zaterdag 26 februari 2011
nog steeds verbonden
ja, ik kan het niet loslaten, de verbintenis met jullie en vooral met Ada, die daar alleen zit, voel ik op die manier, hou ik in stand, hier boven op mijn studeerkamer, terwijl ik tik, tik. Toch moet ik afscheid nemen, wat een verslaving, de mail, onder welke vorm dan ook! Groetjes aan jullie, slaap ze en aan Ada: een fijne dag!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Niet al te veel schrijven hè? We moeten ook alles nog lezen :)
BeantwoordenVerwijderenja, maar jullie hebben 3 dagen rust als ik onderweg naar Auckland ben, dus tank maar alvast, je mag bovendien een kijkje nemen in mijn innerlijke sfeer vóór het vertrek, hoe vind je dat?
BeantwoordenVerwijderenAch, als je het teveel afkickverschijnselen krijgt rijd je gewoon naar het dichtsbijzijnde internetcafe om onze mailboxen vol te spammen. En anders stuur je gewoon een ouderwetse ansicht (met zo'n sexy maoriman erop ajb...)
BeantwoordenVerwijderenna, ik weet niet of ze wel op een kaart (willen) staan, je wel begeerde mannen! Kom maar langs, zou ik zeggen, dan kan je ze in het echt zien!
BeantwoordenVerwijderenIf only!
BeantwoordenVerwijderenI know!Wat a pity!
BeantwoordenVerwijderenI'm sorry: dutch interference: what!!!!
BeantwoordenVerwijderenAch, het is je vergeven. Ik overleef het wel in Oud-Zeeland...
BeantwoordenVerwijderenDenkend aan Nieuw-Zeeland
Zie ik een mooie camper
Slingerend door woest
bergachtig landschap gaan
Achter het stuur
Elkaar afwisselend
Komen Brigitte
en Ada eraan
En in de overweldigheid
Van het wilde landschap
Gelach en gekibbel
Van de vrouwen zo blij
De bergen, de dalen
De dieren, de mensen
Bewonderen ze
Zij aan zij
De lucht is hen nieuw
De geuren onbekend
De taal nog onwennig
Het leven zo vreemd
Toch zo samen reizend
En kijkend, bewonderend
Verwonderd en lerend
Zijn zij niet ontheemd
(Heel vrij naar Marsman)
ik heb er maar één woord voor: geweldig!
BeantwoordenVerwijderenEn mij kennende al een tweede: bedankt!