even (3 weken) in Nieuw Zeeland / 3 weeks (only!) in New Zealand / 3 semaines seulement (hélàs!) en Nouvelle Zélande!....
en dan / nu alles en nog wat / des choses et d'autres ensuite / allerlei dann bzw. jetzt / other things which now matter (to me!)
In
het gras voor de vijver liggen vijftien kleedjes. Een opstelling met
zes lampen, een drumstel, synthesizers, gitaren en microfoons verraadt
dat er iets muzikaals staat te gebeuren, maar verder is het
Lowlandsterrein in Biddinghuizen uitgestorven. “Normaal gesproken zouden
op donderdag de eerste bezoekers al komen”, zegt Bente Bollmann van
organisator Mojo. “Nu is het helemaal leeg. Dat doet pijn om te zien.”
In
februari waren enkele uren na het begin van de kaartverkoop alle
zestigduizend tickets uitverkocht. En zonder het virus dat roet in het
eten gooide, zou nu de laatste hand worden gelegd aan de tenten, podia
en kraampjes die jaarlijks naast de achtbanen van pretpark Walibi
verrijzen. Links aan de overkant ‘de Alpha’, rechts de 24-uurstent
‘ArmadiLLow’ en op de plek van de kleedjes het winkelstraatje. Twee
eenzame dixitoiletten en een partytent vullen nu de ruimte. De wind
ruist door de bomen en het ruikt naar vers gras in plaats van naar
verschaald bier en hamburgers.
Op
het grindpaadje tegenover de kleedjes geeft Eefje de Visser straks voor
dertig uitverkoren fans een optreden. De opnames worden dit weekend
gestreamd op ‘Lowlands Free:United’.
Het digitale festival is gratis via de site van 3FM te bezoeken en
bevat, net als op het echte festival, cultuur in de breedste zin van het
woord.
In
het blokkenschema staan vier streams waaruit bezoekers kunnen kiezen.
In de Alpha-stream zullen historische Lowlands-concerten te zien zijn en
in de ‘Bravo’ diverse andere optredens, waaronder deze van Eefje de
Visser. Het belangrijkste deel van het programma wordt het hele weekend
live gemaakt vanuit de Melkweg in Amsterdam en is te zien in de
Free:United-stream. Er staan onder meer yogalessen, kunstfilms,
kookworkshops en paneldiscussies op het programma. Ook ArmadiLLow komt
vanuit de Melkweg, met veel van de dj’s die oorspronkelijk stonden
geprogrammeerd.
Meedeinende bovenlijven
Inmiddels
nemen de uitverkorenen plaats op de kleedjes. Sommigen hebben zelf iets
te drinken meegenomen, een bar is niet aanwezig. Niels Visser heeft een
plek gewonnen via Facebook door zijn vriend Dennis Visser te taggen.
“Nee, we zijn dus geen familie. Er zitten in onze Lowlandsgroep wel drie
Vissers. Maar heus niet iedereen in Hoogkarspel heet Visser”, grapt
hij. Via de website konden fans merchandise downloaden om dit weekend
een ‘eigen Lowlandsfeestje te bouwen’. Niels laat trots zijn polsbandje
zien.
Voor
hen in het gras staan bakjes met nootjes, een groot pak drop en een
turquoise koelbox. “Ja, met bier. Maar we hebben ook fris hoor, we zijn
met de auto.” Ze zijn niet per se fan van Eefje de Visser, maar vooral
van het festival zelf. Hoe vaak ze al zijn geweest kunnen ze niet
zeggen, maar wel dat ze flink chagrijnig waren dat het dit jaar niet
doorging, de kaartjes hadden ze al. Ze staren over het lege terrein.
“Het lijkt wel kleiner zo”, zegt Dennis.
Een handjevol fans kijkt naar het optreden van Eefje de Visser op het Lowlands-terrein. Beeld ANP
Dan
gaan de lichten aan en bij de invallende schemering begint de show. De
Visser en haar Vlaams-Nederlandse band spelen een mengelmoes van oude
hits en nieuwe nummers. De libellen dartelen op de tonen van
‘Bitterzoet’ tussen de kleedjes door. Het is de aanwezigen nadrukkelijk
verboden om op te staan, dus het zijn slechts bovenlijven die meedeinen
op het ritme. Tussen de nummers door klinkt applaus en soms een zacht
gejoel. Echt uit je dak gaan is in deze setting absoluut onmogelijk.
Toch zijn de fans achteraf tevreden. “Het was misschien niet zoals het
echte festival, maar dit is tenminste iets”, zegt Lieke Westerveld uit
Amersfoort.
In
de oude schuur die dienstdoet als backstage zegt De Visser achteraf dat
ze het leuk, maar ook spannend had gevonden. “Omdat ik niet zo vaak
meer speel, lijkt het wel of het meer beladen is.” Ze mist het oude
normaal zegt ze. “Het is heel anders nu het publiek niet meer dicht bij
elkaar mag staan, alsof er minder connectie onderling is. Je bent niet
meer onderdeel van een groter geheel. En als artiest voel je dat, het is
echt een wisselwerking. Dit was misschien een intiemere ervaring. Ik
merk wel dat mensen het gemist hebben. Ik zelf ook, trouwens.”
Lees ook:
We mogen weer naar het theater, maar storm loopt het niet
Theaters
en concertzalen zijn weer open, maar zelfs de mondjesmaat beschikbare
stoelen raken niet uitverkocht. Zijn bezoekers bang of hebben ze gewoon geen zin in een voorstelling?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten