Kritische stemmen worden het zwijgen opgelegd. / Foodwatch

 

Kritische stemmen worden het zwijgen opgelegd.

Wordt dit bericht niet goed weergegeven? Klik dan hier

In de bestaande wetgeving wordt er wel érg veel transparantie van de overheid gevraagd, vindt een rechtse meerderheid in de Kamer. Die wil nu onderzoeken of een belangrijk internationaal verdrag opgezegd kan worden, om zo de speelruimte van maatschappelijke organisaties in te kunnen perken...

Het is een van de meest bevochte successen en de grondslag van de huidige milieubeweging: het verdrag van Aarhus. Ik heb mijn leven lang bij goede doelen gewerkt en elke organisatie waar ik heb gewerkt, vaart op dit verdrag. Het is dé reden dat er überhaupt ooit stappen zijn gezet voor een beter milieu, voor een betere leefomgeving. Sterker nog, zonder dit verdag, had een organisatie als foodwatch nooit kunnen bestaan.  Het is dan ook onbestaanbaar en een grote schok voor iedereen in de sector. Hoe kan het gebeuren dat een meerderheid een dergelijk verdrag op wil zeggen en daarmee een directe aanval op onze burgerrechten opent? Een verdag wat al twintig jaar verankerd zit in onze wetten, zowel binnenlands als op Europees niveau. Gelukkig kan Nederland hier niet zomaar onderuit, maar het signaal is duidelijk: de regering zit niet meer op een tegenstem te wachten.  Des te belangrijker dus dat organisaties zoals foodwatch blijven opkomen voor ons recht op goed en duurzaam voedsel! Ik ben je dan ook enorm dankbaar voor je steun. Zonder jouw hulp zijn we nergens.

	Steun je ons met een extra gift? ››

De Tweede Kamer nam begin juli een motie aan om 'de mogelijkheid te verkennen het vedrag van Aarhus op te zeggen'. Dit internationale vedrag gaat over het recht op een schone en gezonde leefomgeving. Burgers, of verenigingen die hen vertegenwoordigen, hebben volgens dit verdrag (1) recht op toegang tot milieu-informatie, (2) recht op inspraak bij belangrijke besluiten en (3), wanneer die eerste twee rechten niet worden nageleefd, het recht om via de rechter hun gelijk te kunnen halen.  Het willen opzeggen van een dergelijk verdrag is de zoveelste stap in de zorgelijke trend die we al tijden zien: de overheid hecht meer waarde aan het beschermen van winsten en bedrijven, dan aan het beschermen van haar burgers.  Nederland zal niet zomaar uit het verdrag van Aarhus kunnen stappen. Het verdrag is onderdeel van Europese wetgeving die hoe dan ook in Nederland geldt. Bovendien geldt het verdrag al 20 jaar in Nederland en is het volledig verankerd in onze landelijke wetgeving.  Maar feit blijft dat onze regering op allerlei manieren probeert het maatschappelijk middenveld onderuit te halen. Deze laatste oproep volgt op eerdere moties, waarin een meerderheid van de kamer onder andere vond dat organisaties geen rechtszaken zouden mogen voeren voor het maatschappelijk belang. De 'representativiteit van dit soort clubs' werd meermaals in twijfel getrokken. Vertegenwoordigen stichtingen als foodwatch wel voldoende mensen?  Niet voor niets is onze oproep al tijden: hoe meer mensen ons steunen, hoe sterker we daadwerkelijk staan.  Ook foodwatch loopt tegen het ontmoedigingsbeleid van de regering op transparantie aan. Zo zijn we al in 2022 een rechtszaak begonnen om eindelijk inzage te krijgen in documentatie rondom de verwerking van slachtafval in ons voedsel, zogenaamd seperatorvlees Tot op de dag van vandaag hebben we de gevraagde stukken -die onze gezondheid moeten garanderen- niet boven tafel gekregen. Een langdurig, (en voor ons heel duur!) proces wat door de Staat alleen maar extra gerekt wordt. De NVWA betaalt liever boetes dan dat ze openbaarheid geven over wat in ons voedsel terecht komt!

Een Europees probleem De trend die wij zien, waarin bedrijven en winsten keer op keer boven de gezondheid van mensen worden gesteld, speelt helaas niet alleen op landelijk niveau. Sinds het aantreden van de nieuwe Europese Commissie in december wordt het met de dag duidelijker dat we te maken hebben met een ongekende aanval op wetten die mensen en onze planeet beschermen. Of het nu gaat om klimaatbeleid, milieubescherming, sociale rechten: we staan voor een immense uitdaging.

En waar ideële organisaties een halt worden toegeroepen, krijgt de industrie juist een plaats aan de onderhandeltafels. Chemie- en landbouwbedrijven wisten pesticidenwetgeving terug te draaien, Bayer kon met een enorme lobby 10 jaar verlenging voor glyfosaat afdwingen, en voedselproducenten proberen transparantie richting consumenten tegen te houden.  Je ziet: het is hard nodig om een tegenwicht te bieden aan de macht van de industrie. Wij zetten ons daar keihard voor in, maar dit kost wel geld. Dit kunnen we doen dankzij duizenden mensen zoals jij: dankzij jouw giften blijven wij onafhankelijk en zetten we duurzame campagnes op.