Stille Getuigen
verdronken in een zee van tranen
bij het openen van zijn schooltas
rijgen er druppels vol herinneringen
zoals het was
stille getuigen
zilte tranen stromen
ze proeft weer het gevecht
dat door de tirannie
van de zee is beslecht
stille getuigen
door de zee gevangen
de kou nog steeds in haar
voelbaar bij de beelden
die zijn blijven hangen
als stille getuigen
haar verdrietige dagen
van onbeantwoorde vragen
bij elk bladzijde omgevouwen
zal hem in herinnering houden
stille getuigen
kon zij het tij maar keren
verdronken in een zee van tranen
stille getuigen van haar verlangen
samen te zijn bij de Here
stil sluit zij weer zijn tas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten