zij schudt op haar grondvestenfluistert zijn naam in gedachten
ze wil bijeen houden
wat buiten haar kracht ligt
ze schrijft de woorden
het maakt dat ze breekt
één barst en dan
duizenden stukken
ze veegt ze bijeen
schuift ze onder haar huid
in de hoop dat zij één blijft
Anneke de Klerk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten