Aan het einde van haar leven leek Hella Haasse een soevereine, sterke ‘grand old lady’ van de literatuur. Maar wist u dat ze een behoorlijk moeizaam huwelijk had, waarmee ze maar voortmodderde, decennialang? De vraag is misschien: wílt u dat weten? Ik vroeg me dat soms af bij het lezen van Leven in de verbeelding, de grote biografie die ik deze week las en besprak voor NRC. Wat doet het huwelijk van Haasse er eigenlijk toe, in een schrijversbiografie? Daar had biograaf Aleid Truijens wel een antwoord op: heel vaak stopte Haasse haar huwelijkssores in haar fictie. In vermomming. Al die parallellen bieden nieuwe ingangen in het literaire werk van Haasse. Zo werd ik nieuwsgierig, naar De meermin, Mevrouw Bentinck, Een gevaarlijke verhouding – lacunes in mijn Haasse-leesgeschiedenis, maar boeken die ontzettend interessant klinken. Hoewel ik best kritisch ben over Truijens boek, is dat toch wat een schrijversbiografie idealiter doet: nieuwe interesse wekken in een literair oeuvre, en het zo voor de vergetelheid behoeden.