van Cees van Duijn / Bio aan Zee

Bio aan Zee, Week 09-2013

Als Dijk maak je wat mee op Goeree Overflakkee …..

Zoekend naar de juiste intro voor deze week moest mijn bovenkamer vanmorgen al vroeg aan de slag. Half vijf was ik opgestaan om aan dit weekbericht te werken. Acht uur wilde ik weer verder met een zaagopdracht van Staatsbosbeheer. Na een paar minuten nagedacht te hebben wat er zoal op de dijken gebeurt, groeide er een onvoorstelbaar groot verhaal. Als Dijk maak je namelijk nogal wat mee op Goeree Overflakkee. Onvoorstelbaar veel. Te veel om er nu over te schrijven. Misschien later. Het zouden verrassende verhalen zijn, gebundeld in een boek. Misschien dat ik het doe. Gewoon erbij. Multifunctioneel Ondernemerschap noem je zoiets. Van alle markten thuis.

In 1996 zijn wij op Goeree Overflakkee komen wonen. De eerste verkenningen in de directe omgeving deden we op de fiets. Fietsend over de Sint Christoffeldijk en het Panksdijkje kwamen we bij de bocht naar de Onwaardse Dijk. Verrast door de kleinschalige knusheid van dat stukje, zei ik tegen Ineke “….. en dan later hier een plekje buiten, dat zou toch wat zijn”. In 2003 was ik op zoek naar een naar een stukje grond in de polder, een plek om lekker buiten te zijn. Dat was niet makkelijk te vinden. Zelfs in Ouddorp hebben we gekeken. Makelaar van Kempen belde op een gegeven moment dat hij misschien wel iets voor ons had. Een fruitboomgaard aan de Onwaardsedijk. Op één april 2004 was de overdracht. Het begin van een heel verhaal.

Als je in deze periode via de dijken van Sommelsdijk naar Dirksland gaat, grote kans dat je daar de bus van Bio aan Zee tegen komt. Nu niet met de bekende blauwe kisten in het koelgedeelte, maar met boswerkgereedschappen aan de achterzijde. Al langer werk ik aan de dijken in opdracht van Staatsbosbeheer, die een groot deel van de dijken op Goeree Overflakkee in eigendom heeft. Vorige week dinsdag ben ik gestart met een opdracht om ongewenste opslag te verwijderen. Op de dijken groeien veldiepen die erg gevoelig zijn voor de zogenaamde iepziekte. Ze vormen een besmettingsrisico voor de vroeger aangeplante iepen, die nog vitaal zijn. Ook groeit er veel wortelopslag van Abelen en Essen. Door het verwijderen van deze opgaande begroeiing, wordt verruiging tegengegaan, komt er meer licht en krijgen kruiden een kans zich te vestigen. Op verschillende dijken groeien rode lijst soorten, die zouden verdwijnen als je niet het juiste onderhoud toepast. Door handmatig of met kleine handmachines te werken is het mogelijk om gedetailleerd onderhoud uit te voeren.

Naast de zaagopdracht heb ik de afspraak met Staatsbosbeheer om illegale vuilstort op de dijken op te ruimen. Gistermiddag reed ik kwart over twaalf richting huis over de Sint Christoffeldijk, niets aan de hand. Drie kwartier later kwam ik dit tegen.

Sommige mensen gaan in het voorjaar aan de slag met de jaarlijkse schoonmaak, plannen een verbouwing of zetten de tuin maar weer eens op z’n kop. Ja en waar moet je dan naar toe met je rommel? Je raait het al. Als Dijk maak je wat mee op Goeree Overflakkee.

Dit is nu eens met recht het voorjaar in je bol. De dader was misschien wel snel zijn rommel kwijt. De plek die hij/zij gekozen had lag niet echt gunstig. We zagen in de bagger een paar mooie voetafdrukken en een wielspoor van wel 10 meter ook al door de bagger. Kleurt je auto lekker van. De schoonmaak was een hele klus dit jaar!

Vorige week donderdag was ik bij Kwekerij Zuidbos om daar de bestelling op te pikken. Geertje nam even de tijd om een rondje over de kwekerij te lopen. Ik vertelde Geertje dat ik vorige week de eerste sneeuwklokjes gezien had en in de nieuwsbrief gezet had. Ze nam me mee naar de windsingel aan de zuidkant van de kwekerij en liet haar sneeuwklokjes zien. Ooit met haar moeder gerooid op een plek waar ze weg moesten en hier in de windsingel weggezet. Het zijn er beduidend meer dan de twee bosjes die ik bij ons op de dijk weet te staan. Wat verderop stonden de resten van de boerenkool. Aangevallen door de duiven. Bij alle stronken waren de groene harten er uitgegeten. In een sneeuwperiode, als ze geen ander voedsel kunnen vinden, landen de duiven boven op de boerenkool en eten het hartje eruit. Ook de spruiten stonden er zielig bij. Je zou zeggen dat je voor spruiten toch vorst nodig hebt, maar de hoeveelheid vorst die we gehad hebben was duidelijk iets te veel. Geertje wist één stronk waar nog goede spruiten aanzaten. Deze was horizontaal gegroeid en had dus onder de sneeuw gelegen. Lekker geïsoleerd. Lekker voor Geertje zelf.

Donderdag was een dag met aardig wat zon. In de kas loopt de temperatuur dan snel op. Buiten was het net boven nul en binnen was het 20 graden. Heerlijk! Dat versterkt het voorjaarsgevoel. Van de zomer is het natuurlijk allemaal anders. Dan kan het benauwend warm zijn in de kas.

In de kas kwam ik naast de verschillende kruiden en een groot “bed” met winterpostelein tegen. Winterpostelein is dit jaar voor ons dé ontdekking geweest. Lekker rauw als een salade of in een stamppot verwerkt. We kunnen er nog even van genieten. Tot ongeveer 25 maart groeit het telkens weer aan als het geoogst is. Enkele weken geleden hadden we nog andijvie van Kwekerij Zuidbos. Het waren hele kleine kropjes. Om toch iets te kunnen leveren werden deze geoogst. Niet echt winstgevend. Geertje heeft besloten de andijvie die er nog staat een kans te geven om groter te groeien. Dus binnenkort ook weer andijvie van kwekerij Zuidbos.

Er valt weer van alles te verwachten het komend seizoen. In de kas kwamen de Rucola en de Raapstelen al weer boven de grond. Deze week verwacht Geertje weer nieuw plantmateriaal. Het jaar rond worden er bij Kwekerij Zuidbos ruim 60 verschillende gewassen geteeld. Rekening houdend met het verwachte oogstmoment, de vruchtwisseling en wat er verder bij komt kijken een hele puzzel. Ad en Geertje samen met Geertjes broer Hans hebben er hun handen vol mee. En wij maar lekker eten! Deze keer dus een bedankje richting kwekerij Zuidbos. Ook het komend seizoen gaan ze er weer tegenaan.