Voorbijgangers

Voorbijgangers

Ik zag haar naast de halmen
wuiven
lokken als koren glinsterend - haar ogen
graankorrels vol 
hemel
heden en wat toekomt

Wij deelden dezelfde
aarde en tijd
voelden dezelfde wind - zij was 
de fijne onrust
in mijn woelen
zij leek de oogst bereid

Nooit deelden wij een taal
er was geen zwijgen 
slechts voorbijgaan
van eigen wegen - tijd
rijpt en slijpt
tot volkoren heden,

Rob Haster