gedicht van de oo-go

ochtendsymfonie

vergeet ik niet de klaprozen te noemen
in tuin, de berm, rondom het graf
en als het moet, nee moet, maar mag
al het in vele toonaard zoemen

van voorjaar vol met warme dagen
waarin de huid al bruinen wil
laat het maar gaan en zit maar stil
geniet nu zonder veel te zeggen of te vragen

de tijd slijt alle vormen toch wel zwart
je plaats is onbelangrijk maar wel hier
alleen oneindig kent, je weet het, geen begin

in het geheel verschuilen kwart en part
ik zet mijn oog op scherp, kijk door een kier
doorgrond de klaproos binnenin

Niels Snoek