Zijn vader begon hem met zijn vierde jaar al piano- en vioolles te geven. Geïnspireerd door Beethoven begon hij al op jonge leeftijd te componeren.
Hij studeerde van 1875 tot 1877 aan het Konservatorium der Gesellschaft der Musikfreunde in Wenen bij onder meer Robert Fuchs. Daar leerde hij zijn medestudent Gustav Mahler kennen en raakte met hem bevriend. De muziek van Wagner trok hem zeer aan; die van Brahms verafschuwde hij.
Hij componeerde tussen 1888 en 1891 in een recordtempo meer dan 200 liederen, die zijn betekenis als componist hebben bepaald.
Hij schreef ook toneelmuziek, koor- en orkestwerken en kamermuziek, maar vele daarvan werden niet voltooid. Zijn opera Der Corregidor ging in 1896 met succes in première in Mannheim, maar is in vergetelheid geraakt. Hoewel dit werk rijk is aan geestdrift en originaliteit, is het dramaturgisch minder sterk.
Hij had een zwakke psychische gezondheid en kon weinig tegenslag verdragen. Perioden van koortsachtige creativiteit werden afgewisseld door zware depressies. Hij moest in 1898 opgenomen worden in de Landesirrenanstalt in Wenen waar hij uiteindelijk krankzinnig werd en stierf.
Liederen
- Liederstrauß (1878) op gedichten van Heinrich Heine
- Eichendorff-Lieder (1887-88)
- Mörike-Lieder (1888)
- Goethe-Lieder (1888-89)
- Spanisches Liederbuch (1889-90) op gedichten van Paul Heyse en Emanuel Geibel
- Italienisches Liederbuch (1890-96) op gedichten van Paul Heyse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten