''Als je kunt spreken, kan je zingen. Als je kunt lopen, kan je dansen.'' Gezegde Zimbabwe

Vluchtelingen en het virus

Beste Brigitte,​​​​​​​

Ontroerende initiatieven voor vluchtelingen, een spontane demonstratie van BN’ers op Instagram, kunstwerkjes speciaal voor ouderen: het zijn lichtpuntjes in deze gekke tijden. Veel mensen kijken naar elkaar om, en ook vluchtelingen worden daarbij niet vergeten. Ook voor vluchtelingen is deze crisis een beproeving. Na een vlucht vol gevaar en ontberingen zijn zij in een nieuwe omgeving vol uitdagingen. Jouw steun is voor hen daarom extra belangrijk: bedankt!

Wees welkom vluchtelingkinderen ‘De 500 alleenstaande vluchtelingkinderen uit de Griekse kampen moeten nú hierheen komen!’ Zanger Joshua Nolet van de populaire band Chef’ Special was maandag met onder meer onze ambassadeur Mo Hersi 5 minuten stil op Instagram, met een protestbord pontificaal in beeld. Deze actie benadrukt onze dringende oproep eens te meer: kabinet, neem eindelijk verantwoordelijkheid! Inmiddels zijn maar liefst 80 gemeenten bereid om vluchtelingkinderen op te vangen.  ► Meer over onze oproep

Coronavirus in azc Sneek 'Dat bewoners bij ons terecht konden met hun vragen en zorgen, heeft erg veel voor hen betekend.’ VluchtelingenWerk-teamleider Nico Wever werkt op asielzoekerscentrum (azc) Sneek, waar onlangs het coronavirus uitbrak. In dit interview vertelt hij over de afgelopen, turbulente weken en de keuze om als VluchtelingenWerk-team aanwezig te blijven op het azc. ► Ga naar het interview met Nico

Geef een virtueel biertje! De een organiseert een spelletjesmiddag voor vluchtelingkinderen, de ander verkoopt een virtueel biertje… De initiatieven die mensen opzetten voor vluchtelingen zijn hartverwarmend. Ze willen namens hun bedrijf of vanuit zichzelf vluchtelingen even alles laten vergeten of afleiding bieden in een gespannen situatie.  ► Verrassende initiatieven op een rij

Een kleurplaat voor ouderen Potloden en stiften paraat, ingespannen gezichten… Tientallen kinderen in een asielzoekerscentrum in Arnhem maakten voor ouderen ware kunstwerkjes van onze kleurplaten. Ze wilden de inwoners van zorginstellingen graag een hart onder de riem steken. De ‘coronaproof’-bezorging vergde wat kunst en vliegwerk, maar zorgde in ieder geval voor een glimlach op het gezicht van de ontvangers. ► Ook in andere azc’s gingen kinderen aan de slag

‘Ik ben niet bang voor het virus’ Talenknobbel Keeis (12) uit Syrië woont nu al ruim een jaar in een asielzoekerscentrum. Hij spreekt nu al vier talen. ‘Als ik een nieuw woord tegenkom, leer ik het van buiten! Ik heb mijn juf gemist. Ze is heel lief. Als ik moe ben zorgt ze voor mij.’  ► Benieuwd naar zijn ervaringen in deze coronatijd en zijn dromen voor de toekomst?

Direct naar Nieuws Persoonlijke verhalen Afmelden e-mail nieuwsbrief

• Aan deze loeidrukke boulevard scharrelde Bob Dylan rustig in zijn tourbus. Een adembenemend idee

  In aanloop naar Bob Dylans 80ste verjaardag maakt de VPRO een podcast over de legendarische zanger. Matthijs van Nieuwkerk, die meewerkte aan BOBcast, herinnert zich hoe hij vorig jaar – tot zijn eigen verrassing – uren bij een toerbus in Parijs zat te wachten op een glimp van zijn held.

  Matthijs van Nieuwkerk 21 mei 2020, 15:45

  

  Bob Dylan komt in 1978 aan bij het Pavillon de Paris, voorafgaand aan een concert. ©Getty Images

  Parijs, 11 april 2019. Boulevard Poissonnière. De zon scheen best. Het was rond vijf uur ’s middags en ik wachtte op Bob. Op een stoeltje voor de Starbucks. Verderop stond een zwarte bus geparkeerd. En in die bus zat Bob. Bob Dylan. En Bob kon er ieder moment uitkomen. Zo was me verzekerd. Dit was al zeker anderhalf uur geleden.

  Ik was erbij gaan zitten.

  Bob Dylan was in Parijs. En ik was er toevallig ook. Wat ik niet wist, was dat mijn hotel om de hoek van de Grand Rex was, een mij onbekende bioscoop waar Bob drie avonden zou optreden. Toen ik eerder die middag mijn nieuwe buurt verkende, botste ik tegen dit filmpaleis op en werd ik op de stoep door een Nederlandse vrouw aangesproken. Zij zei dat ze mij daar wel had verwacht. Ik antwoordde dat ik niet voor Bob in de stad was. Zij wel, het zou die avond haar zesde concert van de Europese tour worden.

  En nu ze me toch sprak: Bob verfde waarschijnlijk zijn haar, Gotta Serve Somebody was het beste nummer op deze tour, de parade aan Sinatra-liedjes was eruit gekieperd (godzijgeprezen) en hij had twee dagen eerder in Praag warempel iets tegen het publiek gezegd, maar dat was voor niemand echt goed te verstaan geweest. En tot slot: Bobs stem klonk dan al bijna van gene zijde, ze dacht toch niet dat Bob snel zou gaan hemelen.

  Fijn.

  

  ©k2

  Toen ik vroeg waarom ze al zo vroeg ter plaatse was, wees ze naar de zwarte tourbus voor de Rex. Daar zat hij in. Die was van hem. En daar kon hij elk moment uitkomen. En dan zou hij de vijftien meter van de bus naar de artiesteningang afleggen. ‘Dat blijft magisch.’ En zij kon het weten, want die korte oversteek hoorde wat haar betreft bij een leven met Bob.

  Ik keek naar de stoep waar deze petit promenade plaats zou vinden.

  We namen afscheid.

  Daar stond ik. Hartje Parijs. Doorlopen had geen zin meer. Aan deze loeidrukke boulevard scharrelde Bob Dylan rustig in zijn tourbus. Een adembenemend idee. En hij was dan wel niet dood, maar wel oud. Dit was dus, hoe je het ook bekeek, een buitenkansje op misschien een allerlaatste glimp. Tien jaar eerder had mijn vrouw mij woest aan mijn jasje teruggetrokken toen ik in het Londense The Restaurant mijn buurman Charlie Watts een hand wilde geven en hartelijk wilde bedanken voor alles. Maar mijn vrouw was er nu niet. Dat scheelde.

  Dus wachtte ik op Bob.

  

  Bob Dylan tijdens een optreden op Roskilde in Denemarken, in 2001. ©Hollandse Hoogte / AFP

  Ome Bob, zoals Martin Bril altijd zei. Martin was verdomme alweer tien jaar dood. We spraken vaak over de poetsen die ome Bob ons allemaal gebakken had. Never a dull moment. Zo was het. Dylan was veel, en als je niet uitkeek alles. Bijna een leven reisde hij al met me mee, dit enigma, deze messias tegen wil en dank, deze trouweloze vriend, deze revolutionair, briljante dichter, onbehaagzieke troubadour, dienaar van God (parttime), charlatan, Nobelprijswinnaar, maker van een paar krankjorum slechte liedjes, schepper van een groot aantal van de allerbeste albums ooit.

  Eindelijk, de deur van de bus zwenkte open. Ik ging staan. En ik was de enige niet. Mijn hemel. Zo’n dertig mannen en vrouwen renden en struikelden uit vele hoeken van de boulevard naar die bus. Ik zag tijdens mijn eigen sprintje dat er inmiddels twee beveiligers naast het lege gat van de deur geposteerd stonden, wachtend op de entree/uittree van the one and only Bob Dylan. 

  Ik was te laat, zoveel was duidelijk. Het zicht op de Openbaring werd me volledig ontnomen. Bob was blijkbaar al uit de bus, want de luidruchtige stoet van Bob-roepers zette zich in beweging richting de Rex. Ik sprong. Niks. Ik zakte iets door mijn knieën en spiedde door een woud van denimbenen. Daar! Een klein ventje in een belachelijk grote spijkerbroek en een rood trainingsjack, hoody over zijn hoofd. En toen een paar krullen en zijn neus. Onmiskenbaar.

  Niets was nog van belang dan dit zonovergoten heden.

  

  ©k2 - BOBcast

Vandaag is het 25 jaar geleden dat Schmidt overleed / Literatuurmuseum

Vandaag is het 25 jaar geleden dat Schmidt overleed en nog altijd geldt ze als dé koningin van de jeugdliteratuur. Is er een Nederlandse schrijver van wie het werk door meer tekenaars is geïllustreerd? De eigenwijze spin Sebastiaan, de ondernemende kleuter Dikkertje Dap: al zeventig jaar lang krijgen de eigenzinnige personages uit haar versjes gestalte door de potloden en penselen van tientallen Nederlandse en zelfs enkele buitenlandse tekenaars. In onze nieuwe, rijk geïllustreerde online tentoonstelling brengen we een ode aan Schmidt en haar illustratoren. Verder in deze nieuwsbrief: de zwaarmoedigheid van brieven-in-tijden-van-afzondering-schrijvers Thomas Heerma van Voss en Roman Helinski, het bevrijdingsdagboek van Godfried Bomans, met het Literatuurmuseum in je broekzak naar buiten, en in memoriam: een bedachtzame, zinnelijke dichter.

Nieuwe online expo: de tekenaars van Annie M.G. Schmidts kinderversjes

‘Alles reikte ze je aan, àlles zat er al in. Want ook zonder illustraties zijn de versjes al zó sterk, dat je je als illustrator vaak afvroeg: Is die vent nou nog wel nodig?’ Sinds haar debuutbundel in 1950 zijn Annie M.G. Schmidts versjes nog onverminderd populair – onder lezers én onder illustratoren. Een vrolijke rondgang langs 70 jaar tekenwerk.

Bekijk de online tentoonstelling

‘Ik vraag me af voor wie al die letters op mijn scherm straks bestemd zijn’

Thomas Heerma van Voss en Roman Helinski menen in die brieven die ze elkaar schrijven in het corona-tijdperk steeds meer sporen te ontwaren van zwaarmoedigheid en matheid. Of is dat vooral projectie? ‘Mijn vriendelijke suggestie zou zijn dat je best iets meer een dominante ploert mag zijn. Waar wacht je op, Roman? Tot je weer naar buiten mag?’

Lees de brieven

De cirkel rond voor de bedachtzame, zinnelijke dichter en haar melancholie

Mischa de Vreede (1936-2020) was een veelzijdig schrijver: van geschiedenis tot kinderboeken, reisverhalen tot romans, ze deed het allemaal. Toen ze op 12 mei 2020 overleed, was ze al een tijdje met literair pensioen. In haar poëzie wist ze op behendige wijze zowel toegankelijk als persoonlijk te zijn.

Lees het artikel

‘In de verte het gejuich, daartusschen schoten van de Duitschers’

De bevrijdingsdagboeken van Godfried Bomans tonen dat de overgang van oorlog naar vrede nooit zo zwart-wit is als die op papier lijkt. ‘Een vreemd contrast: overal vlaggen en zingende menschen, en daartussen de verbitterd kijkende en tot de tanden gewapende Duitsche weermacht.’

Lees het artikel

Beleef het Literatuurmuseum buiten

In Mulisch’ en Grunbergs voetsporen door Amsterdam? Dwalen door het Den Haag van Louis Couperus en Yvonne Keuls? Het Harlingen van Simon Vestdijk ontdekken? Het kan met de Literaire Routes App. Deze app biedt 7 literaire wandelingen voor wie het Literatuurmuseum mee naar buiten wil nemen!

Download de app

Test je literaire kennis: wie is deze schrijver?

Is deze romanschrijver hier afgebeeld in zijn rol als vileine polemist? ‘Nee,’ zegt de schilder van het portret, die hem vooral ziet als een strijder. ‘Hij is een individualist, een eenling. Ik voel in al zijn werk het lijden in zijn jeugd, en dat herkende ik. Hij kon met zijn woede werken, hij is een bewuste schrijver: de emotie van het verhaal speelt de hoofdrol, en niet de anekdote.’

Bekijk het portret

Verder dwalen? Ook deze artikelen verschenen op literatuurmuseum.nl:

‘Ga jij schrijven ooit weer zo belangrijk vinden als vroeger?’ Roman en Thomas lezen de liefdesbrieven van Vestdijk aan zijn minnares Henriëtte van Eyk. ‘Wat een dominante ploert toont Vestdijk zich; alles moet zich plooien naar hem, zodat hij kan schrijven.’ Fanmail aan een favoriete griezelschrijver Alma Mathijsen spitte acht dozen fanmail aan Paul van Loon door. Ze vond ouderwetse fans, echte griezelfanaten, aspirant-schrijvers en kinderen die misschien een beetje eenzaam waren. De oorsprong van een onbekend Deelder-gedicht Een onbekend, handgeschreven gedicht van Jules Deelder… Maar die schreef toch alles op een typemachine? Is het wel van hem?  Annie M.G. Schmidts brieven aan haar moeder ‘Ik ben aan ’t eerste begonnen maar kots ervan’, schreef Annie M.G. Schmidt aan haar moeder over de kinderboeken die ze moest lezen voor een bibliotheekcursus. Is dat waarom ze later zelf voor kinderen is gaan schrijven?