Men leze
Op de rug van de wind, als op ganzen verreisde, en
onkruid geworden, van de schoffel verschoonde, ge-
zegende zaadjes. Men leze, en dat met verbeelding.
De schutting, geteerde verwijzing naar u, uw geliefden,
men leze, manshoog, met de kwasten als komma's, zijn
eigen omheining van planken, van hout om te lezen.
En heeft men het uit, wat niet kan, men leze dan lang
in als kranten gekreukeld droog goed, dat nog uithangt.
uit: Het Tongbotje Atlas
Het ‘tongbotje’, zo leerde ik later, is geen verkleinwoord, maar zo héét het ding dat van ‘s mensen spreekorgaan overblijft, als we op weg zijn weer gras te worden. Het is net zoveel verkleinwoord als ‘meisje’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten