
leven in hun flat, met het bord op schoot voor de tv en babbelend in de
keuken, praat het echtpaar vrijuit en met humor over het naderende
einde: 'Ik stel mij voor: een grote urn voor mij, een kleine voor Tineke
en een heel kleintje voor onze brieven...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten