© Marcel van den Bergh / de Volkskrant.
Publiek bij Chase and Status op Lowlands.
Klassiek op Lowlands is zo'n succes, dat er bij deze editie best een
schepje bovenop kon. Het werd hallucinant, voor de liefhebber.
Lowlands, zondag: beetje-brakdag. Wie zich desondanks vroeg op het
langzaam ontwakende festivalterrein meldt, kan iets bijzonders
aanschouwen. Een gestage stroom festivalgangers trekt naar het grootste
podium Alpha, een reuzen- beker aardbeienshake of kartonnetje koffie in
de hand. Op weg naar Beethoven, live. Een uurtje chillen.Het is inmiddels een klein Lowlands-instituut: de klassieke programmering op de vroege zondag. Twee jaar geleden speelde het Haagse Residentie Orkest de Tiende symfonie van Sjostakovitsj, om maar eens wat te noemen. Vorig jaar knalde Prokofjevs ballet Romeo en Julia over de festivalweide te Biddinghuizen.
World Orchestra
Vandaag treffen we in de steeds voller lopende Alpha het kolossale, want uit zestig landen samengestelde World Orchestra: door de vaste klassieke Lowlands-presentator Tijl Beckand nogal hilarisch aangekondigd als een vooral op seks belust gezelschap, dat tussen de bedrijven door, heel af en toe ook nog wat muziek produceert.
De stemming zit er dus lekker in als het toepasselijke flamencostuk El Amor Brujo van de Spaanse componist Manuel de Falla wordt ingezet. De Spaanse dirigent Josep Vicent wordt overdreven donderend onthaald. Want dat vindt hij fijn, voorspelde Beckand al. En jawel, we zien zowel de dirigent als het orkest toch wat moeilijk slikken bij de minutenlange ovatie op orkaankracht.
Wonderlijke waarnemingen kunnen worden gedaan in en rond de Alpha. Zo trekt gedurende het hoofdprogramma - de Zevende van Beethoven - een bierkar door de zaal. Grote bier, iemand? Naast de tent wordt dan al door een paar onverwoestbare feestbeesten soepel gedanst op het eerste deel van de symfonie. Kan eigenlijk ook best: het is een zwierig stuk.
Dan de open doekjes, tussen de delen door. Niet gebruikelijk in de klassieke concertpraktijk. Dirigent Vicent gooit de conventies ook maar overboord. 'Oké, jongens, bedankt. Het volgende deel wordt veel dieper hoor, let maar op.' Om na weer een joelend applaus nog even zichtbaar ontroerd op te merken: 'Jullie zijn de toekomst van de muziek.'
Steve Reich
Het is ook bijzonder. Duizenden jongeren die zich melden voor orkesten, terwijl elders op het festivalterrein de dancebeats alweer beuken en de hiphop uit de belendende tenten dreunt. Klassiek op Lowlands is zo'n succes, moet de organisatie hebben bedacht, dat er bij deze editie best een schepje bovenop kon. Want direct na Beethovens Zevende kan koers worden gezet naar tent Bravo, waar het NJO Reich Ensemble Music For 18 Musicians zal aanheffen. Nota bene in het bijzijn van de grote componist Steve Reich zelf.
Waar vinden we die eigenlijk, zie je het publiek vlak voor aanvang turen. O daar: achter de geluidstafel, achterin de zaal. Onder een zwart petje staat de meester van de minimal doodleuk met de knoppen te schuiven. Hij laat de marimba's opkomen, schuift de vioolpartijen wat naar beneden. Geeft dan de dreunende houtblazers een duwtje.
Het is een bijna hallucinante ervaring. Die doodstille Bravo, in hypnose voor de pulserende trance van Reich, die niet voor niets op het dancepodium Bravo staat geprogrammeerd. Van buiten hoor je vaag nog wat gitaren en drums naar binnen waaien, als kleine stoorzender in het eeuwig doorratelende ritme van de minimalcomponist. Een onvergetelijke ervaring, al denken twee jongens met grote hippe dancezonnebrillen er anders over.
Hun ontnuchterende conversatie:
'Gaat dit nog een half uur zo door?'
'Yep.'
'Wegwezen dan.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten