Professioneel muziek spelen in Nederland
is anno 2019 niet eenvoudig. Musici worden onderbetaald en spelen zelfs
vaak voor niets; van lunchconcerten in het Concertgebouw of de
Nationale Opera en Ballet tot promotie-optredens bij
De wereld draait door
en op de radio. Of ze worden wél betaald, maar krijgen een schijntje –
soms worden reiskosten of een bord eten niet eens vergoed. Een musicus
die speelt bij een musical van Stage Entertainment, gaat huiswaarts met
een vast honorarium van 120 euro. Het staat allemaal niet in verhouding
tot de tijd en het eigen geld dat ze in het werk stoppen. En van zo’n
bedrag moeten, na aftrek van belastingen, allerlei andere kosten
betaald worden zoals reiskosten, verzekeringen en kosten voor het
instrument.
Saxofonist Femke IJlstra kwam onlangs als
een van de eersten in actie tegen de gratis lunchconcerten. Sindsdien
krijgt het Platform voor Freelance Musici, vorig jaar opgericht door
hoboïst Dorine Schoon, elke dag nieuwe aanmeldingen. De klachten over
onderbetaling en uitbuiting stromen binnen. Veel musici wensen een
eerlijke betaling. De politiek is nu aan zet, vindt Schoon. “Bachs
Matthäus-Passion spelen voor een bomvolle zaal voor 136 euro is niet vol
te houden. Van optredens alleen valt vrijwel niet meer te leven of een
gezonde financiële toekomst op te bouwen. Veel musici overwegen daarom
te stoppen met hun vak. Als we het cultuuraanbod zoals het nu is willen
behouden, moet er echt meer geld bij.”
Uit het onderzoek Karakteristieken en
tarieven van zzp’ers (2018), uitgevoerd door onderzoeksbureau Lahaut,
blijkt dat in de muzieksector ruim 70 procent werkzaam is als zzp’er. De
ruime meerderheid moet het doen met een uurtarief dat verre van
marktconform is. De helft verdient slechts 28 euro of minder per uur.
Dat is weinig ten opzichte van andere zzp’ers in Nederland, maar ook
ten opzichte van vergelijkbare sectoren.
‘Van alleen muziek maken kom ik niet rond’
Rita Zipora (32), songwriter en toetsenist, woont in Noord met man en kind
“Gratis optreden, dat is goed voor de
promotie. Bij de NPO-radio en De wereld draait door ontvang je als
muzikant nul gage, bij de Uitmarkt zelfs geen reiskosten. Met sommige
dingen ben ik gestopt, ik ga bijvoorbeeld niet meer midden in de nacht
spelen in een radioprogramma waarvan de dj geen benul heeft wat voor
muziek ik maak. Andere gratis optredens doe ik nog wel, vanwege het
grote bereik of omdat ik het programma goed vind. Het moet het echt
waard zijn. Zeker nu ik een kindje heb, trek ik de grens sneller. Mijn
nieuwe project Wolken doet het goed in België, opvallend is dat je daar
als muzikant wél gewoon betaald krijgt voor een radio-optreden.
Als band moet je een gage vaak
verdelen, waarna er weinig overblijft en je een dag hebt gewerkt voor
100 euro – of minder, het komt geregeld voor. Het probleem is dat er
altijd wel iemand is die het voor nóg minder doet, dat is misschien nog
wel meer het geval bij pop dan bij klassiek. Ik doe ook nog ander werk
naast het componeren en spelen, ik ben bestuurslid bij
BAM
(Beroepsvereniging voor Auteur Muzikanten) en word ingehuurd als
presentator op muziekevents, want van alleen muziek maken kom ik
helaas niet rond.”
‘Musici zijn geen handophouders’
Dorine Schoon (34), hoboïst en initiatiefnemer Platform Freelance Musici, woont in Hilversum met man en kind
“Als zzp’er leer je dat je in elk geval
voor een van de drie P’s moet werken: pret, prestige of poen, maar je
kunt wel heel prestigieus bezig zijn en heel veel plezier hebben, maar
we moeten ook gewoon leven en de rekeningen betalen. Het kan gebeuren
dat je als musicus zeven à acht uur werkt voor een door de overheid
gesubsidieerde instelling, als invaller bij een bekend orkest, en dat je
daar slechts 87 euro mee verdient. De opvang die ik voor mijn dochter
moet regelen, kost al 200 euro per maand. Of dat je een lunchconcert
speelt voor niks, en dat de zaalwacht en de pianostemmer wel betaald
worden. En als je daar iets van zegt, is het: voor jou tien anderen.
Het publiek heeft er vaak geen erg in
dat het naar een failliete sector zit te kijken. Ik werk ernaast bij het
Fonds Podiumkunsten en geef soms les, onder andere op het
conservatorium. Daarnaast stop ik, onbezoldigd, heel veel tijd in het
Platform voor Freelance Musici. Verandering en omslag beginnen bij
jezelf, ik hoop dat er door te informeren over de onderbetaling in ons
vak bewustwording ontstaat. Musici zijn geen handophouders die maar een
beetje rondtoeteren. Het is geen hobby, maar een vak waar een
levenslange studie in zit.”
‘De cultuur van gratis is erger geworden’
Daan Herweg (37), jazzpianist, woont samen in De Pijp
“Ik heb onlangs een brief aan de gemeente
Amsterdam gestuurd over de verhoogde parkeerkosten in het centrum. Het
maakt het vrijwel onmogelijk voor muzikanten om er op te treden. Daar
moet echt een goede, progressieve oplossing voor worden gevonden, want
het is niet goed voor een stad als alle kunst en cultuur uit het centrum
verdwijnen. Ik heb de mazzel dat ik allerlei verschillende dingen kan
doen, van highbrow gigs en kroegen tot commerciële klussen, van
studio-opnames en componeren voor reclames tot lesgeven aan het
conservatorium in
Zwolle. Ik ben wat dat betreft een soort showpony van de
VVD: succesvol cultuurondernemer op eigen benen.
Maar ik vind het vreselijk dat ik niet beter gehonoreerd wordt voor mijn artistieke werk. De cultuur van gratis is erger
geworden. ‘Lekker pingelen voor een boekenbon’ – dat werk. Als je in de
categorie ‘goede kunstenaar, slechte ondernemer’ valt, ben je in het
huidige klimaat van anti-elitarisme –excusez le mot – fucked. Maar toch
doen we het, omdat we muziek willen maken, zelfs al krijgen we maar 80
euro per optreden. Ooit studeerde ik acht uur per dag piano en droomde
ik alleen maar van muziek, nu ben ik een hosselaar.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten