ReportageUtrechtse singel
Utrecht is in jubelstemming: het water is terug, het beton is weg
Jarenlang liep er een snelweg, maar nu varen er eindelijk weer bootjes: de Utrechtse singel is weer helemaal rond.
Eindelijk is het dan zover: na vijftig jaar heeft Utrecht zijn singel terug. Zaterdagochtend werd de hernieuwde singel feestelijk geopend door de burgemeester. Ter hoogte van het Centraal Station werd een reusachtige witte emmer water in de singel leeggekieperd, met daarop het rood-witte wapen van de stad.
Rond het middaguur staan tientallen Utrechters langs het nieuwste stukje van de singel, ter hoogte van het enorme gebouw van ProRail, in de volksmond ook wel ‘de Inktpot’ genoemd. Er worden volop foto’s gemaakt. Op het water is het al redelijk druk met plezierbootjes, rondvaartboten en hier en daar zelfs een paar zwemmers.
Corinne van Leeuwen (60) staat onder een plataan langs het water. Ze woont vlakbij, haar huis kijkt uit op de singel. “Eindelijk is-ie terug. Ik denk dat bijna iedereen hier blij mee is.” Van Leeuwen mocht meepraten over de beplanting op de oevers, net als Tim de Beet (36). De Beet wijst naar de overkant, die nu nog helemaal kaal is, maar waar snel allerlei groen moet gaan bloeien. “Langs de volledige lengte komen ecologische oevers. En er komen nog bomen bij.”
Het is bijna niet voor te stellen, maar op de plek waar nu de Catharijnesingel stroomt, liep ruim dertig jaar lang een snelweg. Het stadsbestuur besloot in de jaren zestig om de singel te dempen en tot weg te verbouwen. Nico Feller (68), fiets aan de hand, camera in de aanslag, weet het nog goed. Hij werkte ruim dertig jaar in de ‘Inktpot’. “Vroeger liepen we altijd een rondje langs de singel, dat kon plotseling niet meer. Bijna iedereen vond het een enorme verarming van de stad.”
Historisch moment
Eind jaren negentig werden er plannen gemaakt om de singel in ere te herstellen, en in 2001 ging de eerste schep de grond in. Het resultaat mag er zijn, vindt Feller. “Dit is een historisch moment. Een grote waardevermeerdering voor Utrecht.”
“Een van de belangrijkste historische lijnen in de stad is weer helemaal compleet, dat is erg mooi”, zegt ook René de Kam, conservator stadsgeschiedenis in het Centraal Museum in Utrecht. De aanleg van de singel of ‘stadsbuitengracht’ begon in 1122, tegelijk met de stadsmuur, vertelt de conservator. “Negenhonderd jaar lang heeft hij alles doorstaan. Zonder die singel was Utrecht er bij een aantal belegeringen waarschijnlijk niet goed vanaf gekomen.”
Toch moest een deel van de singel in de jaren zeventig plaatsmaken voor een autoweg. Waarom eigenlijk? “Het verkeer nam enorm toe”, zegt De Kam. “Er lag een soort ring om de stad, namelijk de singel. Dan is het heel verleidelijk om te denken: wat nou als we die gewoon asfalteren? Dan is het verkeersprobleem opgelost.” Het grootste gedeelte van de singel werd gespaard, maar het stuk bij Hoog Catharijne niet. “Het winkelhart van Nederland moest goed bereikbaar zijn met de auto, vond men. Daar is het misgegaan.”
De stadsbuitengracht is niet het enige middeleeuwse bouwwerk dat in ere wordt hersteld, ook de Domtoren wordt opgeknapt. De Kam is er tevreden mee. “Zo hebben we straks een paar Utrechtse iconen die er weer even tegenaan kunnen.”
Lees ook:
De auto moet in Utrecht plaatsmaken voor bootjes
Utrecht zet een nieuwe stap in het autoluw maken van de stad. Auto’s kunnen straks niet meer voor het Centraal Station langs, een stuk binnenring wordt stadsboulevard en de Leidse Rijn gaat weer stromen.
Groot maakt niet gelukkig, of kan Utrecht het tegendeel bewijzen?
25 World Trade Centers aan kantoorruimte en 100.000 nieuwe inwoners in de komende twintig jaar: Utrecht, het kleinste en beetje provinciale broertje onder de vier grote steden, heeft enorme ambities. Maar blijft het dan wel de gelukkigste grote stad van Nederland?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten