even (3 weken) in Nieuw Zeeland / 3 weeks (only!) in New Zealand / 3 semaines seulement (hélàs!) en Nouvelle Zélande!....
en dan / nu alles en nog wat / des choses et d'autres ensuite / allerlei dann bzw. jetzt / other things which now matter (to me!)
Bedreigde taal
Het Wymysoojs, uitsluitend gesproken in het Poolse stadje Wilamowice,
leek ten dode opgeschreven. Maar één jongere maakte de taal weer hip.
Pieter van Os
Roeland Termote
Justyna Majerska (23)
herinnert zich nog goed wanneer ze het voor het eerst geloofde dat het
wel eens zou kunnen lukken. Het was een avond kort voor Kerst. In het
buurtcentrum van Wilamowice zaten tieners rond tafels geanimeerd met
elkaar te praten in het Wymysoojs. Dat is ‘haar’ taal, tot voor kort
klinisch dood verklaard.
Bij de kerstliederen probeerde Majerska haar tranen tegen te houden door haar oogbollen naar boven te draaien. Tevergeefs.
„Het was overweldigend, de gedachte dat we een taal gingen redden. En dus een gemeenschap.”
Het
Wymysoojs is een West-Germaanse taal met dezelfde wortels als Vlaams en
Nederlands. Eeuwenlang was het de taal van Wilamowice, een Pools stadje
van zo’n 3.000 inwoners dicht tegen de Tsjechische grens. Maar de
afgelopen decennia bleef er weinig van over. Majerska:
„Wetenschappers betreurden het, de plaatselijke pastoor
juichte erom en de lokale overheid gaf het als reden om ons nooit te
helpen. Ze zeiden allemaal: die taal van jullie sterft uit.”
Een taalwetenschapper aan de Universiteit van Poznan had er zelfs een
jaartal op geplakt: 2014. Dan zou het definitief afgelopen zijn met het
Wymysoojs. Thomas Wicherkiewicz: „Dat zei ik in 1990, toen het
duidelijk was dat niemand zijn kinderen meer opvoedde in de taal.
Godzijdank heb ik me vreselijk vergist.”
Hobbit
Tymotheusz Król is een opgewekte twintiger met een volle, zwarte
baard. Hij is de voornaamste reden dat het met het Wymysoojs anders
afliep dan Wicherkiewicz had voorzien. De taalwetenschapper: „Król is
een absoluut wonder. Zoiets hebben wij linguïsten nog nooit gezien. Een
nieuwe native speaker die als brug fungeert tussen de oudste en jongste
generatie.”
Een paar jaar geleden begon Król een strijd tegen de ondergang van de
taal. Hij startte taallessen voor de lokale kinderen. Die werden
populair, ondanks de weerstand van Pools sprekende ouders, opgegroeid in
een nationalistisch land waarin een Germaanse tongval niet als een pré
geldt. Af en toe verdween een tiener uit de klas. Król: „Nooit omdat een
leerling niet meer wilde, altijd omdat ouders het verboden.”
Tymoteusz heeft het weer hip gemaakt om Wymysoojs te spreken, zegt
Wicherkiewizc. „Dat is een ongelofelijke prestatie, want als Germaanse
taal staat het ver af van het Pools, een slavische taal. En dan al die
onwillige ouders…”
Samen met Majerska vertaalt Król hedendaagse songteksten en boeken die populair zijn bij de leerlingen. Ook Tolkiens De hobbit bestaat inmiddels in het Wymysoojs. Er is een wachtlijst voor de lessen, Król wil niet meer dan dertig leerlingen.Tieners, zegt Majerska, vinden het prachtig om een taal te spreken
die hun ouders niet verstaan. „Bovendien is het handig bij voorzeggen op
school.” Król: „En bij het voetballen gebruiken ze de taal om het
onverstaanbaar te houden voor de tegenstanders.”Willems oogDe herkomst van het Wymysoojs is onzeker. De bekendste theorie is dat
ene Willem de taal in de dertiende eeuw met een groep kolonisten meenam
vanuit de Lage Landen. Wilamowice, of Wymysoü, betekent ‘Willems oog’.
Een andere theorie gaat terug tot een groep monniken die in 1175 in de
buurt van Wilamowice het klooser Libiaz stichtten. De cisterciënzers
waren afkomstig uit het gebied dat nu Gelderland heet.Het begin van de teloorgang is wel met zekerheid te bepalen: 1945.
Toen de Duitsers in de openingsdagen van de Tweede Wereldoorlog het
gebied inlijfden, kwalificeerden zij de inwoners van Wilamowice als
volksduitsers, zij het van de laagste, derde categorie. Duits waren ze
niet, hun taal evenmin, maar de herkomst ervan Germaans genoeg om de
mannen in te lijven als soldaten van de Wehrmacht.Na de verloren oorlog namen Polen uit de omliggende stadjes en dorpen
op gruwelijke wijze wraak. Meer dan honderd jaar al hadden ze met
afgunst gekeken naar de relatieve welvaart van het textielproducerende
stadje vol ‘vreemdelingen’, met hun koeterwaals. Terwijl de meeste
Wymysoojs-sprekende mannen in strafkampen verdwenen, soms zo ver als in
Siberië, jaagden zij de vrouwen en kinderen uit hun huizen. Het centrale
gezag, vast van plan een etnisch homogene samenleving te creëren,
verbood het spreken van het Wymysoojs in het openbaar. Wilamowice werd
‘gepoloniseerd’.Toch leefde de taal op bescheiden niveau voort. Eerst in de stallen
en schuren aan de randen van het stadje waar talloze inwoners zich
verscholen die weigerden naar Duitsland te vertrekken. Later in de
beslotenheid van de eigen huizen die ze terugveroverd hadden. Vanaf de
jaren zeventig leidde het spreken van het Wymysoojs niet meer tot
arrestatie, maar het stigma was groot genoeg: niemand leerde de taal nog
aan zijn kinderen. Alleen oudere mensen, vooral dames, spraken
stoïcijns door.Tieners vinden het prachtig om een taal te spreken die hun ouders niet verstaanKról leerde de taal van zijn vorig jaar overleden grootmoeder. Zij
had een geïsoleerd levende buurvrouw bij wie zij graag op bezoek kwam.
Voorwaarde van die buurvrouw was dat in het Wymysoojs werd gesproken.
Król: „Waarschijnlijk kon zij helemaal geen Pools, maar dat hebben we
nooit kunnen controleren.”Toen
de buurvrouw eenmaal was overleden kwam, op zijn beurt, kleinzoon Król
met de wens nog louter Wymysoojs met zijn grootmoeder te spreken. Samen
dokterden ze woorden uit voor nieuwe objecten. Zoals ‘ajskosta’ voor
ijskast, bykjemasin voor stofzuiger en CD-spejler voor, ja hallo:
cd-speler.Majerska leerde het Wymysoojs door als klein meisje mee te luisteren
naar het gekeuvel van haar grootmoeder aan het tuinhek: „geroddel” noemt
ze het zelf. Haar ouders lagen aanvankelijk dwars. „Meng je toch niet
in die geschiedenis van haat”, zeiden ze tegen haar en haar broer. Ze
wijt die reactie onder meer aan de communistische propaganda. Om haar
ouders milder te stemmen, nodigde ze Król thuis uit. Hij bleek zeven uur
nodig te hebben om hen om te praten. Lachend spreekt hij zelf over een
„brainwashing”. Król:„De oudste generatie vindt het heerlijk om over de taal
en onze geschiedenis te praten, hun kinderen niet. Die associëren
Wymysoojs met ellende en tegenslag.”Król beschikt inmiddels over 800 uur opnames van conversaties in het
Wymysoojs. En dankzij de universiteit van Warschau krijgt hij, na jaren
voor niets te hebben gewerkt, nu ook af en toe geld voor het uittikken
van gesprekken en het delen van zijn kennis.De eerste graffitiIn de enige eetgelegenheid van Wilamowice, een groezelige bar met een
gelagkamer die dient als restaurant, vertelt Król dat hij eigenlijk
helemaal geen Pools meer wil praten. Toch is hij nog niet zo stellig als
zijn oma, die geen enkele interesse kan opbrengen voor Poolse kwesties.
„Ze keek niet naar het debat voor de presidentsverkiezingen. Toen wij
vroegen waarom niet, zei ze: ‘zolang geen Wymysojer meedoet, hoef ik
niet te kijken’.”Tymotheus moet erom lachen, maar kijkt ook trots. „Ik vind dat wel een mooie houding.”Vorig
jaar kwam er groot nieuws uit Warschau. Hoogleraar Justyna Olko had
geld losgekregen voor bedreigde talen in Polen. Wicherkiewicz: „Er was
opeens momentum, alles ging onze kant op.” Dat eindigde abrupt met twee
verkiezingsoverwinningen op rij van de nationaal-katholieke PiS. Een
wetsvoorstel dat van het Wymysoojs een officiële taal zou maken, zoals
het Fries in Nederland, ging direct van tafel. Wicherkiewicz:
„Minderheden, daar zijn ze niet zo van bij de nationaal-katholieken.”De lokale priester riep vanaf de kansel op voor PiS te stemmen. Van
hem ervaren Król en Majerska de meeste tegenstand. Toen Król bij een van
zijn assistenten had geregeld dat hij drie minuten mocht spreken op de
begrafenis van een lokale amateurhistoricus die dichtte in het
Wymysoojs, heeft de priester dat verboden. Król: „Iedere minuut
Wymysoojs is er voor hem een te veel.”Op het gebouw tegenover de kerk wordt hij uitgescholden, in witte
gespraypainte verf. De eerste graffiti in het Wymysoojs. Majerska laat
het trots zien, al voegt ze er zachtjes aan toe: „De spelling is niet
helemaal correct.”KinderwensWat denkt Tymoteusz zelf, is het Wymysoojs gered? Hij aarzelt. „Voor
mij was de gedachte onverdraaglijk dat ik de taal mee zou nemen in mijn
graf, daarom kon ik niets anders dan aan de slag gaan. Jullie vragen nu
of ik de taal zal redden, maar dat is hetzelfde als vragen of ik mezelf
zal redden. Op zo’n vraag weet geen mens het antwoord.”Wicherkiewicz, de taalwetenschapper, gelooft er in. Hij heeft Król,
‘de nieuwe native’, al eens meegenomen naar een linguïstencongres in
Oxford. „Als levend artefact.”Samen
met Król wijst hij op de rol van Majerska in de overlevingsstrijd. Ze
gaat binnenkort immers trouwen, met een Pool die het Wymysoojs niet
beheerst. Ze hebben een kinderwens. En ja, Majerska heeft met haar
geliefde afgesproken dat zij Wymysoojs met haar kind zal spreken. Kenner
Wicherkiewicz: „Het aantal mensen dat een bedreigde taal spreekt is
eigenlijk irrelevant: cruciaal is of er nog mensen zijn die hun kinderen
erin opvoeden. Zo niet, dan sterft een taal uit.”Kortom, als er kinderen uit het huwelijk van Majerska komen, kunnen
die rekenen op de bovenmatige interesse van een groep taalkundigen.
Wicherkiewicz:„Yep. We gaan allemaal boven de wieg hangen.”Lees ook:Restjes ‘Nederlands’ in Polen
Mathijs Gomperts, Jonathan
Griffioen, Sebastiene Postma en Marieke Rijneveld zijn met hun
debuutbundels genomineerd voor de C. Buddingh’-Prijs. De winnaar wordt
op donderdag 9 juni bekendgemaakt tijdens het Poetry International
Festival Rotterdam.
We
zetten je (achter)naam onder de petitie en sturen deze binnen enkele
dagen naar de autoriteiten van Saudi-Arabië. We roepen hen op om hem
onmiddellijk vrij te laten.
Ja, we zijn voor de vierde keer naar Togo gereisd, wel heerste daar de Harmattan, een warme wind uit de Sahara en het was afzien met 42 C en 's avonds nog 36C, soms zonder ventilator in de slaapkamer.
Genoten hebben we weer van de gastvrijheid, vrolijkheid van de Togolese mensen, hard werkende vrouwen en kinderen, die nog steeds hout moesten sprokkelen voor hun kleien oventjes en liters water sjouwen dag in dag uit.
Eind
vorig jaar veroorzaakten de branden een dodelijke mist in Zuidoost-Azië
waardoor meer dan 100.000 mensen voortijdig stierven. De branden zijn
een gevolg van de aanleg van palmolieplantages, waarvoor bos gekapt
wordt en veengronden drooggelegd worden. Dit moet stoppen, maar
grootverbruikers van palmolie, waaronder PepsiCo, Colgate-Palmolive en
Johnson & Johnson, blijven zich verschuilen achter woorden.
Wereldwijd roepen honderdduizenden mensen, waaronder jij en ik, deze
bedrijven op alles op alles te zetten om het Indonesische regenwoud, het
leefgebied van de bedreigde orang-oetan, te beschermen.
Over het liefdesleven van schilder Piet Mondriaan was weinig bekend. Tot
nu. Het Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis (RKD) onthulde
gisteren een aantal passages uit de brievencollectie.
Een medewerker van veilingshuis
Christies met Mondriaans Compositie nr III met rood, blauw, geel en
zwart. Dit kunstwerk is de duurste Mondriaan ooit.
De ideale geliefde was voor kunstenaar Piet Mondriaan als een geslaagd
schilderij. Ze moest 'een lieve madonna en een duveltje te gelijk' zijn,
maar die twee uitersten moesten wel met elkaar in balans zijn. Net
zoals in zijn strakke geometrische schilderijen de horizontale en
verticale lijnen en primaire kleurvlakken elkaar ook in evenwicht
moesten houden.
Ideale vrouw In Willy
Wentholt dacht Mondriaan de ideale vrouw gevonden te hebben, blijkt uit
22 brieven die hij tussen 1818 en 1823 aan haar schreef en die nu voor
het eerst zijn gepubliceerd. 'Ik had eerst de illusie van een heel
groote liefde', schrijft hij op 16 maart 1918. Maar ze bleken toch niet
zo perfect te matchen als Mondriaan voor ogen stond, of zoals hij het
zelf formuleert op 7 januari 1920: '... dat het tusschen ons toch
eigenlijk mankeert'.
Het Nederlands Instituut voor de
Kunstgeschiedenis (RKD) onthulde gisteren een aantal passages uit de
brieven. Ze waren jarenlang in bezit van Cis Heidenrijk-Osendarp die
samen met haar echtgenoot Leo Heijdenrijk aan de basis stond van het
Mondriaanhuis in Amersfoort. Volgens conservator Wietse Coppes van het
RKD geven de brieven niet alleen een beeld van de liefdesrelatie met
Willy Wentholt (1886-1957), maar ook inzicht in het diepere gevoelsleven
van Piet Mondriaan (1872-1944).
Goede vrienden Wentholt
was een Franse lerares uit Amsterdam uit een gegoed milieu. Haar vader
'Jan Kanon' was oud-minister van marine. Ze ontmoetten elkaar in 1918 en
het klikte: ze gingen samen naar dansles en konden over veel dingen met
elkaar praten. Dat de liefde uiteindelijk toch stuk liep - ze bleven
voorzover bekend wel goede vrienden - had waarschijnlijk te maken met de
terugkeer van Mondriaan in 1919 naar Parijs, waar hij ook voor de
Eerste Wereldoorlog had gewerkt. Wentholt had haar baan in Amsterdam en
ging niet mee. Mondriaan had er begrip voor: 'Jij kan ook ook moeielijk
hier zoo maar iets op nieuw beginnen, omdat je leven met je werk is
samengegroeid, zoals 't mijne ook. Als ik in Amsterdam had kunnen wonen
had 't wel gegaan, dan hadden we elk voor ons zelf kunnen blijven
zorgen' (18 november 1919). De in de ogen van Mondriaan ideale balans
die er tussen hen beiden was in Amsterdam, werd verstoord door zijn
vertrek naar Parijs.
Dwingend Coppes:
"Mondriaan was heel dwingend in zijn opvattingen over hoe de ideale
wereld eruit moest zien, het ideale schilderij en ook de ideale liefde.
Hij geloofde in harmonie, waarbij alle tegenstellingen elkaar in
evenwicht houden. Met Willy was er nét niet die perfecte balans." Hoe
Willy Wentholt zelf over de relatie met Mondriaan dacht, zullen we nooit
weten. De kunstenaar had de gewoonte om alle brieven die hij kreeg te
verbranden in de kachel.
Altijd alleen Zelf
schreef hij meer dan 1600 brieven, waarvan zich er ruim 700 bij het RKD
bevinden. De rest is verspreid over de wereld. Er waren meer vrouwen in
het leven van Mondriaan, maar over hen is weinig bekend. De kunstenaar
is nooit getrouwd. Wentholt is na haar relatie met Mondriaan altijd
alleen gebleven. Het RKD verwacht nog jaren nodig te hebben om alle
brieven van Mondriaan en ook diens 70 theoretische geschriften te
onderzoeken en te digitaliseren. De bedoeling is om dit zogenaamde
Mondriaan Editieproject op 7 maart (zijn geboortedatum) 2028 af te
sluiten.
In
de tentoonstelling staat de Nederlandse beeldhouwster, kunstverzamelaar
en ‘Muze der Tachtigers’ Sara de Swart (1861-1951) centraal. Aan de
hand van schilderijen en beelden uit haar collectie van onder meer Isaac
Israëls, Odilon Redon, Jan Veth en George Breitner – aangevuld met De
Swarts eigen werk, foto's, sculpturen en muziekstukken - wordt een beeld
van haar wereld geschetst. De tentoonstelling vertelt, samen met het
rijk geïllustreerde boek ‘Fatale Kunst’ van gastcurator Jaap Versteegh,
het levensverhaal van een vrouw die letterlijk alles overheeft voor de
kunst.
Zaterdag 30 april om 13.30 uur is er een exclusieve rondleiding door gastcurator Jaap Versteegh. Aanmelden kan via reserveren@kunsthal.nl
o.v.v. rondleiding Fatale Kunst. Er is plaats voor max. 20 personen. De
rondleiding is gratis op vertoon van een geldig Kunsthal
toegangsbewijs.
Met het traditionele Boekenbal begint vanavond de Boekenweek. Het thema
van editie nummer 81: Duitsland. Dé kans dus voor het Goethe-Institut om
het land cultureel op de kaart te zetten.
We willen vooral literaire vertalingen van het Duits naar
het Nederlands en andersom stimuleren. We zijn immers buren, ook in onze
talen
Hoe promoot het Goethe-Institut Duitsland in deze week? Directeur
Hans-Georg Thönges: "Deze leuke connectie met de Boekenweek is voor het
Duitse cultuurinstituut, het Goethe-Institut Nederland, vanzelfsprekend
een groot gelukje. En het is echt niet zo dat wij dit hadden verwacht
als reactie op het feit dat Nederland en Vlaanderen gastland zijn op de
Frankfurter Buchmesse, straks in oktober."
"Wij zijn al vroeg
begonnen met dingen organiseren. In januari haalden we zes jonge auteurs
uit de hedendaagse Duitstalige literaire scene naar Amsterdam, zoals
Anne Weber, Kristine Bilkau en Lilian Loke. Zij gaven intelligente
lezingen en spraken met uitgevers en vertalers over hun werk. Verder
hebben we de organisatie van de Boekenweek geholpen om ook deze week
Duitstalige auteurs naar Nederland te halen. We willen vooral literaire
vertalingen van het Duits naar het Nederlands en andersom stimuleren. We
zijn immers buren, ook in onze talen. Nederlands en Duits liggen veel
dichter bij elkaar dan het Engels."
Om welke Duitse schrijvers en boeken kunnen we niet heen? "Moeilijk
om te kiezen zonder iemand te missen, maar ik probeer het graag:
Clemens J. Setz, Rafik Schami, Ilija Trojanow, Feridun Zaimoglu, Nora
Gomringer, Joachim Meyerhoff en Ralf Rothman. Frank Witzel kreeg de
Duitse Boekenprijs voor zijn boek met de opvallende titel "Die Erfindung
der Roten Armee Fraktion durch einen manisch-depressiven Teenager im
Sommer 1969." Verder zijn er nog Erpenbeck, Kermani, W. Schmid,
Todenhöfer, Walser en Safranski maar ook de klassiekers zoals Döblin,
Musil, Thomas Mann, Kafka, Oskar Maria Graf. En natuurlijk Goethe!"
Ik verwacht dat de band tussen Duitsland en Nederland in de toekomst verder groeit
Welke Nederlandse schrijvers en boeken zou u uw Duitse vrienden aanraden? "Maarten
't Hart, Geert Mak, Harry Mulisch, Cees Nooteboom, Hella S. Haasse,
Margriet de Moor. Maar natuurlijk ook de nieuwere generatie van
Nederlandse en Vlaamse auteurs: Maartje Wortel, Lize Spit of Meltem
Halaceli."
Cultureel Nederland is dol op Duitsland. Heeft u daar een verklaring voor? "Tja,
dat is een hele interessante vraag, waar ik geen pasklaar antwoord op
heb. Zeker is dat Duitsland leeft, nu weer met Angela Merkels 'Wir
schaffen das". Al roept dat ook de twijfel op of Duitsland nu niet te
veel vraagt - zowel van zichzelf als van anderen. Er is veel interesse
om naar Duitsland te reizen, Berlijn is tof! De taalcursussen in het
Goethe-Institut groeien dan misschien vooral vanwege economische
belangen, maar taal vormt natuurlijk ook een brug tussen onze culturen.
Ik verwacht dat de band tussen Duitsland en Nederland in de toekomst
verder groeit. "
Is cultureel Duitsland ook verzot op Nederland? "Zeker.
Dat geldt vooral voor studenten. Jonge creatieve, designers,
architecten, musici en theatermakers hebben veel mogelijkheden in
Nederland. En ik ken geen student uit Duitsland die nooit verliefd was
in Nederland en vaak genoeg ook op een Nederlander. En dan zijn er ook
nog al die musea en concerthallen! Andersom zijn veel Nederlandse
directeuren en curators in Duitsland werkzaam."
De Boekenweek
(slogan 2016: Was ich noch zu sagen hätte.) begint officieel morgen en
duurt tot zondag 20 maart. Esther Gerritsen schreef het
Boekenweekgeschenk en de auteur van het essay is David van Reybrouck.
7e Poetry International Festival Rotterdam Safe the date: van 7 tot en met 11 juni a.s. kunt u weer volop nieuwe dichters ontdekken en genieten van poëzie uit de hele wereld tijdens het 47e Poetry International Festival Rotterdam. Op 7 juni opent het festival groots in de schouwburg, van 8 tot en met 11 juni vindt u de dichters in het sfeervolle Ro Theater
en op diverse locaties in en om de bruisende Witte de Withstraat.
Inspirerende voordachten in vele talen, verrassende specials,
vertaalprogramma’s, interview en debat, crossovers met film, kunst,
muziek en dit jaar ook strips, we houden u vanaf nu met graag op de
hoogte van de laatste updates via de 47th PIFR-event op Facebook. Eind april vindt u het volledige overzicht van dichters en programma’s op poetry.nl, op 3 mei a.s. zit de uitgebreide festivalbijlage bij de VPROgids.
Hallo Gedicht! Dichter des Vaderlands geeft poëzie-leesles Na succesvolle stops in Groningen, Rotterdam, Arnhem, Leeuwarden, Middelburg en Utrecht trekt Dichter des Vaderlands Anne Vegter de komende weken verder het land door met Hallo Gedicht! Binnenkort legt ze tijdens haar masterclass poëzie lezen eigentijdse gedichten op de snijtafel in Assen (BoekenFest – 12 mrt), Amsterdam (Boekhandel Van Rossum – 29 mrt), Eindhoven (Grootletterfestival – 10 apr), Maastricht (Centre Céramique – 21 apr) en Deventer
(Deventer Literair - 24 apr). Met haar even verrassende als
verhelderende benadering van gedichten weet ze het publiek voor de
poëzie te winnen. Lees hier de bevindingen van de bezoekers Wendy en Alex. Reserveren voor een van de volgende edities kan via dichterdesvaderlands.nl
Met Andere Woorden Vertaal zelf festivalpoëzie! Het
Poetry International Festival is ieder jaar een wereldwijd feest van
taal. Een feest dat bestaat bij de gratie van de vertalers die de
veelkleurige regels en klanken van over de hele wereld in het Nederlands
en Engels begrijpelijk maken. Met het vertaalproject Met Andere Woorden
nodigt Poetry International alle liefhebbers van taal, poëzie en
vertalen met veel plezier uit om zelf de gedichten die straks op het
festival klinken te vertalen. Eind maart verschijnen de eerste gedichten
online en kun je aan de slag. Dat kan individueel of bijvoorbeeld met
studiegenoten. Talen die dit jaar op het festival zullen klinken zijn
o.a. Engels,Spaans,Duits,Zweeds,Arabisch,Russisch,Roemeens,Sloveens en Nederlands.
Vertalen kan naar het Engels, Nederlands of naar je eigen taal. Tijdens
het festival krijg je tijdens de werksessies de kans je vertalingen te
bespreken met de dichter en de festivalvertaler. Meld je alvast aan viaFacebook (Dutch / English).
Het lijkt zo'n sympathiek gebaar: veel Nederlanders gooien hun
afgedragen kleding en schoenen niet in de vuilnisbak maar in de
inzamelbakken van goede doelen. Bestemming: armoedzaaiers in Afrika.
Maar steeds meer Afrikaanse landen hoeven de westerse afdankertjes niet
meer. De zes leden van de Oost-Afrikaanse Gemeenschap (OAG) hebben zelfs
besloten de import van tweedehandskleding- en schoeisel volledig uit te
bannen.
Door: Kaya Bouma
De komende drie jaar willen
Kenia, Oeganda, Rwanda, Tanzania, Burundi en Zuid-Soedan geleidelijk een
importverbod voor tweedehandstextiel invoeren. Eerder deden Nigeria,
Zuid-Afrika, Zimbabwe en Ethiopië de gebruikte kleding ook al in de ban.
De massale invoer van goedkope tweedehandsjes zou destructief zijn voor
de lokale kledingindustrie.
De massale invoer van goedkope tweedehandsjes zou destructief zijn voor de lokale kledingindustrie
Goedbedoeld
Importverbod
Je oude kleding in de inzamelbak:
kleine moeite, iedereen blij. Toch wordt deze goede daad in de landen
ten zuiden van de Sahara met steeds minder enthousiasme onthaald. Lees
ook: Die containers met kleding blijven gewoon komen, hoor
Volgens de Keniaanse krant Business
Daily Africa werkten in de jaren tachtig nog een half miljoen Kenianen
in textielfabrieken. In 2010 waren dat er nog een schamele 20 duizend.
Wel importeert het land inmiddels jaarlijks zo'n 100 duizend ton aan
tweedehandsschoenen, -kleding en -tassen - veelal geschonken door
goedbedoelende Europeanen en Noord-Amerikanen. Met het sluiten van de
grenzen hoopt de regering haar inwoners zover te krijgen weer een
plaatselijk geproduceerde outfit aan te schaffen.
'De invoer van
tweedehandskleding is in meer Afrikaanse landen onderwerp van
discussie', zegt Marc Vooges van kledinginzamelaar Sympany. Met 2.400
kledingbakken verspreid over Nederland is Sympany - een fusie tussen het
voormalige Kici en Humana - een van de grootste kledinginzamelaars van
Nederland.
Niet alle afgedragen kleding die in de inzamelbakken belandt wordt rechtstreeks naar Afrika verscheept
Volgende week besluit de Europese Commissie over een akkoord met
Turkije over vluchtelingen. Vluchtelingen worden daarin gereduceerd tot
handelswaar: voor elke Syrische bootvluchteling die Griekenland
terugstuurt naar Turkije, neemt de Europese Unie een Syriër terug.
Europa neemt dus alleen vluchtelingen op als eerst iemand anders zijn of
haar leven waagt op zee.
Als dit akkoord doorgaat, maakt Europa
een begin met het afbreken van het zorgvuldig opgebouwde bouwwerk van
vluchtelingenbescherming wereldwijd. Zo ver mag het niet komen.
Het is niet zijn beste werk - hij schilderde het toen hij nog maar 18 of
19 was - maar wat maakt dat uit? Het is wel een échte Rembrandt. En dan
slaat de kunstwereld gegarandeert op tilt. Vanmiddag zinderde het
nieuws rond op de kunst- en antiekbeurs Tefaf in Maastricht, waar een
verloren gewaand schilderij van Rembrandt werd onthuld.
CSI Rembrandt Ook in 2015 mochten we een 'nieuwe
Rembrandt' begroeten. Het schilderij 'Saul en David' werd toen officieel
toegeschreven aan de meester. Bekijk hier in detail welke kenmerken dit schilderij tot een echte Rembrandt maken.
Kan toch niet waar zijn? Mooie publiciteitsstunt van de Tefaf zeker?
Deze vraag stellen, of zelfs maar denken, is vloeken in de kunstkerk. De
Tefaf heeft niet voor niets de reputatie van de beste kunstbeurs voor
oude meesters ter wereld. Met een keuringscommisie die geldt als de
strengste van allemaal. Bij ook maar de geringste twijfel over de
echtheid of herkomst sluit de 175 keurmeesters tellende commissie een
kunstwerk uit van de beurs.
Het zijn ook de allerbesten die de
werken beoordelen: kunstkenners en mensen uit de museumwereld die
karrenvrachten aan expertise meenemen. Bovendien zeggen ook nog eens
twee gerenommeerde Rembrandtkenners - Ernst van de Wetering en Peter
Schatborn, die al decennia onderzoek doen naar respectievelijk de
schilderijen en tekeningen van de meester - dat het met 100 procent
zekerheid om een echte gaat.
En dan is het dus ook gegarandeerd
een originele Rembrandt, die daar hangt op de Tefaf in de stand van de
Parijse kunsthandelaar Talabardon & Gautier. Het is maar een klein
schilderijtje - pocketformaat - maar het zal vanaf morgen, als de beurs
open gaat, alle ogen op zich gericht weten.
Het gaat om een
houten paneeltje van 21,6 x 17,8 cm met de titel 'De flauwgevallen
jongeman (Ruiken). Het maakt deel uit van een serie die Rembrandt van
Rijn (1606-1669) nog voor zijn twintigste schilderde over de zintuigen.
Zien, Horen en Voelen werden in de jaren dertig van de vorige eeuw al
ontdekt. Dit paneeltje verbeeldt het reukvermogen. Rembrandt schilderde
een jongen die net een aderlating heeft ondergaan van een chirurgijn. Op
de achtergrond probeert een oude vrouw de flauwgevallen jongen weer bij
te brengen door een in ammonia gedrenkte doek voor zijn neus te houden.
Volgens kunsthistorica Ilona van Tuinen, die onderzoek deed
naar het schilderij, lijkt het in stijl, kleur en compositie sterk op de
andere zintuigwerken van Rembrandt, waarop ook steeds drie personen
zijn afgebeeld. Het is gesigneerd met RHF, wat staat voor Rembrandt
Harmensz fecit (Rembrandt Harmensz heeft het gemaakt). Bijzonder is dat
de signatuur zich bevindt op een prent die op de achtergrond aan de muur
hangt.
Het schilderij was lange tijd in bezit van een particulier in New Yersey
in de Verenigde Staten. Hij bood het zwaar vervuilde werk vorig jaar
nietsvermoedend aan bij een veilinghuis. Dat zette het in de catalogus
met de omschrijving 'Europese school, negentiende eeuw', met een
richtprijs van hooguit 800 dollar.
Er gingen pas bellen rinkelen
bij het veilinghuis toen bij de verkoop eind september de biedingen in
korte tijd spectaculair opliepen, van bedragen met twee nullen naar
vijf. In de NRC vertelt de Amsterdamse kunsthandelaar Jan Six dat hij
vanuit de veilingzaal werd getipt over het bizarre biedverloop. Toen hij
op zijn mobiel een afbeelding zag van het schilderij, schrok hij zich
'kleurenblind'. Hij zag meteen dat het om een Rembrandt moest gaan.
'Kopen', droeg hij zijn tipgever op, maar hij was te laat.
Kunsthandel Talabardon & Gautier had het al gekocht voor 870.000
dollar. Na een schoonmaakbeurt en onderzoek konden de Fransen aan de
champagne. Hun vermoeden dat onder het vuil een Rembrandt schuil ging,
bleek juist.
De Franse kunsthandel pronkt er nu nog even
mee op de Tefaf, want het paneel is al verkocht voor een onbekend bedrag
met zes nullen. De steenrijke zakenman Tom Kaplan uit New York heeft
het weggekaapt voor zijn privéverzameling 'The Leiden Collection', met
ruim tweehonderd schilderijen van meesters uit de zeventiende eeuw,
waaronder vooral Leidse fijnschilders als Gerard Dou, en ook een
Johannes Vermeer.
Kaplan had al twee zintuigschilderijen van
Rembrandt: Horen en Voelen, en heeft er nu dus drie. Het schilderij Zien
bevindt zich in De Lakenhal in Leiden. Het is niet bekend waar het
vijfde zintuigpaneel over Proeven is gebleven.
Het Europees Parlement heeft veel bezwaren tegen de voorlopige
migratiedeal die de EU met Turkije heeft gesloten. Over het hele
politieke spectrum worden kritische noten gekraakt. De grote fracties
willen geen 'blanco cheque' aan Turkije geven, zo bleek vandaag tijdens
een debat in Straatsburg.
Het akkoord is enorm problematisch: het massaal terugsturen is tegen de vluchtelingenverdragenGuy Verhofstad
Turkije heeft voorgesteld om voorlopig alle migranten die illegaal de
oversteek naar Europa maken terug te nemen, op voorwaarde dat Europese
landen erkende vluchtelingen uit Turkse kampen over laten komen. In ruil
daarvoor wil het land een verdubbeling van het door de EU toegezegde
bedrag: zes in plaats van drie miljard euro.
'Koehandel' 'Koehandel
met vluchtelingen', onder wie kinderen en vrouwen, is niet acceptabel,
zei fractievoorzitter van de sociaaldemocraten Gianni Pitella. Hij
pleitte er met zijn christendemocratische collega Manfred Weber en de
liberale Guy Verhofstadt voor dat het geld alleen aan vluchtelingen
wordt besteed. "Zodat ze niet meer hoeven te leven van zeven dollar per
maand'', aldus Verhofstadt. "We geven de sleutels van de deur naar
Europa aan de Turkse sultan Erdogan. Het akkoord is enorm problematisch:
het massaal terugsturen is tegen de vluchtelingenverdragen.''
Uit
uiterst linkse en rechtse hoek klonk het verwijt dat Turkije Europa
'afperst en chanteert'. Front National-voorvrouw Marine Le Pen zei dat
de EU een Turks 'dictaat' heeft geaccepteerd.
'Gevaarlijke strategie' Ook
uit Nederlandse hoek klinken stevige aanmerkingen. EU-parlementariër
Sophie in 't Veld (D66) noemde de deal 'een vertoon van zwakte,
juridisch dubieus en moreel volstrekt onwaardig'. Kati Piri (PvdA) sprak
van een 'immoreel' akkoord. "De mensenrechten worden later afgehandeld,
een heel gevaarlijke strategie."
Haar partijgenoot Diederik Samsom staat een stuk positiever tegenover de voorlopige deal, zegt hij vandaag in een interview
met Trouw. Volgens de PvdA-leider kan het akkoord zelfs 'een blauwdruk'
vormen voor het reguleren van andere migratieroutes, zoals
Libië-Lampedusa.
De voorlopige deal met Turkije wordt de komende dagen verder uitgewerkt
door EU-voorzitter Donald Tusk en de Europese regeringsleiders. Lees hier welke voorstellen er precies op tafel liggen.
Alex Boogers, Joke van Leeuwen, Connie Palmen, Inge Schilperoord, P.F.
Thomése en Thomas Verbogt staan op de shortlist van de Libris
Literatuurprijs 2016. Alex Boogers ontving deze week ook de
Boekhandelsprijs 2016 voor zijn roman Alleen met de goden.
Op 9 mei wordt de winnaar bekendgemaakt.
Alex Boogers ontvangt voor zijn roman Alleen met de goden
de Boekhandelsprijs 2016. Deze prijs bekroont het volgens boekverkopers
mooiste, maar onderbelicht gebleven boek van het afgelopen jaar. In
2015 ging de prijs naar Birk van Jaap Robben.
NRC's citaat van de dag "Ik
hoop dat hij in de hemel is. En als de hemel is volgeboekt, omdat
iederéén daar al naar toe wil, dat hij linksaf is geslagen, naar het
strandje dat echt niemand kent."
De Chinese journalist Li Xin ontvluchtte China
in oktober 2015 omdat hij weigerde dienst te doen als informant. Hij
wilde in Thailand asiel aanvragen. Naar alle waarschijnlijkheid leverden
de Thaise autoriteiten hem echter uit aan China, waar hij wordt
vastgehouden. Vraag de autoriteiten van China om onmiddellijk duidelijkheid te geven over de verblijfplaats van Li Xin, of hij is opgepakt en waarvan hij wordt beschuldigd.
Begin
februari kreeg Xins vriendin een telefoontje van de politie van de
Chinese provincie Henan die aankondigde dat haar vriend een dag later
zou bellen. Toen Xin belde zei hij dat hij vrijwillig naar China was
teruggegaan om te helpen met een onderzoek. Hij vroeg haar om niet met
buitenstaanders te praten.
Li Xin is vermoedelijk onder dwang
teruggebracht naar China. Het is niet bekend waar hij wordt vastgehouden
en wat de aanklacht tegen hem is.
Uitsnede uit De grote vissen eten de
kleine door Timmy van Zoelen, Anoniem naar ontwerp van Jheronimus Bosch,
ca. 1575-1600, Collectie Museum Boijmans Van Beuningen.
DOEN DEZE BEDRIJVEN GENOEG OM DE REGENWOUDEN VAN INDONESIË TE REDDEN?
Meer dan een kwart van de Indonesische regenwouden is de
afgelopen 25 jaar ontbost. Door de vernietiging van bossen en
drooglegging van veengronden ontstaan licht ontvlambare gebieden, de
ideale basis voor bosbranden.
Bedrijven zoals Johnson & Johnson, PepsiCo en Colgate-Palmolive,
verbruikers van palmolie, kunnen zich niet langer verstoppen achter
beloften en toezeggingen. Ze moeten nu in actie komen zodat bossen ook
echt worden beschermd en een nieuwe bosbrandenramp wordt voorkomen.
We eisen echte toezeggingen, echte deadlines en echte
actie in het veld zodat er niet nog meer levens bedreigd worden door de
vernietiging van bossen en veengronden. We kunnen niet langer wachten -
teken de petitie nu.