vrijdag 31 juli 2020

Mort de Gisèle Halimi : l'hommage de Dupond-Moretti à l'Assemblée nationale

Au cours des Questions au gouvernement dans l'hémicycle, mardi, Eric Dupond-Moretti a rendu hommage à "maître Gisèle Halimi, qui nous a quittés ce matin". L’avocate et militante est décédée ce mardi à l’âge de 93 ans. Elle était connue pour son engagement pour les droits des femmes. En guise d'hommage, les députés se sont levés pour l'applaudir.

Retrouver toute l’actualité, les reportages, les enquêtes, les opinions et les débats de "L’Obs" sur notre site : https://www.nouvelobs.com/ Publié le 28-07-2020 par NouvelObs


Gepost door op Geen opmerkingen:
 
Gepost door op Geen opmerkingen:

Het trilveen bloeit weer in het Naardermeer, en dat is goed nieuws

Gepost door op Geen opmerkingen:

''Liefde is als het eekhoorntje: moedig en schuw tegelijk.''


Gepost door op Geen opmerkingen:

Het oeverloos delen van intimiteiten taboe verklaren – dat is pas echt een taboe

Elma Drayer

Zo bont als een paar jaar geleden maken ze het gelukkig niet meer. Toen stonden de kranten in de aanloop naar een nieuw seizoen van VPRO’s Zomergasten vol met bloedserieuze voorbeschouwingen, profielen van de genode gasten en interviews met de presentator van dienst. Na elke aflevering volgden uitgebreide recensies, bij voorkeur gelardeerd met bijdehante kijkerstweets. De kwaliteit van de presentator, het onderhoudend gehalte van de gast, de onderlinge chemie, de fragmentkeuze, het decor, de kijkcijfers – werkelijk elk aspect werd de moeite van een diepgravende analyse waard geacht. Begrijpelijk bij een nog altijd uniek programma, dat bovendien midden in de (doorgaans) nieuwsarme weken op tv komt. Maar een tikje hysterisch was al die aandacht naar mijn smaak wel.
Voor zover ik kan overzien is dat tijdperk nu zo goed als voorbij. Het enige wat ervan rest zijn de nabeschouwingen. Ook dit seizoen – het 32ste, als ik me niet vertel – laten tv-recensenten ons met haast roerend plichtsbesef daags na de uitzending weten wat ze ervan vonden.
Zelf kon ik vanwege dringender besognes afgelopen zondag niet kijken, maar uit die stukjes begreep ik dat zich bij de tweede zomergast van deze reeks een klein mirakel had voltrokken. Ondanks aandringen van presentator Janine Abbring weigerde strafrechtadvocaat Inez Weski vragen te beantwoorden over haar privéleven, emoties of persoonlijke drijfveren.
Hoe ongebruikelijk dat was bleek alleen al uit de koppen die de recensies meekregen. ‘De kunst van het zwijgen’, zette De Groene Amsterdammer erboven. ‘Een genadeloos college over de kunst van het zwijgen’, schreef uw krant op de website. NRC: ‘Zomergast Inez Weski verheft zwijgen over privédingen tot kunst’. Ook liet geen recensent onvermeld dat Weski uiteindelijk toch één onthullinkje deed: haar familiebetrekkingen met de beroemde beeldhouwer Ossip Zadkine, die een Joodse vader had. In de meeste besprekingen klonk overigens respect door voor Weski’s onmededeelzaamheid. Alleen de recensent van Het Parool (‘Op zichzelf hoeft een zomergast zijn of haar zielenroerselen niet prijs te geven’) noemde het feit dat zij ‘zelfs’ niet wilde vertellen welke boeken ze haar kleinkinderen voorleest ‘irritant’.
Hoe dan ook was mijn sympathie voor Weski gewekt, dus ik keek terug. Tjonge, wat een verademing! Eindelijk iemand die hardop zegt dat haar privéleven de buitenwereld geen donder aangaat.
Als iets immers dit therapeutische tijdsgewricht kenmerkt dan wel de gretigheid waarmee min of meer bekende Nederlanders intimiteiten in de openbaarheid gooien. Lees, zie of beluister een interview met een willekeurige schrijver, acteur of tv-persoonlijkheid. Heel zelden gaat het gesprek over hun vak of over hun opvattingen. Over dooie moeders, afwezige vaders, jeugdpesterijen, eetstoornissen, burn-outs, lastige exen en akelige ziekten kom je daarentegen alles te weten. Dikwijls, valt mij op, gaat een en ander gepaard met de rechtvaardiging dat het hier een ‘taboe’ betreft dat hoognodig doorbreking verdient. Onzin, natuurlijk. Het zijn tegenslagen die iederéén kunnen treffen. Hoezo zou je daar in hemelsnaam heel Nederland mee lastigvallen?
Het oeverloos delen van intimiteiten taboe verklaren – dat is pas echt een taboe. Een taboe om voortaan te koesteren.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Doneer nu

Sinds het begin van de ruimtevaart worden astronauten overvallen door liefde voor onze planeet, als ze terugkijken naar de aarde. Dit wordt het ‘overzichtseffect’ genoemd. Zij zien dat alles met alles is verweven en met elkaar in verbinding staat. De podcast-serie 'Stadsastronaut' is een pleidooi van Marjolijn van Heemstra voor iets meer geloof in de toekomst, en in elkaar.
Luister naar 'Stadsastronaut'
Met vriendelijke groet,
Charlotte van der Tak
Campagneleider

BOS- EN VEENBRANDEN... EEN JAARLIJKS FENOMEEN?

© Julia Petrenko / Greenpeace
Beste Brigitte,
Terwijl we ons in Nederland nog (terecht) zorgen maken over hoe natuurbranden te voorkomen, zijn in Rusland inmiddels veel grote steden in rook gehuld door de megabranden in de noordelijke taiga bossen. Onze collega’s van Greenpeace Rusland kwamen onlangs terug met nieuwe beelden die laten zien hoe ernstig de branden zijn.
 
Lees het artikel

Waarom alle astronauten klimaatactivisten zijn
© NASA

Gepost door op Geen opmerkingen:

Kindermarketing



Beste foodwatcher,

Afgelopen week ben ik me rot geschrokken in de supermarkt. Nog altijd zijn er producten gericht op jonge kinderen met daarop bekende kinderidolen zoals Paw Patrol, Frozen, Minions en Peppa Pig te koop. En dat terwijl de Reclame Code Commissie de richtlijnen heeft aangescherpt en dit dus helemaal niet meer mag!


Stop kindermarketing



Steun foodwatch!



Producenten overschrijden regels

Het lef van zowel producenten als supermarkten om nog altijd doodleuk bekende kinderidolen in te zetten om te zoete, zoute en vette producten te verkopen is mij in het verkeerde keelgat geschoten.
Fabrikanten houden zich niet aan de afspraken! In de Reclamecode voor Voedingsmiddelen (RVV, van kracht sinds 1 februari 2019) is afgesproken dat bekende kinderidolen verboden zijn in reclames, verpakkingen, en point-of-sale materiaal (zoals displays en posters op de plek waar een product te koop is) gericht op kinderen tot en met 6 jaar.



Kinderidolen op verpakkingen? Meld het!


Foodwatch dient klacht in

De overgangstermijn om kinderidolen van de verpakking te halen liep op 1 juli 2020 af. Fabrikanten hebben anderhalf jaar tijd gehad om hun producten aan te passen – tijd genoeg toch?! In onze ogen een uiterst vriendelijk gebaar van de Reclame Code Commissie richting voedselmakers en -verkopers. Maar zelfs 1,5 jaar is voor sommige producenten blijkbaar niet lang genoeg geweest om hun verpakkingen te veranderen. Of zijn supermarkten gewoon fluitend de oude voorraad ‘nog even’ aan het opmaken?
Wij zijn kindermarketing meer dan beu en willen dat dit stopt. Als je deze nieuwsbrief leest dan is onze klacht bij de Reclame Code Commissie – over zeven producten uit supermarkten en webshops – ingediend. We gaan afwachten hoe de commissie oordeelt en houden je uiteraard op de hoogte.

Absurde uitzonderingen

Overigens vinden we dat de regels rond kindermarketing véél strenger moeten. Volgens de Reclame Code Commissie zijn ‘licensed media characters’ voor kinderen tot en met 6 jaar verboden. Denk aan Paw Patrol, Dora, Frozen, Minions, Peppa Pig, etc. ‘Branded characters’, ook wel merkmascottes genoemd, zijn wel nog toegestaan... Zoals Coco het aapje op Kellogg’s Chocopops. Of de kloeke prins op verpakkingen van LU Prince koeken. Zij mogen nog altijd blijven lonken naar de allerjongsten en naar kinderen van 7 tot en met 12 jaar.



Licensed media characters, kinderidolen bekend van onder meer tv, films of series



Branded characters, door de fabrikant verzonnen merkmascottes

Dus als het geen bekende figuren zijn, mogen fabrikanten nog wel verleiden met felle kleuren en leuke dieren en figuurtjes. Onderzoek toont aan dat kinderen niet heel veel minder gevoelig zijn voor zelfbedachte merkmascottes ten opzichte van de bekende licensed characters. Dierlijke (fantasie)figuren met relatief grote ogen in vrolijke kleuren hoeven niet onder te doen voor de kinderidolen uit de kokers van ‘Disney & co’. Het maakt dus niet zoveel uit wie er op de verpakking staat, als er maar wat op staat.

Kindermarketing is niet oké

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is duidelijk als het over kindermarketing gaat. Reclame en andere vormen van marketing beïnvloeden voedselvoorkeuren, koopwensen en consumptiepatronen van kinderen. Een aanzienlijk deel van kindermarketing is gericht op producten met een hoog gehalte aan vet, suikers en/of zout. De consumptie hiervan verhoogt het risico op overgewicht, obesitas en andere ziekten.



Drama in de supermarkt

Zolang bedrijven ongezonde producten aan kinderen en ouders blijven opdringen, is een gezonde keuze niet gemakkelijk. Wist je dat iedere derde keer dat een kind naar een voedingsmiddel wijst, de ouder overgaat tot aanschaf? Zo is het natuurlijk makkelijk scoren voor de reclamemakers. Het nemen van je verantwoordelijkheid als ouder is in de obesogene voedselomgeving van 2020 haast niet te doen. Er lijken maar twee opties te zijn: een zeurend kind in de winkel of ongezond voedsel op tafel.

Wat wil foodwatch?

Wat foodwatch betreft wordt vandaag nog een strengere RVV van de Reclame Code Commissie van kracht. Alle marketing en reclame voor ongezonde producten (zoals chips, koeken, frisdrank en snoep) moet verboden worden. Of dit nu gebeurt op de verpakking, online, via tv-commercials of (sport)evenement en ‘voorlichtingscampagnes’ op scholen en kinderdagverblijven: het mag gewoon niet. Ook niet met zelfverzonnen merkmascottes.


Met vriendelijke groet,
Frank Lindner,
Campaigner



Deel deze nieuwsbrief op social media:


Twitter
Facebook
LinkedIn

P.S. Wij nemen geen giften aan van de voedingsindustrie of de overheid en zijn dus 100% afhankelijk van donateurs. Vooral met structurele donaties zijn wij erg geholpen. Door ons te steunen met bijvoorbeeld 6 euro per maand draag je bij aan onze campagnes voor eerlijke, veilige en gezonde voeding! Maak onze campagnes mogelijk en word donateur!



Foodwatch dient klacht in tegen kindermarketing


Wordt dit bericht niet goed weergegeven? Klik dan hier
Logo Foodwatch
Gepost door op Geen opmerkingen:

Reacties Maarten Biesheuvel / Volkskrant

‘Maarten Biesheuvel was een heerlijke gek, die eigenlijk helemaal niet gek was’

Schrijver Maarten Biesheuvel is donderdag thuis in Leiden overleden, 81 jaar oud. Biesheuvel gold als een verhalenverteller pur sang. ‘In het leven was hij een buitenstaander, maar in verhalen kon hij onbeperkt zichzelf zijn.’
Ashwant Nandram
Maarten Biesheuvel en Eva Biesheuvel in hun huis in Leiden.Beeld Hollandse Hoogte / Patricia Nauta

Tilly Hermans, redacteur: ‘Denk erom, ‘jammergenoeg’, dat is geen typefout’

‘Toen ik bij de uitgeverij kwam werken, was ik daar het manusje-van-alles. Eén van mijn taken werd het uittikken van Maartens verhalen op een typemachine. Als ik dan een nieuwe versie klaar had, nam hij die mee naar huis en verzon allerlei nieuwe wendingen. Dat ging dan zes, zeven keer heen en weer. Zo kwam zijn debuutbundel In de bovenkooi tot stand.
‘In de jaren daarna leerde ik dat elke schrijver wel wat eigenaardigheden had, maar Maarten kon heel fanatiek zijn. Zo duldde hij geen alinea’s in zijn verhalen en moesten sommige woorden aan elkaar worden geschreven. Ik herinner me dat ik de drukker opbelde en waarschuwde. Ik zei: ‘Denk erom, ‘jammergenoeg’, dat is geen typefout, moet volgens Biesheuvel aan elkaar worden geschreven.’

Laurens van Krevelen, uitgever: ‘Wat zeg je tegen een man die zijn eigen talent niet kan erkennen?’

‘Biesheuvel was heel kritisch over zichzelf. Zijn vrouw Eva maakte er een gewoonte van om zijn prullenbak door te spitten, op zoek naar verhalen die Maarten zelf te min vond. Op die manier wist ze veel schitterende verhalen te redden. Toch bleef hij twijfelen aan zijn grootsheid. Hij las veel Russische schrijvers, kon daar moeiteloos uit citeren en vond zichzelf in vergelijking met hen tegenvallen. Daar hebben hij en ik vaak gesprekken over gevoerd. Ik probeerde hem gerust te stellen en soms lukte dat. Maar wat zeg je tegen een man die zijn eigen talent niet kan erkennen? Hij twijfelde dan of het wel zin had om door te schrijven. Maar zodra hij weer een verhaal had, was hij vrolijk en veerkrachtig. Dat talent heeft hem, ondanks zijn gekte, laten overleven.

Maarten ’t Hart, schrijver: ‘Zijn hond Kippie zag zijn oude baasje in mij en begon mij te bijten’

‘Er was een periode dat hij en ik elkaar minder zagen. Dat kwam vooral door zijn hond Kippie. Als ik bij hen thuiskwam, viel de hond mij aan. Die begon te grommen, stortte zich boven op mij en begon te bijten. Dat was heel akelig.
‘Volgens zijn vrouw had de hond voorheen een grimmig baasje gehad dat ook kaal was. Omdat ik ook een kaal hoofd had, zag die hond in mij zijn baasje terug. Zijn vrouw trok de hond van mij af en sloot die op in de keuken, maar na een poos was het onvermijdelijk dat de keukendeur weer openging. En dan wierp de hond zich weer op mij en begon vreselijk tekeer te gaan. Maarten vond dat komisch en moest er dan vreselijk om lachen.

Adriaan van Dis, schrijver: ‘Zodra je op Biesheuvel lijkt, plakken we er het label ‘krankzinnigheid’ op’

‘Biesheuvel was een heerlijke gek, die eigenlijk helemaal niet gek was. De meeste mensen houden zich aan de opgelegde gehoorzaamheid des levens, daar is net zo goed een steekje aan los. Maar zodra je op Biesheuvel lijkt, plakken we er gelijk het label ‘krankzinnigheid’ op.
Maarten BiesheuvelBeeld Stephan Vanfleteren
‘Lange tijd hadden we niets van Biesheuvel gehoord, tot ik hem in 2013 uitnodigde voor mijn boekenprogramma. Dat was bijzonder, maar ook een beetje glibberig. Er zat een kritische stem in mijn achterhoofd dat zei: moeten we dat nu wel doen? Ik ben voor de uitzending vijf maal bij hem langs geweest en hij wilde ontzettend graag komen. Ik ben blij dat het een prachtige uitzending werd. Een paar weken na de uitzending kreeg ik een zelfgebreide sjaal van 4 meter van zijn vrouw cadeau, uit dankbaarheid.’ 

Erik de Bruin, biograaf: ‘Hij wilde zichzelf ‘normaal’ schrijven’

‘Biesheuvel begon pas met schrijven toen hij in een inrichting terecht was gekomen. Daar werd literatuur zijn nieuwe geloof en schrijvers werden zijn nieuwe leermeesters. Hij wilde zichzelf ‘normaal’ schrijven. In het leven was hij een buitenstaander, maar in verhalen kon hij onbeperkt zichzelf zijn. Dat is de kracht van literatuur, je bent ongebonden en je hoeft je nergens wat van aan te trekken.
‘In zijn verhalen gaf Biesheuvel ongelimiteerd inzicht in het leven van psychiatrische patiënten. In de loop van zijn carrière koos hij thema’s steeds dichter bij huis. Zijn universum werd steeds kleiner, hij schreef over vrienden en bekenden. Dat was een beschermingsmechanisme, een vesting van gezelligheid en vrolijkheid. Hij wilde de wereld mooier beschrijven dan-ie was en cultiveerde het geluk, in een poging de waanzin buiten de deur te houden.
‘Biesheuvel heeft ongekend veel demonen moeten bedwingen om zich staande te houden in deze wereld. Met het schrijven vulde hij de existentiële leegte bij zichzelf. In het dagelijks leven was hij overal bang voor, maar in zijn werk durfde hij alles. Dat is inspirerend en troostrijk.'
LEES VERDER
‘Het wonder’ van Maarten Biesheuvel (1939 - 2020), een van de mooiste korte verhalen ooitIn de zomer van 2015 riep de Volkskrant het korte verhaal ‘Het wonder’ van Maarten Biesheuvel (1939 - 2020) uit tot een van de mooiste verhalen ooit in dit genre. Lees het korte verhaal hier in zijn geheel terug. 
Voor Maarten Biesheuvel was de wereld één grote bedreiging en de aanjager van zijn wonderlijke verbeelding
Zijn debuut in 1972, na zijn eerste crisis, was meteen verpletterend. Daarna werd de manisch-depressieve Maarten Biesheuvel een van de geliefdste schrijvers van de jaren zeventig en tachtig. Literair criticus en schrijver Aleid Truijens gedenkt hem.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)