vrijdag 19 juni 2020

De nieuwe Bob Dylan is een traag, woordrijk en verslavend meesterwerk

Nieuw album ‘Rough and Rowdy Ways’ is Bob Dylans eerste album met zelfgeschreven nummers sinds ‘Tempest’ uit 2012. De nummers zijn lang, het tempo ligt traag en Dylan pakt uit met enorme lappen tekst op een nieuw meesterwerk in zijn 39 albums omspannende oeuvre. (●●●●●)
Bob Dylan tijdens een concert in Hyde Park in Londen in juli 2019.
Bob Dylan tijdens een concert in Hyde Park in Londen in juli 2019. Foto Matthew Baker/Getty Images

oeizame jaren waren het, waarin Bob Dylan de wereld probeerde wijs te maken dat hij liever liedjes van Frank Sinatra zong. Was Dylan niet de woordvoerder van zijn generatie, de man van ‘Blowin’ in the Wind’ en ‘Like a Rolling Stone’, songs waarmee de wereld elke keer een klein stukje beter werd? Waar was in godsnaam de Bob Dylan van ‘Hurricane’, die de rassenongelijkheid in de VS hekelde met een tong van kwikzilver en een hart vol venijn? Waar was de Dylan die kon betoveren, maar die je ook de stuipen op het lijf kon jagen met een tekst als „I paid in blood, but not my own”?

In 2012 bracht Bob Dylan voor het laatst een album uit met zelfgeschreven nummers. Tempest was de reddingsboei voor zijn recente liveconcerten, toen hij moe werd van het Sinatramateriaal en songs als ‘Pay in Blood’ en ‘Soon After Midnight’ weer prominent op de setlist kwamen. Al die tijd zinde Bob Dylan, de sluwe vos, op een nieuwe zet. In maart van dit jaar was daar opeens ‘Murder Most Foul’, een epos over de moord op John F. Kennedy en de bomkrater die daardoor in de Amerikaanse democratie werd geslagen. Met kale begeleiding beschreef Dylan hoe de kogel insloeg in de presidentiële schedel, en hoe de ziel van de natie kapot werd gescheurd.
‘Murder Most Foul’ werd een uitzonderlijke, want zeventien minuten lange, nummer-1-hit in de Billboardlijst en vormt nu het slotnummer van Dylans nieuwe album Rough and Rowdy Ways. Het is een slome, verslavend mooie plaat geworden waarop de 79-jarige rockveteraan de balans opmaakt van een veelbewogen carrière. Openingsnummer ‘I Contain Multitudes’ ontleent zijn titel aan een gedicht van Walt Whitman. „Ik ben iedereen”, zingt Dylan, „ik ben als Anne Frank, als Indiana Jones en als die Britse bad boys The Rolling Stones.” Pin me niet vast op één personage, impliceert hij, ik ben de verteller die veel gezichten kan aannemen. Het motief van de rookwolken die Robert Allen Zimmerman als Bob Dylan optrok rondom zijn ware identiteit komt terug in de berustende folksong ‘Mother of Muses’: „Forged my identity from the inside out / you know what I’m talking about.”
Lees ook: Bob Dylans 17 minuten lange klaagzang over verweesd Amerika raakt een snaar

Laconieker en meer ontspannen

Dylans stem schraapt en kraakt zoals we dat de laatste dertig jaar van hem gewend zijn, maar hij klinkt laconieker en meer ontspannen dan in recente jaren. Er zijn grimmige momenten. „I’ll hack off your arm”, laat hij de protagonist van ‘Black Rider’ zingen. „I’m just here to bring vengeance on somebody’s head”, dreigt hij op de slepende beat van ‘False Prophet’, geënt op een oude rhythm & bluessong van Billy ‘The Kid’ Emerson. In ‘My Own Version of You’ brengt de songschrijver Bob Dylan zijn Frankensteinfantasie tot leven. Op een bedaard shuffleritme zoekt hij de benodigde lichaamsdelen bij elkaar om de perfecte partner te assembleren: „Someone for real, someone to feel, the way that I feel.” Met een kickstart brengt hij zijn creatie tot leven.
Het zeventig minuten en tien nummers lange Rough and Rowdy Ways is Bob Dylans woordrijkste album ooit, zelfs vergeleken bij lappen tekst als ‘Desolation Row’ en ‘Lily, Rosemary and the Jack of Hearts’. Instrumentale passages zijn niet meer dan functioneel en de accordeon in het negen minuten lange ‘Key West (Philosopher Pirate)’ heeft slechts een begeleidende functie. Dylan heeft veel te vertellen. In ‘Crossing the Rubicon’ zingt hij hoe hij tussen hemel en aarde heeft gestaan, zoekend naar liefde en inspiratie. In ‘Mother of Muses’ ziet hij het einde naderen: „I’m traveling light and I’m-a slow coming home”.
De elektrische blues met snerpende mondharmonica van ‘Goodbye Jimmy Reed’ is een zeldzaam uptempomoment op een album dat een weldadig traag ritme aanhoudt. Het melodieuze ‘I’ve Made Up My Mind to Give Myself to You’ is zo’n sluimerende popsong die tot bloei zou kunnen komen in de versie van een welluidende zangeres, zoals Adele Dylans ‘Make You Feel My Love’ tot een hit maakte. „The heart is like a river that sings”, bromt Dylan met mandolinebegeleiding. Even later neemt hij een voorschot op het hiernamaals: „I hope that the gods go easy with me.”
In een door geschiedenisprofessor Douglas Brinkley afgenomen interview voor The New York Times ging Nobelprijswinnaar Dylan dieper in op de apocalyptische strekking van zijn teksten, zijn liefde voor Little Richard („Hij ontstak het vuur in mij”), de invloed van improvisatie (doet hij niet aan) en Covid-19 op zijn muziekpraktijk. De coronapandemie is een voorbode van iets groters, meent Dylan stellig. Geen bijbelse zondvloed maar een straf voor de extreme arrogantie die ons op de rand van totale vernietiging heeft gebracht. „Maybe we are on the eve of destruction”, parafraseert hij de protestsong van Barry McGuire uit 1965, het jaar waarin hijzelf werd gezien als de ultieme protestzanger en woordvoerder van zijn generatie.
Bob Dylan heeft zich altijd verre gehouden van die kwalificaties. „I just said what I said” zingt hij in ‘False Prophet’. Iedereen mag een diepere betekenis in zijn songs zoeken, maar val Dylan er zelf niet mee lastig. Met Rough and Rowdy Ways voegt His Bobness een nieuw meesterwerk toe aan zijn rijke oeuvre. Een album dat overeenstemt met zijn vorderende leeftijd, maar dat midden in de wereld staat.
Rough and Rowdy Ways verschijnt 19 juni bij Sony.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Roep de Saudische koning op Loujain al-Hathloul en alle andere mensenrechtenactivisten onmiddellijk vrij te laten! /amnesty International

 
Gepost door op Geen opmerkingen:

''Het is gemakkelijker om sandalen te dragen dan de gehele weg te bekleden met leer.''


Gepost door op Geen opmerkingen:

woensdag 17 juni 2020

Unieke kans! Voer de druk op BASF op / Foodwatch



Unieke kans! Voer de druk op BASF op


Wordt dit bericht niet goed weergegeven? Klik dan hier
Logo Foodwatch

Beste foodwatcher,

Sinds een paar weken voeren wij campagne tegen de export van giftige pesticiden naar landen buiten Europa. Ik vind het te bizar voor woorden dat de chemiereuzen BASF, Bayer en Syngenta willens en wetens pesticiden produceren die in Europa verboden zijn vanwege hun schadelijke effecten en ze gewoon exporteren! Sinds de lancering van onze email-actie om de grote gifroute te stoppen hebben we niet stilgezeten. Vandaag een nieuwsbrief over de stand van zaken en een unieke kans om de druk bij BASF op te voeren!


Gif op je bord?



Stuur een protestmail! ››



Kom nu in actie! Morgen aandeelhoudersvergadering BASF



Morgen, donderdag 18 juni, vindt de jaarlijkse internationale aandeelhoudersvergadering van BASF plaats. Dit is een uitgelezen kans om een urgente oproep te doen aan BASF en hun aandeelhouders. Laten we de aandeelhouders oproepen om tijdens de vergadering te vragen naar de gewetenloze export van pesticiden die in Europa verboden zijn vanwege het feit dat ze schadelijk zijn voor de gezondheid en/of de biodiversiteit. Deze 'gewasbeschermers' worden vooral verkocht in landen op het zuidelijk halfrond. Landen waar de toegang tot schoon water, adequate gezondheidszorg en sanitaire voorzieningen veel slechter zijn dan bij ons. 
Hoe kunnen we de druk opvoeren?
Allereerst kun je, indien je dat nog niet gedaan hebt, een protestmail sturen naar de bazen van BASF (en Bayer en Syngenta). Teken nu en je mail wordt vandaag nog bij ze bezorgd. Deel onze e-mailactie ook op je Facebook of Twitter tijdlijn.
Daarnaast kunnen we de kracht van social media nog meer inzetten.
Plaats een bericht op de Facebookpagina van BASF en vraag ze te stoppen met de gifroute naar landen buiten Europa. Als je een post maakt op je eigen Facebook-tijdlijn, vergeet dan niet @BASF te taggen.
Voor gebruik op Instagram kun je deze afbeelding downloaden. Tag in je caption/tekst @BASF
Of tweet de volgende tekst: "Hee @BASF veel plezier met jullie aandeelhoudersvergadering op 18 juni. Lekker winst verdelen! En veel succes met het verder produceren en exporteren van in de EU verboden pesticiden waar mens, dier of milieu vanwege de schadelijkheid onder lijden!" Klik hier om dit te tweeten!

Chemiereus Bayer schreef foodwatch op hoge poten een brief naar aanleiding van de tienduizenden protestmails die ze ontvingen om de grote gifroute te stoppen.
In hun brief leggen de bazen nog eens uit dat ze alles volgens de regels doen. Echter, onze belangrijkste vraag blijft onbeantwoord: waarom exporteert Bayer pesticiden waarvan we weten dat die doden en zieken veroorzaken? Die nota bene om die reden verboden zijn in Europa?
Uiteraard stuurden we een brief terug. Hierin zijn we ingegaan op de risico’s en schadelijke effecten van pesticiden en op de dubbele standaard die weliswaar het gebruik van bepaalde pesticiden in Europa verbiedt, maar die Bayer er niet van weerhoudt om ze te blijven produceren en exporteren.
Gedurende deze campagne ontdekten we ook dat Bayer in elk land waar ze actief is rapporten bijhoudt over vergiftigingsincidenten. Deze rapporten zijn niet openbaar. Dat vinden wij schandalig en dit maakt deze gifgigant nog meer omstreden! We hebben de brief dan ook afgesloten met de herhaalde oproep te stoppen met de grote gifroute en aanvullend om openbaarmaking van alle bij Bayer bekende gifincidenten. Wordt vervolgd dus, maar je kunt ons helpen door de druk nog wat op te voeren.


Dankjewel voor je hulp!


Met vriendelijke groet,
Nicole van Gemert
Directeur



Gepost door op Geen opmerkingen:

maandag 15 juni 2020

Bakkie doen? Vluchtelingenwerk



Vluchtelingenwerk
header image
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)