AVONDKLOK

Nu de ochtendzon alles warm belicht
dansen stofdeeltjes als kleur-elfjes
in de lucht boven de schrijftafel hier.
Bij mijn stoffer de grijze elfjes op blik.

En de avondklok tikt boven het vuil
als een tijdbom en de Tijd zegt luider
en luider zijn vriendschap met ons op,
de kunsten verlaten verdrietig hun zalen

Publiek dat geen dreiging in besmetting
ziet, covid niet als stopwatch, het kan
toch niet kinderlijk crapuul zijn, dat stikkend
in eigen overvloed verdrinken gaat in ’t riool?

Googlen, praten, lezen - niemand weet raad
nu de dieren zich slim verdedigen gaan,
wraak nemen met virussen in hun strijd.
Veel wijsheid sterft op stoffer en blik.

Ga samen met de kleur-elfjes en de dieren
vlucht in een fantastische bevrijding
zoek de woorden die alles reinigen
dicht de kunst te leven, liefde twinkelt

Paul Hoff
 

We’ll meet again

We voelen ons soms verweven met muzikanten
De scheppers van ons persoonlijke levenslied
Maar soms moeten we afscheid nemen van deze zielsverwanten
De break-up van een band voelt dan ook aan als liefdesverdriet

Maar ze maakten een comeback
We’ll meet again
Zeiden ze vijf jaar na hun vertrek
When,
the lights go out

Nu zijn ze weer de soundtrack van mijn leven
Nu zijn we weer verwerven

We voelen ons soms verweven met muzikanten
De scheppers van ons persoonlijke levenslied
Ze gaf hoop aan soldaten, aan commandanten
Ze gaf hoop in het oorlogsgebied

Lowie van Eck