DEZE DAN
 
De vogel fluit zijn hoogste lied niet …
meer voor jou – meer van hetzelfde.
Nee, liever wat minder, vandaag alleen
de zuivere tonen in hele zondagsmaten.
 
Kom op maten van mij. Met vingers: knip,
de vogelschaar doormidden. Twee
wolken stuiven uiteen. Mijn hand
wijst de slechtvalk na – verward en geslagen.
 
Losse veren vliegen door het zwerk,
dwarrelen, het dons als laatste, op
de zerk voor mijn voeten: RUST ZACHT
lief leven, de dood is dichtbij, haarscherp.
 
Mooier zal het niet worden, alleen
het verhaal, steeds anders verteld,
zullen vreemde vogels nooit begrijpen.
AVE AVES, zij die blijven groeten u.

Niels Snoek