Pakeha: 2011

zondag 23 oktober 2011

Zeelandbrug , een nieuw gedicht van de reizende dichters op Goeree-Overflakkee

Zeelandbrug
Mist mist wat regen zegent
Gekletter van spattende spetters
Vruchtbaar makende voeding voor Moeder Aarde's schoot

Het slappe koord van de provincie
Wordt suis voor suis ontsloten
Door mist geopend door de voorruit
Door de achterruit weer gesloten

Hugo Verweij

dinsdag 4 oktober 2011

Babette, jongere zus, "petite soeur"!

Eh bien, si tu savais comme tu me manques!,
et si c'est le cas, comment savoir que tu le sais?

Je veux y croire à tout prix.

Un grand chagrin me hante
hante mes nuits et mon esprit

J'aimerais te savoir auprès de moi
à me consoler et me rassurer
me soufflant dans l'oreille
que tu es bien, là où tu es

Et

Que plus rien ne te manque!

zondag 2 oktober 2011

qui ça peut bien être? / our mystery guest (tip: is not about 21)

essai de traduction immédiate du poème de Fred, notre voisin

"Dans l'obscurité nocturne

Couché dans l'obscurité nocturne

silence étourdissant à l'entour

je plane dans le néant

fragile

dans une solitude qui me confronte

Dans une acceptation grandissante

de l'irréversible

fais que cela se passe sans plus

de préférence

maintenant, tout de suite."

D'après Fred Hoogerwerf

een gedicht dat mij erg aansprak - aanspreekt / un poème qui me parle, surtout en ce moment, après le "Grand Départ" de Babette

In nachtelijk donker

Liggend in nachtelijk donker

verdovende stilte alom

zweef ik in het niets

kwetsbaar

zo confronterend alleen

in groeiende acceptatie

van het onafwendbare

laat het maar gebeuren

het liefst

nu meteen.

Fred Hoogervorst

maandag 19 september 2011

en nog eens / poèmes à l'occasion de la nuit des moulins et fermes éclairés

In het kader van de verlichte molen- en boerderijenroute Goeree-Overflakkee deze week een keus uit de kleine gedichtjes die op een 'Deltawindmolen' worden geprojecteerd.

wieken wentelen gestaag

door een onzichtbare kracht

uit het niets het zichtbare maken

in een duistere nacht

Aart Dorsman

metalen ridders

met hun zilveren zwaarden

klieven zij de wind

Gerda Boevé

Onzichtbare wind

stromend tegen het wiekenkruis

wordt groen in het kabelnet

maar wit in het woonhuis

Fred Hoogervorst

lijnen aan de horizon

en strepen in de lucht

projecties van verbeelden en structuur

kijken is een avontuur

Niels Snoek

nog steeds van de oogo; wat zijn ze poëtisch op Goeree-Overflakkee, geweldig! / Quelle veine poétique dans la région, formidable!

Tussen draden vol spanning,

hoog boven goudgeel graan,

scheert de boomvalk als een

sikkel door de blauwe lucht.

Dan verdwijnt hij uit zicht.

Onze blik wordt gevangen

door het rekken en strekken

van de jongen op het nest.

Onder luid wolkgeroffel,

zijn kloffie verregend en

verwaaid, komt pa met

een prooi aangevlogen.

Nu begint de ochtenddis.

Vale veertjes vliegen op.

Bloederige darmen als

elastiek vullen de magen.

Tino van Kampen

weer van de oo-go

In de nacht

horen mijn ogen

alle klanken

zien mijn lippen

alle kleuren

spreken mijn oren

alle verhalen

reis ik ongeremd

door tijd en ruimte

sterren van geluk

Jolanda Holleman

zondag 28 augustus 2011

buluitreiking Utrecht 25-08-2011

Anne "ma" jolie grande

zaterdag 27 augustus 2011

helende tijd? een gedicht van de oogo / "le temps soigne les blessures?" poème de Hugo Verweij

Als inleiding op dit gedicht de tekst van de mail die de dichter (mij) onlangs stuurde.

Het is elke zondag toch wel erg leuk om een momentje toegestuurd te krijgen. De ene keer een momentje van bezinning, dan weer een momentje van gegniffel of een momentje van schoonheid. Hieronder mijn mogelijke bijdrage aan de verzameling momentjes, geschreven op een kwetsbaar moment. Zo’n moment, zoals iedereen die ongetwijfeld kent.

HELENDE TIJD?
Wie heeft dat ooit gevonden
"De tijd heelt alle wonden"?
Dat is in het geheel niet waar
De verwonding blijft net zo groot
En even zwaar

Het is hooguit dat de tijd haar wat verzacht
Maar op de dag dat je het niet verwacht
Is het slechts aan een gedachte te wijten
Dat de wond weer open zal splijten

Waarna we niets dan kunnen wachten
Tot de tijd haar weer zal verzachten

Hugo Verweij

woensdag 24 augustus 2011

Babette, ma jeune soeur / mijn jongere zus / my young sister

Babette en / in 06-2011

wat mis ik je, zeg! Ik ontmoet je vaak hier in gedachten en beelden en ben nog steeds onder de indruk van je kracht en bescheidenheid: je wilde een ieder ontzien en mij in het bijzonder. Dat vind ik bijzonder van jou en bewonder je hiervoor, zusje, je was al een echte moeder en bent ook voor mij een ware moeder geworden, dank je!

nous a quittés en paix dans la nuit de lundi à mardi 16 août dernier: repos à son âme!

heeft ons vredig verlaten in de nacht van maandag op dinsdag 16 augustus j.l.: moge zij in vrede rusten!

has past away in the very beginning of august the 16th: might she rest in peace!

Elisabeth (26-07-1959 / 16-08-2011)