column
Erik Jan Harmens neemt afscheid van zijn moeder na een logeerpartij van
tien maanden. 'Er zijn nachten geweest dat ik op het matrasje lag in het
bijkamertje en me afvroeg wat ik daar in vredesnaam deed, op mijn
43ste.'
Normaal gesproken staat hier mijn column, maar dit keer vind je er een brief aan jou. Ik heb namelijk net mijn spullen bij je weggehaald, nadat ik na mijn echtscheiding tien maanden bij je hebt gelogeerd. En ik ben heel blij dat ik eindelijk een eigen woning heb gevonden, maar het is ook wel een beetje bruut zoals ik vandaag de sleutel in je hand legde en zei: 'Nou mam, bedankt, het was gezellig, de ballen'. Dat laatste zei ik voor de grap, maar je moest niet echt lachen. Ik zag dat je je probeerde groot te houden, maar ik weet ook dat je nu alleen in je appartement zit en misschien wel naar die sleutel kijkt, die je vanaf nu niet meer in het sleutelgat zult horen gaan net voor ik binnenkom. Voortaan als ik kom zal ik weer aanbellen. Dan moet je op de zoemer drukken.
Ik ben voor de tweede keer in mijn leven uit huis gegaan. De eerste keer was op mijn 19de en op mijn 43ste ga ik opnieuw. Elke dag haal ik ergens iets op of koop ik iets dat een plaats krijgt in mijn paleisje. Vandaag kocht ik bij de Blokker zes theeglazen voor drie euro. Daar kon ik ze toch niet voor laten staan. Ik kocht ook een deurstopper, zodat de klink van de deur niet steeds tegen de pas geverfde muur aan dreunt. Ik hoop dat je trots op me bent dat ik een deurstopper heb gekocht.
Geen vloerbedekking
Er is nog geen vloerbedekking in mijn huis en ook nog geen televisie en ook nog geen telefoon. Maar ik heb wel mijn radiowekker, zodat ik tijdens slapeloze nachten op ieder gewenst moment kan zien hoe laat het is. Ik heb ook alle seizoenen van M*A*S*H hier liggen, dus die kan ik kijken op mijn laptop. Ik weet dat dat een hele oubollige televisieserie is waar niemand meer een klap aan vindt, maar ik krijg nooit genoeg van Hawkeye die na twaalf Martini's zonder problemen een gecompliceerde operatie kan uitvoeren en Radar die niet kan slapen zonder zijn teddybeer.
Er zijn nachten geweest dat ik op het matrasje lag in het bijkamertje en me afvroeg wat ik daar in vredesnaam deed, op mijn 43ste. Ik schaamde me ervoor om bij jou te wonen, niet om jou maar wel omdat ik weer met mijn moeder onder één dak verbleef. Daarom antwoordde ik als mensen me vroegen waar ik woonde, dat ik 'bij familie' woonde. Pas nu ik bij je weg ben durf ik je te benoemen.
Teder geluk
Wat ik heel erg zal missen is de douchegel die je gelukkig stemt. Dat staat althans op de knijpfles: 'Teder geluk'. Met daar achteraan in het Frans: 'Bonheur en mousse'. Altijd als ik die troep op mijn lichaam smeerde, geloofde ik ook echt dat ik daar gelukkig van zou worden, en dan werd ik het dus ook (een beetje). Ik heb de knijpfles niet meegenomen, want die hoort in jouw huis. Als ie op is koop ik een nieuwe voor je. Een hele pallet ga ik voor je bestellen, want ik wil dat je altijd gelukkig zult zijn, ook zonder mijn sleutel in het sleutelgat.
Dank je wel dat ik zo lang bij je mocht logeren. Ik hoop dat je het leuk vindt dat je nu op de website van de Volkskrant staat. Omdat dit valt binnen het onderdeel 'Opinie', sluit ik af door te zeggen dat je de allerliefste mama van de hele wereld bent.
Een dikke zoen van je zoon Erik Jan.
Erik Jan Harmens is dichter.
@erikjanharmens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten