Het is vandaag, 24 februari, precies een jaar na de Russische invasie in heel Oekraïne. Vlak na de uitbraak van deze verwoestende oorlog pakten mensen snel hun spullen en vluchtten het land uit. Ook in Nederland zochten en kregen deze Oekraïense vluchtelingen bescherming. Vluchtelingen uit Oekraïne hebben een andere verblijfsstatus en ook de opvang is meestal anders ingericht. We blikken terug op een bewogen jaar.

Kiezen voor de kinderen De 34-jarige Eugenia Melnik documenteerde jarenlang als verslaggever de oorlog in een deel van Oekraïne. Ze ontmoette er haar echtgenoot die werkte als politieagent. Toen de Russische invasie in heel Oekraïne begon, werd haar man militair. Eugenia vluchtte met haar kinderen Oleksander (14), Anastasia (14) en Lev (2). Ze vonden opvang in een voormalig woonzorgcentrum. ‘Ik ben blij dat we veilig zijn in Nederland. Ons lichaam is hier, maar onze geest is in Oekraïne.'  Bekijk de video

Eén jaar Oekraïense vluchtelingen Duizenden vluchtelingen uit Oekraïne worden opgevangen in Nederland. Oksana woont op een van de opvangboten in Nijmegen. Vrijwilliger Angeline kwam in actie nadat ze een oproep in de krant las en teamleider Malou vertelt over het pionierswerk dat is verricht.   Lees hun verhalen  →

Terugreizen naar aardbevingsgebied We roepen staatssecretaris Van der Burg op om Syrische en Turkse vluchtelingen tijdelijk terug te laten keren naar hun herkomstland. Hierdoor moet het voor vluchtelingen mogelijk zijn om gezinsleden te steunen die dakloos zijn geworden door de allesverwoestende aardbevingen. Schrijnende situatie   →

Word jij ook vrijwilliger? Vluchtelingen krijgen van onze vrijwilligers in alle fases ondersteuning; van aankomst tot zelfstandigheid. Onze vrijwilligers zijn onmisbaar. Deze kanjers vormen het kloppende hart van onze organisatie. We kunnen nog extra vrijwilligers gebruiken zoals taal- of arbeidscoaches, buddy's, tolken of juridisch begeleiders.  Ja, ik doe mee

Gezinshereniging hersteld Goed nieuws: de Raad van State zet definitief een streep door het hardvochtige vertragen van de gezinshereniging van vluchtelingen. We zijn blij voor de statushouders die nog wachtten op hun gezinsleden. Zij mogen hun geliefden na vaak jaren wachten alsnog snel in hun armen sluiten. Eindelijk samen  →

‘Niet wachten, doorgaan’   ‘Niets is onmogelijk’ is het positieve levensmotto van de Syrische Tasar Isskreah (48). Het bracht haar ver. Ze schreef een boek over haar leven en haar werk als tolk doet ze meestal met een stralende glimlach. Het leverde Tasar een Beste Nieuwkomer Award op.  Gouden littekens

Word vrijwillig

Steun ons