het was in helder licht van tegenlicht

het was in helder licht van tegenlicht
dat ik dacht jouw ogen in mijzelf te zien
de altijd gelukkige versie van mijzelf
met de glimlach van niet achteromkijken

vanuit het duister kreeg ik jou in zicht
jij was nog half en soms misschien
in mijn gedachten als een wederhelft
die ik dan zeker niet meer wil ontwijken

de weg is levenslang, het doel voorzeker heel gewis
de tranen op mijn wang zijn sporen in mijn mist
maar o, hoe weet ik dit toch zo beslist

stap voor stap omarmen, uren, dagen, jaren
de plek aanvaarden zonder veel bezwaren
traag opgaan in elkaar met op jouw tong: het is

Niels Snoek