even (3 weken) in Nieuw Zeeland / 3 weeks (only!) in New Zealand / 3 semaines seulement (hélàs!) en Nouvelle Zélande!....
en dan / nu alles en nog wat / des choses et d'autres ensuite / allerlei dann bzw. jetzt / other things which now matter (to me!)
vrijdag 27 maart 2020
'Het verhaal is verteld. Mij zorgen maken over de toekomst - ik heb het nooit gedaan' Liesbeth List
De maand van Liesbeth List. Dat zou
oktober 2017 voor Liesbeth List zijn. De maand waarin ze op twee
momenten groots geëerd wordt, en opnieuw in de belangstelling komt te
staan, zoals vaker in haar leven. Op 2 oktober is de première van de
musical Liesbeth List over haar leven en werk. Eind oktober verschijnt
bovendien de biografie De dochter van de vuurtorenwachter.
De
zangeres zal daar weliswaar bij aanwezig zijn, maar op afstand, in de
luwte. Liesbeth List (75) heeft besloten niet meer op te treden, geen
interviews meer te geven of anderszins openbare activiteiten te
ondernemen. Dit in nauw overleg met haar dochter Elisah en haar arts.
List lijdt aan een vorm van dementie, als gevolg van hersenletsel uit
het verleden. Daardoor is littekenweefsel ontstaan, met geheugenverlies
tot gevolg.
List stopt. Hiermee wordt een punt gezet
achter een lange carrière die in 1962 begon en tot nu duurde. Het
laatste optreden van de zangeres was dit voorjaar, toen ze optrad op een
bijeenkomst van de CPNB, waar de Boekenweek-auteurs van dit jaar -
Connie Palmen en Herman Koch - werden geeerd. Ze zong toen Non, je ne
regrette rien van Edith Piaf, het nummer waarmee ze, sinds ze de
hoofdrol speelde in de musical Piaf, een doorstart in haar carrière
maakte.
Dat juist nu haar terugtreden wordt bekendgemaakt, heeft
te maken met de twee grote gebeurtenissen die rond List op stapel
staan. Musicalproducent Hans Cornelissen (De Graaf & Cornelissen
Entertainment) en uitgever Geneviève Waldmann (Luitingh-Sijthoff) worden
al geruime tijd overstelpt met aanvragen voor interviews en reportages
met haar. Maar dat lukt niet meer. Bovendien, zo zegt haar dochter,
alles is intussen bekend en gezegd, en steeds weer worden dezelfde
vragen gesteld: wat is uw lievelingsnummer, hoe was het werken met
Ramses en wat weet u nog van uw jeugd in Indië?
Het bezoek
Ze ontvangt het bezoek in haar
appartement, negen hoog in Amsterdam, met schitterend uitzicht over het
IJ. Het is er te groot aan het worden, na de dood van haar man Rob
Braaksma, nu drie jaar geleden. Haar make-up is perfect, de pruik
karakteristiek en ze draagt een fraai zwart-witjurkje ('geen couture
hoor, maar speciaal voor deze gelegenheid door Elisah uitgezocht').
Aan de grote tafel in haar appartement zitten behalve haar dochter ook
producent (tevens goede vriend) Cornelissen en uitgever Waldmann. Mensen
die ze vertrouwt, die het beste met haar voor hebben. En dat beste is
nu dat ze zich terugtrekt en podium en publiek laat voor wat ze zijn.
Maar lastig blijft het, vindt ze, heel lastig. 'Alles is gezegd, alles
is gedaan - dat is waar. Maar stel dat iemand met mij een duet zou
willen zingen, dan zou dat toch geweldig zijn? Zo heb ik altijd geleefd:
kijken wat er op mijn pad komt.'
Maar dat gedeelte gaan we nu dus
afsluiten, zegt dochter Elisah, die haar moeder liefdevol maar ook
gedecideerd wil beschermen tegen te veel aandacht en gedoe. Toen ze 70
werd, was er al een grote afscheidstournee langs bijna alle Nederlandse
theaters, compleet met band en een overzicht van haar rijke repertoire.
Op dat moment had ze eigenlijk een punt achter haar carrière moeten
zetten, maar ja, artiestenbloed kruipt waar het niet gaan kan.
Zo stond ze vorig jaar nog in de kleine theaters met de voorstelling
Tandem, samen met vriendin Annemarie Oster. Dat stoppen met optreden op
zich geen gek idee zou zijn, werd toen al duidelijk. List zong in dat
programma een aantal nummers en dat ging prima. Maar een avond lang met
allure een zaal bespelen, lukte niet meer. 'Nee, dat had ik beter niet
kunnen doen. Dat de mensen er überhaupt op afkwamen is nog steeds een
raadsel.'
Dat is nu net de kern van het probleem.
Of althans van Lists voortdurende aantrekkingskracht op het publiek. Ze
is een diva, die nooit een diva heeft willen zijn (want van karakter
bescheiden, en nogal onzeker over de eigen kwaliteiten) maar door
klasse, uitstraling en talent behoort ze toch al meer dan vijftig jaar
tot onze grote artiesten. Thuis is ze Ellie Driessen, onherkenbaar voor
het publiek dat haar uit duizenden herkent vanwege het List-kapsel, de
stijlvaste make-up en de couturejurkjes. Door dat uiterlijk, dat in de
loop der jaren nauwelijks is veranderd, lijkt ze tijdloos, of beter
gezegd: in de tijd bevroren. Lichamelijk nog best pittig, ondanks een
paar auto-ongelukken ('af en toe moest ik kennelijk gestraft worden') en
valpartijen. Haar dochter legt uit dat juist die ongelukken de oorzaak
zijn dat haar moeder vergeetachtig wordt en af en toe in de war is.
Haar actieve loopbaan zit er nu op, ze is geen publiek bezit meer. Maar dat betekent niet dat het leven zinloos is geworden.
List: 'Totdat ik doodga, wil ik leven. Ik hoop dat dat nog lang is.'
Elisah: 'Het is tijd om naar de dierentuin te gaan, met je kleinkind. Het abonnement op Artis heb ik al in huis.'
Op gepaste afstand zal ze in oktober zeker present zijn bij de première
van de musical en presentatie van de biografie. 'Dat is zo bijzonder
voor deze oude tante, dat die twee momenten er nog aan komen! Toen Hans
twee jaar geleden belde met het plan voor een musical over mijn leven en
werk, dacht ik dat hij gek geworden was en een grap maakte. Maar hij
meende het en ik vind het geweldig! Het is een monument voor mij,
terwijl ik er nog ben.'
Cornelissen: 'Liesbeth heeft er volop
aan meegewerkt. In het script mocht alles van haar worden gebruikt, ook
de shit in de perioden waarin het minder met haar ging. Ze heeft ons
alle support gegeven. Ze was ook bij de audities voor de hoofdrol en
toen Renée van Wegberg De verzoening zong, heb ik haar voor het eerst
van haar leven zien huilen. Ze was bouche bée.'
Biografie
In de biografie komen allerlei mensen
over Liesbeth List aan het woord, onder wie NRC-columnist en schrijver
Bas Heijne en oud-premier Wim Kok. Het voorwoord is geschreven door
oud-burgemeester van Amsterdam Job Cohen. Door de inbreng van meer dan
veertig geïnterviewden komen nieuwe feiten aan het licht die nog niet
eerder zijn gepubliceerd.
Op de tafel staan glazen water, een
schaaltje met gezouten noten en een plankje met Franse kaas. De enige
die ervan eet, is List zelf. De producent en de uitgever onderstrepen
tijdens het gesprek dat het toch bijzonder is dat haar carrière op deze
manier wordt voortgezet, in de verbeelding van het theater en de
beschouwing van de biografie. List: 'Ja, en daar ben ik jullie erg
dankbaar voor.'
Het gaat nog even over dat laatste
publieke optreden in maart van dit jaar, voor een gezelschap van auteurs
en boekliefhebbers, waar ze iedereen, en vooral de daarbij aanwezige
jonge mensen, verraste met haar intense vertolking van Non, je ne
regrette rien.
List: 'Ik heb daar uren in een hok zitten wachten voordat ik op mocht.'
Elisah: 'Ho, ho, het was wel in een suite in Hotel de l'Europe hè, met een schaal oesters en een fles champagne op tafel.'
List lacht en heft het chanson aan. Het klinkt doorleefd.
Concrete vragen over wat dit afscheid
voor haar betekent, lijkt ze behendig te omzeilen met antwoorden als:
'Ach, we zien wel', 'Ik ben zo blij dat mijn fans me nooit in de steek
hebben gelaten' en 'Als de mensen me niet meer vragen: ook goed. Dan
vraag ik de mensen: zullen we een weekend naar Parijs gaan?'
De
ervaring van de laatste tijd leert dat ze de dingen na een kwartier soms
ook weer is vergeten. Maar tijdens dit gesprek lijkt het toch tot haar
door te dringen hoe die toekomst zich onomkeerbaar aandient. Het zwijgen
en die zwart omrande ogen die af en toe de verte in turen, zeggen meer
dan de antwoorden die soms langs kronkelige paden tot stand komen.
Tot slot: 'Het verhaal is verteld. Mij
zorgen maken over de toekomst - ik heb het nooit gedaan. Ik leef in het
nu. Ik laat alles over me heen komen, begrijp je? En wat dat podium
betreft: het is mooi geweest. Ja, inderdaad, dat is ook de titel van een
van mijn nummers: Het is mooi geweest.'
Liesbeth List, Dochter van de vuurtorenwachter, door Dave Boomkens en Richard van de Crommert, Luitingh-Sijthoff, euro 24,99.
Liesbeth List de musical, première 2/10, daarna tournee.
Carrière in vogelvlucht
1941 geboren in Bandoeng, Nederlands-Indië.
1962 debuut in tv-shows van Rob de Nijs en Nieuwe Oogst.
1964 succes met Shaffy Chantant (met Ramses Shaffy en anderen).
1967 lp Liesbeth List zingt Theodorakis.
1968 zingt met Ramses Shaffy het duet Pastorale, haar grootste hit.
1969 lp Liesbeth List zingt Jacques Brel.
1970-1979 hits als Victoria, Kinderen een kwartje en Te veel te vaak.
1994 samenwerking met Frank Boeijen. Samen maken ze de lp List die haar carrière een nieuwe impuls geeft.
1999 en 2009
(herneming) hoofdrol in de musical Piaf van producent Albert Verlinde.
Beide keren ontvangt ze de Musical Award voor beste vrouwelijke
hoofdrol. Piaf trekt 320 duizend bezoekers.
2012 jubileum- en afscheidstour 40 Jaar Liesbeth.
Onderscheidingen
Gouden Harp, Edison, Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw (2002),
Ridder in het Franse Legioen van Eer (2005), Frans Banninck Cocqpenning
van Amsterdam (2017).
De musical en de biografie
De musical Liesbeth List is geschreven
door Louis van Beek en wordt geregisseerd door Paul van Ewijk. Renée van
Wegberg speelt de titelrol. Uitgangspunt is een dagdroom van de artiest
op leeftijd, waarin ze de belangrijkste personen uit haar leven
ontvangt voor een diner bij haar thuis. De première is op 2/10 in
Theater Carrré in Amsterdam, daarna volgt tot eind januari een tournee
door het land.
In de biografie Liesbeth List, De dochter van de
vuurtorenwachter komt een groot aantal mensen aan het woord. In het boek
wordt ingegaan op onder meer haar taalgebruik in de liedjes, List als
stijlicoon, en haar vertolkingen. De (besloten) presentatie van het boek
is op 30/10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten