Als ik één keer tijdens mijn werk als literatuurcriticus zes ballen kon geven, in plaats van de maximale vijf, deed ik het deze week. Aan Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje – een roman die me zo overweldigde dat ik er nog steeds een beetje van moet bijkomen. Een boek dat me nederig maakt: wat een geluk dat ik hierover mag schrijven! Terwijl ik nota bene De herinnerde soldaat, Daanjes vorige, al tot mijn lievelingsboeken reken. Ik heb nog nooit zo’n leeservaring gehad, en weet ook niet of ik ooit nog zo geïmponeerd zal raken door een boek.