Nederland / Lieke Marsman

 Nederland

Je nostalgie is oprecht, maar je rookworst is nep

Je boodschap is groen, maar aan je platform kleeft bloed Je algoritme sadistisch, je vangnet een hoepel Je bijstand gekort, terwijl optimisme een plicht is

Je plan radicaal, wanneer de camera draait Je vaccinatiegraad hoog, als je managers telt Je vrijheid een waakvlam, democratie polyester En niemand die weet wat je ware gezicht is

Je geweten, verleden, opinies, experts Je consultants, commissies, obsessies, je taal Je vergeten kwitanties met het hele verhaal En je schoorvoetende sorry, dat aan niemand gericht is

Je hoort ‘het begin van het einde’, denkt: einde steeds vaker. Aan deze maskerade van nevenschade met op de achtergrond het gerinkel van centen Je bent een winkel, zegt men — die dicht is

Bij gebrek aan natuurijs ben je een schaatser die zwemt Dus zwem je langzaam omhoog naar een boei, waar het licht is En wee wat zich wreekt, je bent een burger die stemt Het is bijna lente. Je bent moe, maar je bent er nog

Vraag niet hoe, maar je bent er

Lieke Marsman, Dichter des Vaderlands

Lieke Marsman (1990) is de nieuwe Dichter des Vaderlands. De komende twee jaar zal zij geregeld gedichten schrijven bij de actualiteit.

Lees ook dit interview met Lieke Marsman: ‘Toen ik hoorde dat ik ziek was voelde het alsof ik uit mijn lichaam trad’