'We zijn allemaal het beste af met een seniele paus'

OPINIE - Daniël Samkalden − 25/02/13, 09:52

© ap. Archieffoto uit 2002. Links toenmalig kardinaal Joseph Ratzinger met paus Johannes Paulus II.

column Het is een flinke aderlating dat - juíst nu het verval zich aankondigt - we er weer een gezonde paus met nieuwe bewijsdrang voor in de plaats krijgen, vindt columnist Daniël Samkalden.

Gisteren sprak paus Benedictus XVI vanuit het raam in zijn werkkamer zijn laatste zondagsgebed uit voordat hij donderdag terugtreedt als Plaatsbekleder van Jezus Christus. Uitkijkend over een volgestroomd plein zei hij dat hij met zijn wegvloeiende krachten de kerk en god beter op een andere manier zal kunnen dienen. Hij is de eerste paus die vrijwillig terugtreedt sinds Celestinus V in 1296.
De vorige paus, Johannes Paulus II, stond al aan het hoofd van de kerk toen ik 33 jaar geleden geboren werd. Zijn laatste jaren staan me nog helder voor de geest. Hoe hij voortdurend dreigde om te vallen, hoe hij de woorden zijn mond niet meer uit kreeg, zijn knikkebollende hoofd en het geronk tijdens de mis. Zoals je in je leven een handvol huisdieren ziet verouderen, ziek worden en doodgaan, zo maak je ook twee of drie pausen mee.
(...)Kwiek
Joseph Ratzinger is zo bezien nog vrij coherent, kwiek en soepel op zijn 86ste. Hij doet nog steeds opruiende uitspraken over homoseksuelen en propageert onverminderd het Hiv-virus in Afrika. De eerste kwaaltjes beginnen pas: hij klaagt over een hoge bloeddruk en een blind oog, maar dat stelt natuurlijk nog niks voor.

Kijk naar Hugo Chavez die mudvol kanker op de intensive care weigerde af te treden en binnenkort opnieuw beëdigd zal worden. Of Fidel Castro die al tien keer dood is verklaard en gisteren gewoon weer zijn zetel in het parlement besteeg om zijn broer/handlanger Raoul te herkiezen als president van Cuba. Of de krankzinnige Berlusconi die op zijn 76ste wellicht vanavond voor de vijfde keer premier van Italië blijkt te worden. Of de onvermurwbare Queen Elizabeth die ter vernedering van haar zoon al 60 jaar koningin is. Om tot in je graf te kunnen regeren heb je een theatrale, narcistische persoonlijkheid nodig die Joseph Ratzinger ontbeert. Het is een flinke aderlating dat - juíst nu het verval zich aankondigt - we er weer een gezonde paus met nieuwe bewijsdrang voor in de plaats krijgen.

Paus Benedictus XVI heeft er nooit echt zin in gehad. Hij vroeg vóór zijn benoeming al drie keer om ontslag als Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, wat hem drie keer door de toenmalige paus werd geweigerd. Nu heeft hij enkel god nog boven zich en zo is deze uitzonderlijke abdicatie zonder problemen geaccordeerd. Nog geen acht jaar was hij staatshoofd van Vaticaanstad, een tussenpaus. De kardinalen zullen zich in de Sixtijnse kapel weer buigen over een nieuwe benoeming.

Het zal ons in Nederland een zorg zijn wie die joker mag worden. We zullen zo nodig onze schouders ophalen. Maar in Afrikaanse landen is dat wel anders. Daar groeit het christendom explosief, daalt het gebruik van condooms door de christelijke lobby en worden er doodstraffen ingevoerd op homoseksuele handelingen. Vooral die landen had ik de incontinente en immobiele jaren van paus Benedictus XVI enorm gegund.

^{Daniël Samkalden is schrijver en columnist voor Volkskrant.nl.}