commentaar
Wanneer levens van onschuldige kinderen worden bedreigd, is de grens van
godsdienstvrijheid in zicht, betoogt Volkskrant-redacteur Carlijne Vos
in haar commentaar voor de krant van dinsdag.
De nieuwe mazelenepidemie toont aan dat individuele godsdienstvrijheid op gespannen voet staat met de publieke verantwoordelijkheid voor goede gezondheidszorg. Hoe lager de vaccinatiegraad, hoe meer risico alle inwoners in de omgeving lopen te worden besmet. De beslissing wel of niet te vaccineren is derhalve geen louter individuele keuze en mag daarom niet zonder meer worden geaccepteerd met een beroep op de godsdienstvrijheid.
Grens
De risicoafweging voor het eigen kind is een lastiger territorium. Ouders hebben terecht een grote mate van keuzevrijheid wat betreft de opvoeding van hun kinderen, maar kindermishandeling staat de gemeenschap niet toe. Waar ligt de grens? Waarom moet de moeder van een kind dat alleen ongekookte groente te eten krijgt wel uit de ouderlijk macht worden gezet en de moeder die haar kind blootstelt aan de gevaren van een - eenvoudig te voorkomen - infectieziekte niet? Alle kinderen hebben evenveel recht op bescherming tegen risicovolle beslissingen van hun ouders.
Mazelen kostte dertig jaar geleden wereldwijd jaarlijks 2,5 miljoen kinderen het leven. Inmiddels is dit aantal dankzij massale inentingsprogramma's gedaald tot 164 duizend doden per jaar. Dat ouders ondanks dit overtuigend medische succes op grond van hun godsdienst weigeren hun kind te vaccineren is op zijn minst onverstandig en maatschappelijk gezien zelfs onwenselijk.
Vaccineren doe je niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen, zoals hoogleraar Paul Mertens maandag terecht opmerkte in de Volkskrant. Een noodzakelijke eerste stap is te eisen dat consultatieartsen en huisartsen actief het gesprek aangaan met ouders die vaccinatie weigeren. Zij hebben de medisch-ethische plicht hen te wijzen op de gezondheidsrisico's, ongeacht hun eigen levensovertuiging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten