witte tatoeage

papaver Princess Victoria Louise

parels

marbles / billes / knikkers / Murmeln

couronnes

Syrie, camp de Yarmouk

Des centaines d’habitants attendent de recevoir de l’aide alimentaire de l’ONU, au camp palestinien de Yarmouk, au sud de Damas, en Syrie, le 31 janvier dernier. Cette photo, transmise à l’agence Reuters le mercredi 26 février par l’ONU, apparaît au lendemain de la déclaration du chef de l’office de secours et de travaux des Nations unies pour les réfugiés de Palestine, qui a décrit les conditions de vie "choquantes" de ces 18.000 personnes piégées par les combats.

Kiev, de dag erna

Clare Elsaesser

Ivoorkust / La Côte d'ivoire / Elfenbeinküste

Ivoorkust, officieel de Republiek Ivoorkust, is een land in Afrika en grenst aan Liberia, Guinee, Mali, Burkina Faso, Ghana en de Golf van Guinee. De regering van Ivoorkust heeft de internationale gemeenschap verzocht het land te benoemen met de Franstalige benaming Côte d'Ivoire. Deze benaming is in veel talen, waaronder het Nederlands, echter niet ingeburgerd.

Ivoorkust werd in de vijftiende eeuw door de Portugezen gekoloniseerd. Reeds in de achttiende eeuw vestigden zich enkele Fransen in nederzettingen aan de kuststrook. In de negentiende eeuw begonnen de Fransen zich in groten getale te vestigen in Ivoorkust. In 1893 werd Ivoorkust een van Burkina Faso gescheiden Franse kolonie. In 1906 werd Ivoorkust deel van Frans-West-Afrika.
 (...) In 1958 werd Ivoorkust een autonome republiek binnen de Franse Federatie. In 1960 werd Ivoorkust een onafhankelijke republiek. Felix Houphouët-Boigny, een van de voormannen van de RDA, werd president van de republiek. Hij maakte van Ivoorkust een eenpartijstaat waarin alleen de PDCI/RDA was toegestaan. Hij bleef tot 1993 aan de macht.

De autochtone bevolking bestaat uit meer dan zestig etnische groeperingen, die in vier grote cultuurgroepen kunnen worden ondergebracht: de Akan-volkeren (in het zuidoosten), waartoe de grootste etnische groep van Ivoorkust, de Baule, behoort, evenals de zogenaamde Lagunenvolkeren langs de zuidkust; de oorspronkelijk van de jacht levende Krau-volkeren (in het zuidwesten), thans landbouwers; de Mandé-volkeren (in het westen en noordwesten), waartoe o.a. de Dan, Malinké, Bambara en de rondtrekkende Dioula behoren; en de Volta-volkeren (in het noorden en noordoosten), waartoe de tweede grote etnische groepering der Senufo (landbouwers) behoort. Voorts wonen er enkele duizenden Europeanen (meest Fransen), Libanezen en Syriërs (vnl. handelaren). De ca. 2 miljoen Afrikaanse gastarbeiders, voornamelijk uit Burkina Faso en Mali, hebben in belangrijke mate bijgedragen tot de zeer sterke jaarlijkse bevolkingsgroei van 3,7% (natuurlijke groei: 2,6%). Een ander migratieverschijnsel vormt de snelle verstedelijking: woonde in 1940 nog slechts 6% van de bevolking in steden, in 1992 was dit cijfer gestegen tot 42%. Vooral de grootste twee steden, Abidjan (ca. 2,5 miljoen inw.) en Bouaké (ca. 600 000 inw.) groeien zeer snel. De helft van de bevolking is jonger dan 15 jaar; slechts 11,4% is ouder dan 45 jaar. De gemiddelde levensverwachting bij geboorte bedraagt 56 jaar.

Taal

De officiële taal is het Frans; de stamtalen en dialecten spelen echter in de dagelijkse omgang de belangrijkste rol. Als handels- en voertaal wordt met name het Dioula veel gesproken. Daarnaast worden ook nog volgende talen gesproken: Abé, Abidji, Abron, Bambara en Maninka.

Religie

De traditionele stamreligies worden door ca. 63% van de bevolking aangehangen; ca. 25% is islamitisch en ca. 12% christen, van wie ruim 8% katholiek. De Katholieke Kerk heeft een relatief grote maatschappelijke invloed, daar het grootste deel van de elite katholiek is.

de beaux verts

een bezoeker uit de Ivoorkust: welkom!

Verenigde Staten	109
Nederland	82
Frankrijk	31
Polen	31
Duitsland	25
Oekraïne	16
België	4
Canada	1
Ivoorkust	1
China	1

De VakantieBieb

 heeft vakantie

De VakantieBieb was open tot en met 25 januari 2014. In de afgelopen vakantieperiodes hebben leden en niet-leden een keuze kunnen maken uit meer dan 180 e-books. Ben je enthousiast geraakt? Meer informatie over het lezen van e-books vind je op www.bibliotheek.nl/e-books. Op korte termijn ontvangen de gebruikers van de VakantieBieb per E-mail meer informatie over het verder lezen via de VakantieBieb-app. Houd dus je mailbox en deze website goed in de gaten.

Hoe werkt de VakantieBieb?

VakantieBieb is een app met een selectie van populaire boeken voor in de vakantie. Nadat je de app hebt gedownload, kies je een aantal e-books, deze komen beschikbaar via de app. Een internetverbinding voor het lezen van deze e-books is vervolgens niet meer nodig. Probeer het zelf en zoek de VakantieBieb- app op in de App Store of Google Play Store.

Beschikbaarheid in vakanties

De app is bedoeld als cadeautje aan alle leden van de Bibliotheek, maar ook niet-leden kunnen de e-books lezen. Het enige wat je hoeft te doen, is je eenmalig registreren. Daarna zijn de boeken beschikbaar totdat de betreffende vakantieperiode voorbij is. De boekenlijsten zijn te vinden onder de tab ‘boekenlijst’ en onder de tab ‘support’ staan de ‘vaak gestelde vragen’.

Bezoek www.bibliotheek.nl/ebooks en vind meer informatie over het aanbod e-books van de Bibliotheek. Hier is een geheel nieuw aanbod e-books te vinden.

kiekeboe

Opening Centraal Station rotterdam op 13 maart met musici uit het Rpho

De opening van Rotterdam Centraal wordt een bijzondere gebeurtenis met een Rotterdams karakter. Diverse indrukwekkende bijdragen van onder meer het Rotterdams Philharmonisch Orkest, Conny Janssen Danst, Codarts en Mothership zullen het officiële openingsprogramma creatief invullen. Stuk voor stuk Rotterdamse grootheden met internationale allure. Op 13 maart is het zover: u kunt de koperblazers en slagwerkers van ons orkest dan bewonderen!

Emily Dickinson

Pearl Ed Wubbe

een prachtig lief meisje

Leo Vroman

Dichter-bioloog Leo Vroman overleden Afgelopen weekend overleed de dichter-bioloog Leo Vroman in zijn woonplaats Fort Worth in Texas. Hij is 98 jaar geworden. Vroman was een van de grootste Nederlandstalige dichters. Hij vestigde zich na de oorlog in Amerika, waar zijn verloofde zich bij hem voegde. In 1946 debuteerde hij met de bundel Gedichten. Meer dan 50 bundels zouden volgen. In november vorig jaar verscheen zijn meest recente bundel Die vleugels. Voor zijn werk ontving Vroman diverse belangrijke prijzen: de Lucy C.W. van der Hoogtprijs (1949), de P.C. Hooftprijs (1964) en de VSB Poėzieprijs (1996). Bij uitgeverij Querido verschijnt dit voorjaar Hoe mooi alles, een boek over de relatie van Leo en Tineke Vroman. De mooiste gedichten: uit Hollands Maandblad De 'Hollands Maandblad-reeks' was in 1977 een initiatief van de enige redacteur van het tijdschrift, K.L. Poll, en opende met het debuut van Oek de Jong. De huidige HM-redacteur Bastiaan Bommeljé heeft de reeks herstart en wel op buitengewoon gelukkige wijze. Hij maakte een keuze uit de 160 bijdragen die Leo Vroman sinds 1960 voor het tijdschrift schreef, hetgeen een mooie poëziebloemlezing opleverde. Maar het allermooiste van dit boek is toch de verbinding die Vromans gedichten aangaan met de tekeningen van Iris Le Rütte, veelal speciaal voor deze uitgave gemaakt en op een wonderlijk natuurlijke manier aansluitend bij de poëzie. Liefde en dood zijn in beider werk, en op een bijna luchtig te noemen wijze, de meest in het oog springende constanten. Het verbale spel van Vroman vindt in het beeldende spel van Le Rütte een verrukkende en perfecte pendant. De metamorfosen die zij met een beperkt beeldmateriaal weet te bewerkstelligen, grenzen aan het ongelooflijke. Wat een vondst om die twee kunstenaars aan elkaar te koppelen! Deze tekeningen zijn, in de ware zin van het woord, beeldende lezingen van Vromans werk.

---

Die vleugels `Met de vlerken van een vlinder kom ik al ver genoeg, schrijft Leo Vroman. En hoe ver is hij gekomen: op zijn 98e bijna dagelijks dichtend. Zoals we van hem gewend zijn is ook deze bundel weer een soort dagboek van gedichten, over de liefde, de naderende dood, een verleden vol verhalen en een hoofd vol humor. Het is een wonder hoe de poëzie, plus de tekeningen die Vroman er ook nog bij maakt, hier zo fier en sprankelend blijft doorgaan.

---

Leo Vroman tekenaar Ter gelegenheid van zijn 95ste verjaardag en van een tentoonstelling van zijn beeldend werk (meest tekeningen) is een schitterend boek verschenen dat een historisch overzicht geeft van de beeldende kant van het dubbeltalent Leo Vroman. Het is nooit een geheim geweest dat hij al sinds de jaren dertig tekende, maar de omvang, de aard en de kwaliteit van dat werk bleven schimmig, al trad Vroman via bij voorbeeld de omslagen van zijn bundels wel steeds nadrukkelijker als dubbeltalent naar voren. Deze monografie is een hommage aan de beeldend kunstenaar, die al vroeg naar de natuur en vooral naar zijn eigen natuur (zijn hoofd, zijn handen) tekeningen maakte die een fascinerende vermenging van realisme en surrealisme laten zien. De meest fantastische, soms kosmische beelden roept hij op (met name in de 'Subway drawings'), maar hij kan ook cartoonachtig werken, of ingenieuze strips (met ingevlochten tekst) maken, of computertekeningen programmeren. Zelfs zijn handtekening is beeldende kunst. Ontroerend zijn de kampdagboeken, waarin schrift en tekening elkaar voortdurend afwisselen.

---

Leo Vroman Overleverigheid: Leo Vroman 95: zijn mooiste gedichten Dichter-wetenschapper Leo Vroman werd 95 jaar en ter ere van dit multitalent, deze "grijze jongeling uit Brooklyn", kozen collega-dichters hun favoriete Vromangedichten en lichtten zij hun persoonlijke keuze toe. Speels en virtuoos, met zijn giechelende wriemelwoordjes diepernstige zaken als b.v. de dood omspelend, weet de dichter zowel te relativeren als te ontroeren. Hij, de wetenschapper, is als dichter tegen "de denkers met hun mompels", tegen de oorlog en tegen alle rampen die de mens zichzelf en de natuur aandoet. Soms wanhopig, dan weer vertederd wendt Vroman zich dan tot het "Systeem", een hoge instantie die tijd en dood beheerst. Noemenswaard is nog de levenslang beleden en "zo subliem verwoorde" liefde voor zijn vrouw Tineke, waaraan de mooie foto's van Keke Keukelaar een extra lading geven. Een gevarieerde verzameling van Vromans bekende en minder bekende gedichten, die deze unieke dichtersfiguur in al z'n tederheid, fantasie en wijsheid portretteert. Een gevarieerde verzameling van Vromans bekende en minder bekende gedichten, die deze unieke dichtersfiguur in al z'n tederheid, fantasie en wijsheid portretteert.

---

Patricio Avendaño

Elie Saab

Toni Yaacoub 2014

Dale Chihuly (2)

Dale Chihuly est un artiste du verre, né le 20 septembre 1941 à Tacoma aux États-Unis.

Après des études à l'Université de Washington à Seattle, en 1965, et à l'Université du Wisconsin à Madison, en 1967, il se rend à Venise pour y étudier les techniques du verre. De retour au pays, il est cofondateur de la Pilchuck Glass School à Stanwood où des installations de fonderie permettent d'initier des étudiants à l'art du verre.
En 1976, lors d'un séjour en Grande-Bretagne, Chihuly est victime d'un grave accident de voiture dans lequel il perd l'œil gauche. Il continue tant bien que mal à souffler du verre jusqu'à ce qu'un nouvel accident, cette fois en bodysurf, le laisse invalide du bras droit. Chihuly devient alors chef d'atelier, confiant à des artisans le soin de réaliser ses œuvres. Cette réorientation fera cependant de lui un entrepreneur prospère dont la fortune était estimée en 2004 à 29 millions de dollars¹.

Detail du Plafond Persan, installation de Chihuly au musée Chihuly Garden and Glass à Seattle, Washington.

Le travail de Dale Chihuly se distingue par une connaissance approfondie des techniques du verre et de sa coloration. « Exploitant le feu, la gravité, le souffle et la force centrifuge, ce maître accompli jongle avec les couleurs, les reflets et les formes organiques tout en imaginant des effets de répétition, d’accumulation, de superposition et l'agencement de divers éléments modulaires et singuliers pour créer un rythme et des effets visuels sans pareils. »
Ses œuvres, souvent monumentales, sont distribuées dans le monde entier, sous la forme d'objets décoratifs, de sculptures ou d'installations.

Chandelier jaune au musée de la Tour de David, 1999–2000.

Lustre (chandelier) dans le hall d'entrée du Victoria and Albert Museum.

Un Soleil de Chihuly dans les Jardins botaniques royaux de Kew à Londres.

Une Barque dans les Jardins botaniques royaux de Kew en 2005.

Soleil devant le Musée des beaux-arts de Montréal, 2013.

Le langage formel de Chihuly se transmet par des séries où le même élément visuel est répété avec des variantes, chacune de ces séries étant identifiée par un terme générique. On retrouve ainsi les séries :

• Motifs Navajos, inspirés des couvertures navajos, peints sur le verre.
• Mille Fiori, installations rappelant des jardins et des ornements floraux.
• Soleil, sculptures monumentales rappelant la forme d'un arbre.
• Perse, comme dans les installations d'ornements de forme florale ou les Plafonds persans où une multitude d'éléments de verre aux formes variées et aux couleurs vives, sont disposés sur des plaques de verre transparent suspendues au plafond et à travers lesquelles passe la lumière.
• Barques, installation de barques et de sculptures de verre sur des plans d'eau.
• Forêts, installation d'éléments de verre de formes organiques, structures fluorescentes colorées, bols colorés et ondulés montés sur des socles.
• Chandeliers, grandes sculptures de verre suspendues.

À Seattle, le Chihuly Garden and Glass, inauguré le 21 mai 2012, est dédié à ses œuvres. Les œuvres de Chihuly se retrouvent dans les collections d'un grand nombre d'institutions muséales à travers le monde, particulièrement aux États-Unis.

Dale Chiluly 1941

Dale Chihuly werd, na de dood van zijn broer George bij een vliegongeluk en de vroegtijdige dood van zijn vader door een hartaanval, alleen door zijn moeder ondersteund. Na afsluiting van zijn middelbare schoolopleiding startte hij in 1960 de opleidingen design, architectuur en glasblazen aan de Universiteit van Washington in Seattle. In 1967 ontving hij zijn Masters of science (glasblazen) van de Universiteit van Wisconsin-Madison, gevolgd door een Masters of Fine Arts (beeldhouwen) van de Rhode-Island School of Design. Bovendien kreeg hij in dat jaar de prestigieuze Fulbright Fellowshipprijs, waarmee hij, als eerste Amerikaanse glasblazer, kon werken bij de prestigieuze Venini Fabrica op het eiland Murano bij Venetië/Italië. In 1971 stichtte Chihuly, samen met diverse andere (internationale) glaskunstenaars de invloedrijke Pilchuck Glass School in Stanwood (Washington).
Gedurende vier decennia heeft Chihuly de grenzen verkend van de mogelijkheden die glas in al zijn verschijningsvormen biedt: geblazen glas, neon- en argonbuizen toepassen in assemblages en installaties. Hij wist met gebruikmaking van verscheidenheid in kleur, vorm, maat en vooral grote hoeveelheden glasonderdelen een dermate grote variëteit te bereiken, dat zijn werk steeds bleef verrassen. Vele kunstenaars zijn door zijn werk geïnspireerd (soms was er zelfs sprake van regelrecht plagiaat) en overal ter wereld kan men zijn werk bewonderen: op exposities, in musea, in hotellobby's enz. Tenslotte kan nog worden opgemerkt, dat zijn voorliefde voor vormen uit de natuur en zijn voorkeur voor plaatsing van de objecten in een natuurlijke omgeving (zoals vele botanische tuinen) kennelijk is ingegeven door zijn liefde voor de zee en vooral de herinnering aan de tuin van zijn moeder in Tacoma.