gedicht van de oo-go / Niels Snoek's hondertse gedicht

ogenblik

ik vergat voor een ogenblik
daar het licht aan te doen
hier de duinen uit te wissen
en stil te staan in zuchten

even leek alles zo gewoon
dat zonlicht waaien kon
en glas doorzichtig was
ook al keek ik gekleurd

de zee scheen verweg
en de zon dichtbij de wind
kind was ik, alleen en toen
in paradijselijke omwenteling

het licht in mijn ogenblik
gleed voorbij aan de bushalte
waar het wachten over ging
herinnering herkend werd

Niels Snoek