e
zou het ironisch kunnen noemen dat de presentatie van een
badkledingmerk in het water valt door corona. Het overkwam Kaylee
Ramman, een Nederlandse die in Engeland woont. Vorig jaar wilde ze
direct na haar afstuderen haar bedrijf JUA June onder de aandacht
brengen. Krap een jaar later is het dan toch zover.
Ramman wil met haar merk bijdragen aan een duurzamere mode-industrie. Daarom zijn de badpakken en bikini’s gemaakt van econyl en ecowave. Econyl is van gerecycled polyamide (nylon). Het nylon komt van opgeviste visnetten, verzameld door vrijwilligers van de Healthy Seas Foundation. Het bedrijf Aquafil verwerkt ze daarna tot garen, een proces waarbij ook oude tapijten en industrieel plastic afval worden gebruikt. Ecowave is van gerecycled polyester. Het polyestergedeelte komt van gerecyclede petflessen én van plastic afval dat wordt verzameld bij de kusten en stranden aan de Middellandse Zee. De fabriek waar ecowave wordt gemaakt, heeft zonnepanelen en het waterverbruik van het productieproces is relatief laag. Chemisch gerecycled textiel is net zo goed als nieuweBeide materialen zijn chemisch gerecycled. Dat betekent dat ze zijn teruggebracht tot moleculenniveau en van daaruit opnieuw zijn ‘opgebouwd’ tot garen. Dat is anders dan mechanische recycling, waarbij stoffen worden versnipperd en daarna opnieuw worden gesponnen en geweven. Volgens Anton Luiken, oprichter van bureau Alcon Advies en expert op het gebied van hoogwaardige textielrecycling, is chemisch gerecyclede textiel net zo goed als nieuwe. Wel verwacht hij moeilijkheden bij de recycling van afgedankte JUA June-badkleding, omdat er veel elastaan in zit. De badpakken en bikini’s van JUA June zijn iets dikker dan ‘normale’ varianten, zodat ze minder snel uitlubberen. Ze hebben eveneens een ‘unieke beschermlaag tegen zonnebrand en chloor’. Luiken weet dat de uv-bescherming afhangt van de kleur en weefdichtheid van de stof. Mariska Joustra van voorlichtingsorganisatie Milieu Centraal wijst er echter op dat badkleding doorgaans niet zoveel huid bedekt. Tenslotte is het de vraag of de zwemkleding van JUA June zelf microplastics afgeeft. De producten zijn immers gemaakt van synthetisch materiaal en dat laat vrijwel altijd microplastics los. Luiken denkt dat het wel meevalt. “Dit soort stoffen bestaat uit lange vezels, waarvan relatief weinig deeltjes vrijkomen. Bovendien wordt badkleding op lage temperaturen gewassen. Misschien komen er wat vezels vrij als je van de glijbaan gaat, maar dat geldt voor alle textielsoorten.” Dagevos weet dat het vrijkomen van microplastics ook afhangt van coatings en kleurstoffen. “Eigenlijk is er alleen iets zinnigs over te zeggen als de kleding is getest.” De Plastic Soup Foundation heeft daar een methode voor ontwikkeld. Zoveelste geval van mogelijk goedbedoelde greenwashingDick Vethaak, emeritus hoogleraar Ecotoxicologie Waterkwaliteit en Gezondheid aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en verbonden aan onderzoeksinstituut Deltares, ziet de duurzame waarde van JUA June vooral in een mogelijk grotere bewustwording van het probleem van de plastic soep. Van Franeker is kritischer. “In mijn ogen is dit het zoveelste geval van mogelijk goedbedoelde greenwashing, of ‘bluewashing’. Het is nuttig als de gemiddelde badgast zich milieubewuster gaat gedragen, maar onzinnig als hij of zij denkt dat dit helpt de plastic soep op te ruimen.”
Lees ook:
|
---|
Je zou het ironisch kunnen noemen dat de presentatie van een badkledingmerk in het water valt door corona. Het overkwam Kaylee Ramman, een Nederlandse die in Engeland woont. Vorig jaar wilde ze direct na haar afstuderen haar bedrijf JUA June onder de aandacht brengen. Krap een jaar later is het dan toch zover. De badpakken en bikini’s van JUA June zijn iets dikker dan ‘normale’ varianten, zodat ze minder snel uitlubberen. Ze hebben eveneens een ‘unieke beschermlaag tegen zonnebrand en chloor’. Luiken weet dat de uv-bescherming afhangt van de kleur en weefdichtheid van de stof. Mariska Joustra van voorlichtingsorganisatie Milieu Centraal wijst er echter op dat badkleding doorgaans niet zoveel huid bedekt. Tenslotte is het de vraag of de zwemkleding van JUA June zelf microplastics afgeeft. De producten zijn immers gemaakt van synthetisch materiaal en dat laat vrijwel altijd microplastics los. Luiken denkt dat het wel meevalt. “Dit soort stoffen bestaat uit lange vezels, waarvan relatief weinig deeltjes vrijkomen. Bovendien wordt badkleding op lage temperaturen gewassen. Misschien komen er wat vezels vrij als je van de glijbaan gaat, maar dat geldt voor alle textielsoorten.” Dagevos weet dat het vrijkomen van microplastics ook afhangt van coatings en kleurstoffen. “Eigenlijk is er alleen iets zinnigs over te zeggen als de kleding is getest.” De Plastic Soup Foundation heeft daar een methode voor ontwikkeld. Zoveelste geval van mogelijk goedbedoelde greenwashingDick Vethaak, emeritus hoogleraar Ecotoxicologie Waterkwaliteit en Gezondheid aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en verbonden aan onderzoeksinstituut Deltares, ziet de duurzame waarde van JUA June vooral in een mogelijk grotere bewustwording van het probleem van de plastic soep. Van Franeker is kritischer. “In mijn ogen is dit het zoveelste geval van mogelijk goedbedoelde greenwashing, of ‘bluewashing’. Het is nuttig als de gemiddelde badgast zich milieubewuster gaat gedragen, maar onzinnig als hij of zij denkt dat dit helpt de plastic soep op te ruimen.”
Lees ook:
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten