maandag 28 april 2014
Le Congo, ou Congo-Brazzaville
officiellement République du Congo, est un pays d'Afrique centrale, situé de part et d'autre de l'équateur. Ses voisins sont le Gabon, le Cameroun, la République centrafricaine, la République démocratique du Congo — de laquelle il est séparé, en partie, par le fleuve Congo puis l'Oubangui — et le Cabinda (Angola). Le pays s’étend sur 1 300 km du nord au sud, de l’océan Atlantique à la frontière centrafricaine. La République du Congo est fréquemment appelée Congo-Brazzaville pour la distinguer de l’autre Congo, officiellement appelée République démocratique du Congo, aussi appelée Congo-Kinshasa. Elle a également porté le nom de République populaire du Congo de 1969 à 1992.
Avant la colonisation française, le territoire actuel du Congo était occupé par plusieurs entités politiques, parmi lesquelles le royaume téké dans une partie des régions actuelles du Pool et des Plateaux, et dans le Sud, plusieurs royaumes issus de la désagrégation de l'empire Kongo. À la suite de plusieurs missions d'exploration, dont la plus notable reste celle de Savorgnan de Brazza, qui a donné son nom à la capitale du pays, ce territoire est intégré au second empire colonial français à la fin du XIXe siècle. Après 70 ans de colonisation, il prend son indépendance en 1960, avec pour premier chef de l'État l'abbé Fulbert Youlou. Les deux décennies suivantes sont marquées par un grand nombre de tentatives de coup d'État, dont quatre réussissent (1963, 1968, 1977 et 1979). Le chef de l'État actuel est Denis Sassou-Nguesso ; il a été au pouvoir de 1979 à 1992, puis de 1997 à nos jours. En 1991, une conférence nationale souveraine est organisée dans le but de mettre fin au système du parti unique et d'installer la démocratie. À la suite de grandes grèves générales, le président Sassou Nguesso cède et des élections sont organisées. Pascal Lissouba est élu président de la République pour un mandat de 5 ans. Denis Sassou-Nguesso accepte sa défaite et une transition pacifique va s'ensuivre.
Depuis une dizaine d'années, la stabilisation de la situation politique et l'essor de la production d'hydrocarbures — le Congo est aujourd'hui le quatrième producteur de pétrole du golfe de Guinée — assurent au pays une relative prospérité au point de vue macroéconomique, malgré des infrastructures et des services publics en mauvais état ainsi que de fortes inégalités dans la répartition des revenus pétroliers.
L'explorateur franco italien Pierre Savorgnan de Brazza
La forêt tropicale humide s'étend sur près des deux-tiers du territoire de la République du Congo2, ce qui en fait le quinzième pays au monde par la proportion de couvert forestier.
L'équateur traverse le Congo ; son passage par la ville de Makoua, dans la région de la Cuvette est attesté par une borne. Le pays possède une façade maritime sur l'océan Atlantique d'une longueur de 169 km.
La langue officielle de la République du Congo est le français.
Le français est parlé par 56 % de la population congolaise (78 % des
plus de 10 ans) soit le pourcentage le deuxième plus élevé d'Afrique en
2010, derrière celui du Gabon. Environ 88 % des Brazzavillois de plus de 15 ans déclarent avoir une expression aisée à l'écrit en français.
Les autres langues sont essentiellement des langues bantoues. Ainsi, les deux langues nationales véhiculaires du pays sont le kituba et le lingala(13 %), viennent ensuite les langues téké (17,3 %) et plus d'une quarantaine d'autres langues dont les langues pygmées (1,4 %) qui ne sont pas des langues bantoues.
Selon l'université Laval, « en raison des guerres civiles qui ont secoué le pays, la langue française est devenue une langue-refuge pour les différentes factions armées. Par exemple, les locuteurs incompétents en kituba ou kikongo (surtout au nord) et en lingala (surtout au sud) préfèrent s'exprimer en français pour des raisons de sécurité. De peur de révéler leur origine ethnique, les Congolais passent au français, ce qui permet de conserver l'incognito. »
Avant la colonisation française, le territoire actuel du Congo était occupé par plusieurs entités politiques, parmi lesquelles le royaume téké dans une partie des régions actuelles du Pool et des Plateaux, et dans le Sud, plusieurs royaumes issus de la désagrégation de l'empire Kongo. À la suite de plusieurs missions d'exploration, dont la plus notable reste celle de Savorgnan de Brazza, qui a donné son nom à la capitale du pays, ce territoire est intégré au second empire colonial français à la fin du XIXe siècle. Après 70 ans de colonisation, il prend son indépendance en 1960, avec pour premier chef de l'État l'abbé Fulbert Youlou. Les deux décennies suivantes sont marquées par un grand nombre de tentatives de coup d'État, dont quatre réussissent (1963, 1968, 1977 et 1979). Le chef de l'État actuel est Denis Sassou-Nguesso ; il a été au pouvoir de 1979 à 1992, puis de 1997 à nos jours. En 1991, une conférence nationale souveraine est organisée dans le but de mettre fin au système du parti unique et d'installer la démocratie. À la suite de grandes grèves générales, le président Sassou Nguesso cède et des élections sont organisées. Pascal Lissouba est élu président de la République pour un mandat de 5 ans. Denis Sassou-Nguesso accepte sa défaite et une transition pacifique va s'ensuivre.
Depuis une dizaine d'années, la stabilisation de la situation politique et l'essor de la production d'hydrocarbures — le Congo est aujourd'hui le quatrième producteur de pétrole du golfe de Guinée — assurent au pays une relative prospérité au point de vue macroéconomique, malgré des infrastructures et des services publics en mauvais état ainsi que de fortes inégalités dans la répartition des revenus pétroliers.
L'explorateur franco italien Pierre Savorgnan de BrazzaGéographie
La République du Congo est située en Afrique centrale. Les pays limitrophes sont le Gabon (Ouest), le Cameroun (Nord-Ouest), l'Angola et l'enclave du Cabinda (Sud), la République centrafricaine (Nord) et la République démocratique du Congo (RDC). Le fleuve Congo, deuxième fleuve du monde par le débit moyen après l'Amazone, forme une partie de la frontière entre la république du Congo et la RDC.La forêt tropicale humide s'étend sur près des deux-tiers du territoire de la République du Congo2, ce qui en fait le quinzième pays au monde par la proportion de couvert forestier.
L'équateur traverse le Congo ; son passage par la ville de Makoua, dans la région de la Cuvette est attesté par une borne. Le pays possède une façade maritime sur l'océan Atlantique d'une longueur de 169 km.
Langues
Les autres langues sont essentiellement des langues bantoues. Ainsi, les deux langues nationales véhiculaires du pays sont le kituba et le lingala(13 %), viennent ensuite les langues téké (17,3 %) et plus d'une quarantaine d'autres langues dont les langues pygmées (1,4 %) qui ne sont pas des langues bantoues.
Selon l'université Laval, « en raison des guerres civiles qui ont secoué le pays, la langue française est devenue une langue-refuge pour les différentes factions armées. Par exemple, les locuteurs incompétents en kituba ou kikongo (surtout au nord) et en lingala (surtout au sud) préfèrent s'exprimer en français pour des raisons de sécurité. De peur de révéler leur origine ethnique, les Congolais passent au français, ce qui permet de conserver l'incognito. »
bienvenue aux Congolais de Brazzaville!!!
Nederland
|
21
|
Verenigde Staten
|
7
|
India
|
5
|
Frankrijk
|
3
|
België
|
1
|
Congo-Brazzaville
|
1
|
Denemarken
|
1
|
alweer 3 weken in Togo: geweldig! Wel heftig, emotioneel gezien, maar voor herhaling vatbaar!
Wel heel erg heet en vochtig (39C), 's avonds daalt het naar 35C, de regen bleef uit,
slechts één dag, (en dan is het toch goed 32C), funest voor het veld!
Sinds ik terug ben regent het, wat de boeren blij maakt! Het
regenseizoen is eindelijk aangebroken. Wel regent het niet de hele dag,
het is geen moesson.
In het dorpje van 600 inwoners, waaronder 200 kinderen is er nu elektrisch (niet overal, wel door zonnepanelen bij de basisschool door électriciens zonder grenzen geïnstalleerd), water is aan de pomp (put) of de regenton, wc slechts bij de school (van Unicef), zoals in menig dorpje, hier en op heel veel plaatsen zonder interventie van de overheid, allemaal privé initiatief, ook het groene kruis gebouw (dispensaire) met één hoogopgeleide verpleger (zonder medicijnen sinds een half jaar!), de vroedvrouw wordt door de gemeente aangesteld. De verpleger verricht ook chirurgische ingrepen.
In het naburige dorp is de school wel een initiatief van de overheid, daar is ook het middelbare school (onderbouw: collège), die werd afgelopen dinsdag door de president zelf officieel geopend.
Veel gevallen van malaria (je krijgt dan bij het groene kuis gebouw een shot, na 2 dagen ben je weer de oude. Aids is er, maar ondanks de goede voorlichting door overheid en kerken, nog een groot taboe, Je wordt uitgestoten zoals een melaatse! Er zijn veel weeshuizen met kinderen waarvan de ouders aan aids overleden zijn, die ook aan aids lijden, er bestaan 2 aidsremmers, gratis verstrekt, maar het zijn de oudere medicijnen, hier in Europa beschikt men over 9 remmers en gaat men haast niet meer dood aan aids beperkt, als je tenminste op tijd ben en je medicatie volgt. In Afrika niet, dus. Velen laten zich niet testen, uit angst hun baan te verliezen of om andere redenen. Ook zijn de laboratoriumuitslagen niet altijd betrouwbaar, je kunt ze ook met smeergeld laten manipuleren.
In dit seizoen hoesten ze heel erg veel, de luchtwegen zijn zwak, er heerst veel bloedarmoede en ondervoeding (dikke buiken door de pâte, gekookte maïs, het vult, maar is niet voedzaam) onder de kinderen en de ouderen, gebrek aan vitamines (A en C), want te weinig verse groente (vanwege de hygiëne wordt er veel gekookt), wel veel fruit, als het niet verkocht wordt. Er wordt wel op dit gebeid voorlichting gegeven. Melk is heel erg duur zo'n 1€, gezoet en gecondenseerd, om aan te lengen, als je beseft dat een beginnende leraar 18€ netto per maand verdient, een onderwijzer aan het einde van zijn carrière 300€, die eindigt trouwens rond zijn 55, je moet wel beseffen dat de levensverwachting daar 52 jr voor de mannen en 54jr voor de vrouwen is. De geiten laten ze hun melk over aan hun geitjes, een geit levert veel op (tussen 15 en 17€).
De leraren zijn dus ook boeren: je moet eten! De scholieren bewerken het schoolveld, dat noemen ze handarbeid.
Een bijzonder land, Togo, arm, - bezit alleen maar fosfaat, exporteert beton, vooral naar de buurlanden Ghana in het westen, Lomé ligt aan die grens, want het behoorlijk stuk van Togo is door de Engelsen bij de verdeling met Frankrijk van de Duitse koloniën ingepikt en oostelijk Benin, vlakbij,dat ze weer duurder importeren voor eigen gebruik (!!!), maar de ontwikkeling gaat snel, velen hebben nu mobieltjes en ondanks het import verbod van boeken over pc en internet, zijn er wel cybercafés, met echte vaklui, die ze beheren, man én vrouw.
Geen openbaar vervoer, je verplaatst je op een 250cc motor (ook als taxi), vaak zonder rijbewijs, het is erg lucratief! Er zijn ook taxi's, oud en nieuwere, meestal bejaarde Toyota's, dat merk mag je wel vermelden, het zijn kennelijk oersterke en degelijke auto's, om op onverharde wegen met enorme gaten te kunnen rijden. De vrachtwagens zijn minder goed, op een rit van 400 km zie je zo'n 30 vrachtwagen aan de kant van de weg, meestal is de oorzaak een lekke band, maar niet altijd. Taxi's stranden ook, er is geen garage in de buurt op die enige verharde (tol)weg van Lomé naar het Noorden. Veel ongelukken op de wegen, vaak dodelijk. Ik heb er een paar zelf gezien!
Over 400 km hebben we 12 uur in een bustaxi met 20 man gedaan: eerst moet je wachten tot hij vol is, het duurt tussen 1 en anderhalf uur gemiddeld, dan wordt er gestopt, niet zo zeer voor een plaspauze, want je zweet zoveel dat het meestal niet nodig is, maar om je benen te strekken (4 à 5 personen op één bank), eten en drinken te kopen om te nuttigen of in te slaan ), langs de weg wordt van alles aangeboden (bananen, mango's, ijs, gekoeld water, verse cashewnoten, ananas, avocado, ook blikjes mat malt of cola), maar ook zakdoeken, handdoekjes, tandpasta, vooral bij de tol en de standplaats van de taxi's, dan om vlees of vis (gegrild) te eten - 3 keer in totaal. Die taxi was een goede Duitse minibus, de andere op de terugweg was minder, hij had een enorme ster op de voorruit! Gordels kan je meestal niet gebruiken, helmen worden niet vaak gebruikt, wel in de hoofdstad, Lomé, want daar is het levensgevaarlijk rijden,er zijn haast geen stoplichten en veel verkeer naast elkaar! Getoeter, nog eens getoeter.
Als je pech hebt zoals wij toen, dan is het de Tour de Togo en zit je midden tussen de wielerploegen uit Togo, Ghana, Benin, Burkina Faso, Mali, maar ook België en Frankrijk! Anders doe je er slechts 9 uur over voor die 400km naar het noorden, zoals op de terugweg.
Je kunt moeilijk berekenen hoe lang je nodig hebt met een taxi, het is afhankelijk van de staat van de auto, de deskundigheid van de bestuurder en de andere weggebruikers en... hoe vaak hij stopt om onderweg andere passagiers in en uit te laten stappen. De rit van 400kms kostte rond 9€ per persoon, met z'n 20 in de taxi, de rit in Lomé van het hotel (5 à 7 € de nacht, kamer met ventilator, douche en wc, tv was ook aanwezig) naar het vliegveld 10€, met z'n tweeën.
Er was wel in de Duitse kolonietijd (1884-1914) een spoor door het hele land, voor goederen, er wordt nu weer aan gewerkt. de rails liggen er nog overal verlaten bij. Ook de stations.
Wat nog meer? Heel vriendelijke mensen, die je begroeten als yovo (blank) en heel graag poseren voor de foto! De kleintjes, die een blanke nog niet gezien hebben, brullen de boel bij elkaar. De meeste Togolese spreken ewe, in het noorden een andere taal,ook bestaat er een aparte taal voor de handel. Frans is de officiële taal, die wordt op school gesproken. Degenen die naar school zijn gegaan praten goed Frans, een mooi Frans zoals ik die leerde in de jaren 60, ook de lessen volgen dit voorbeeld, veel dreunen, opzeggen, alleen hebben ze het nu niet meer over hun voorouders de Galliërs, maar zijn de boeken aangepast aan Afrika, als er genoeg boeken zijn, vaak zitten ook de kinderen met zijn tweeën op één stoel aan één tafel. Ze nemen een leitje van karton mee. De boeken blijven op school, er wordt nauwelijks huiswerk gedaan, omdat de leerlingen thuis of op het veld moeten helpen, alles moet dus op school gebeuren, veel herhalingen dus. Soms komen de kinderen ook niet opdagen, als ze hun ouders moeten helpen of als ze ziek zijn, wat vaak voorkomt. Warm eten kost 25ct, als ze het geld tenminste hebben, ieder kind mag blijven eten (warm, tussen de middag, zoals in Frankrijk). Maar voor de meeste ouders is school geen prioriteit, eten zoeken gaat voor. Naast de pâte, spaghetti of rijst, krijgen ze een lekker gekruid sausje met piment, tomaten, knoflook, wel eens sardientje of een stukje kip erbij. Veel gekookte groente (ui / kool / courgettes / aubergines ), ook ignames (een soort aardappel, maar dan erg groot). Nu de kantine geen subsidie meer krijgt van de Wereldbank, - die hebben ze 1 jaar i.p.v. 3 gekregen, ze vielen in het 3de jaar!- komen de kinderen niet meer regelmatig naar school, vooral de kleintjes tussen 3 en 5 niet, er waren slechts 10 van de 30 aanwezig. Nu gaan de dames en de kinderen een schoolsmoestuintje beheren, wat er ontbreekt is dan de rijst of de spaghetti. Een zak rijst van 50 kg kost zo'n 13€, maar het levert anderhalf maaltijden op (200 kinderen)! Er moeten fondsen gezocht worden, anders mag de school over een paar jaar sluiten!
Voor mijn part werd ik heerlijk verzorgd door mijn gastgezin, er werd een kip en een haan geslacht, vorige keer een haas en een patrijs aangeboden, die op hun veld in de val waren gelopen. voor de eekhoorn heb ik toen gepast. Ze houden dus kippen en geiten, de eieren zijn echter schaars, omdat de kippen rondlopen en bijna al hun eieren uitbroeden, de blauwe kip bij voorbeeld, die het jongste kind bij zijn geboorte kreeg leverde 2 eieren op, omdat dit mannetje ze per ongeluk gevonden had, de eieren worden hard gekookt, uit voorzorgsmaatregel. Ook het vlees. Vis komt in dit dorp uit blik.
de Togolese keuken lijkt de beste te zijn van West-Afrika. In Lomé heb ik bij een eetkraampje bij het hotel heerlijke gegrilde karper en makreel gekregen! De fufu is een specialiteit van deze Afrikaanse regio, leuk om te zien ontstaan, heel erg bewerkelijk, manioc of igname worden met heet water gemengd en gestampt. Een echte sport.
In het dorpje van 600 inwoners, waaronder 200 kinderen is er nu elektrisch (niet overal, wel door zonnepanelen bij de basisschool door électriciens zonder grenzen geïnstalleerd), water is aan de pomp (put) of de regenton, wc slechts bij de school (van Unicef), zoals in menig dorpje, hier en op heel veel plaatsen zonder interventie van de overheid, allemaal privé initiatief, ook het groene kruis gebouw (dispensaire) met één hoogopgeleide verpleger (zonder medicijnen sinds een half jaar!), de vroedvrouw wordt door de gemeente aangesteld. De verpleger verricht ook chirurgische ingrepen.
In het naburige dorp is de school wel een initiatief van de overheid, daar is ook het middelbare school (onderbouw: collège), die werd afgelopen dinsdag door de president zelf officieel geopend.
Veel gevallen van malaria (je krijgt dan bij het groene kuis gebouw een shot, na 2 dagen ben je weer de oude. Aids is er, maar ondanks de goede voorlichting door overheid en kerken, nog een groot taboe, Je wordt uitgestoten zoals een melaatse! Er zijn veel weeshuizen met kinderen waarvan de ouders aan aids overleden zijn, die ook aan aids lijden, er bestaan 2 aidsremmers, gratis verstrekt, maar het zijn de oudere medicijnen, hier in Europa beschikt men over 9 remmers en gaat men haast niet meer dood aan aids beperkt, als je tenminste op tijd ben en je medicatie volgt. In Afrika niet, dus. Velen laten zich niet testen, uit angst hun baan te verliezen of om andere redenen. Ook zijn de laboratoriumuitslagen niet altijd betrouwbaar, je kunt ze ook met smeergeld laten manipuleren.
In dit seizoen hoesten ze heel erg veel, de luchtwegen zijn zwak, er heerst veel bloedarmoede en ondervoeding (dikke buiken door de pâte, gekookte maïs, het vult, maar is niet voedzaam) onder de kinderen en de ouderen, gebrek aan vitamines (A en C), want te weinig verse groente (vanwege de hygiëne wordt er veel gekookt), wel veel fruit, als het niet verkocht wordt. Er wordt wel op dit gebeid voorlichting gegeven. Melk is heel erg duur zo'n 1€, gezoet en gecondenseerd, om aan te lengen, als je beseft dat een beginnende leraar 18€ netto per maand verdient, een onderwijzer aan het einde van zijn carrière 300€, die eindigt trouwens rond zijn 55, je moet wel beseffen dat de levensverwachting daar 52 jr voor de mannen en 54jr voor de vrouwen is. De geiten laten ze hun melk over aan hun geitjes, een geit levert veel op (tussen 15 en 17€).
De leraren zijn dus ook boeren: je moet eten! De scholieren bewerken het schoolveld, dat noemen ze handarbeid.
Een bijzonder land, Togo, arm, - bezit alleen maar fosfaat, exporteert beton, vooral naar de buurlanden Ghana in het westen, Lomé ligt aan die grens, want het behoorlijk stuk van Togo is door de Engelsen bij de verdeling met Frankrijk van de Duitse koloniën ingepikt en oostelijk Benin, vlakbij,dat ze weer duurder importeren voor eigen gebruik (!!!), maar de ontwikkeling gaat snel, velen hebben nu mobieltjes en ondanks het import verbod van boeken over pc en internet, zijn er wel cybercafés, met echte vaklui, die ze beheren, man én vrouw.
Geen openbaar vervoer, je verplaatst je op een 250cc motor (ook als taxi), vaak zonder rijbewijs, het is erg lucratief! Er zijn ook taxi's, oud en nieuwere, meestal bejaarde Toyota's, dat merk mag je wel vermelden, het zijn kennelijk oersterke en degelijke auto's, om op onverharde wegen met enorme gaten te kunnen rijden. De vrachtwagens zijn minder goed, op een rit van 400 km zie je zo'n 30 vrachtwagen aan de kant van de weg, meestal is de oorzaak een lekke band, maar niet altijd. Taxi's stranden ook, er is geen garage in de buurt op die enige verharde (tol)weg van Lomé naar het Noorden. Veel ongelukken op de wegen, vaak dodelijk. Ik heb er een paar zelf gezien!
Over 400 km hebben we 12 uur in een bustaxi met 20 man gedaan: eerst moet je wachten tot hij vol is, het duurt tussen 1 en anderhalf uur gemiddeld, dan wordt er gestopt, niet zo zeer voor een plaspauze, want je zweet zoveel dat het meestal niet nodig is, maar om je benen te strekken (4 à 5 personen op één bank), eten en drinken te kopen om te nuttigen of in te slaan ), langs de weg wordt van alles aangeboden (bananen, mango's, ijs, gekoeld water, verse cashewnoten, ananas, avocado, ook blikjes mat malt of cola), maar ook zakdoeken, handdoekjes, tandpasta, vooral bij de tol en de standplaats van de taxi's, dan om vlees of vis (gegrild) te eten - 3 keer in totaal. Die taxi was een goede Duitse minibus, de andere op de terugweg was minder, hij had een enorme ster op de voorruit! Gordels kan je meestal niet gebruiken, helmen worden niet vaak gebruikt, wel in de hoofdstad, Lomé, want daar is het levensgevaarlijk rijden,er zijn haast geen stoplichten en veel verkeer naast elkaar! Getoeter, nog eens getoeter.
Als je pech hebt zoals wij toen, dan is het de Tour de Togo en zit je midden tussen de wielerploegen uit Togo, Ghana, Benin, Burkina Faso, Mali, maar ook België en Frankrijk! Anders doe je er slechts 9 uur over voor die 400km naar het noorden, zoals op de terugweg.
Je kunt moeilijk berekenen hoe lang je nodig hebt met een taxi, het is afhankelijk van de staat van de auto, de deskundigheid van de bestuurder en de andere weggebruikers en... hoe vaak hij stopt om onderweg andere passagiers in en uit te laten stappen. De rit van 400kms kostte rond 9€ per persoon, met z'n 20 in de taxi, de rit in Lomé van het hotel (5 à 7 € de nacht, kamer met ventilator, douche en wc, tv was ook aanwezig) naar het vliegveld 10€, met z'n tweeën.
Er was wel in de Duitse kolonietijd (1884-1914) een spoor door het hele land, voor goederen, er wordt nu weer aan gewerkt. de rails liggen er nog overal verlaten bij. Ook de stations.
Wat nog meer? Heel vriendelijke mensen, die je begroeten als yovo (blank) en heel graag poseren voor de foto! De kleintjes, die een blanke nog niet gezien hebben, brullen de boel bij elkaar. De meeste Togolese spreken ewe, in het noorden een andere taal,ook bestaat er een aparte taal voor de handel. Frans is de officiële taal, die wordt op school gesproken. Degenen die naar school zijn gegaan praten goed Frans, een mooi Frans zoals ik die leerde in de jaren 60, ook de lessen volgen dit voorbeeld, veel dreunen, opzeggen, alleen hebben ze het nu niet meer over hun voorouders de Galliërs, maar zijn de boeken aangepast aan Afrika, als er genoeg boeken zijn, vaak zitten ook de kinderen met zijn tweeën op één stoel aan één tafel. Ze nemen een leitje van karton mee. De boeken blijven op school, er wordt nauwelijks huiswerk gedaan, omdat de leerlingen thuis of op het veld moeten helpen, alles moet dus op school gebeuren, veel herhalingen dus. Soms komen de kinderen ook niet opdagen, als ze hun ouders moeten helpen of als ze ziek zijn, wat vaak voorkomt. Warm eten kost 25ct, als ze het geld tenminste hebben, ieder kind mag blijven eten (warm, tussen de middag, zoals in Frankrijk). Maar voor de meeste ouders is school geen prioriteit, eten zoeken gaat voor. Naast de pâte, spaghetti of rijst, krijgen ze een lekker gekruid sausje met piment, tomaten, knoflook, wel eens sardientje of een stukje kip erbij. Veel gekookte groente (ui / kool / courgettes / aubergines ), ook ignames (een soort aardappel, maar dan erg groot). Nu de kantine geen subsidie meer krijgt van de Wereldbank, - die hebben ze 1 jaar i.p.v. 3 gekregen, ze vielen in het 3de jaar!- komen de kinderen niet meer regelmatig naar school, vooral de kleintjes tussen 3 en 5 niet, er waren slechts 10 van de 30 aanwezig. Nu gaan de dames en de kinderen een schoolsmoestuintje beheren, wat er ontbreekt is dan de rijst of de spaghetti. Een zak rijst van 50 kg kost zo'n 13€, maar het levert anderhalf maaltijden op (200 kinderen)! Er moeten fondsen gezocht worden, anders mag de school over een paar jaar sluiten!
Voor mijn part werd ik heerlijk verzorgd door mijn gastgezin, er werd een kip en een haan geslacht, vorige keer een haas en een patrijs aangeboden, die op hun veld in de val waren gelopen. voor de eekhoorn heb ik toen gepast. Ze houden dus kippen en geiten, de eieren zijn echter schaars, omdat de kippen rondlopen en bijna al hun eieren uitbroeden, de blauwe kip bij voorbeeld, die het jongste kind bij zijn geboorte kreeg leverde 2 eieren op, omdat dit mannetje ze per ongeluk gevonden had, de eieren worden hard gekookt, uit voorzorgsmaatregel. Ook het vlees. Vis komt in dit dorp uit blik.
de Togolese keuken lijkt de beste te zijn van West-Afrika. In Lomé heb ik bij een eetkraampje bij het hotel heerlijke gegrilde karper en makreel gekregen! De fufu is een specialiteit van deze Afrikaanse regio, leuk om te zien ontstaan, heel erg bewerkelijk, manioc of igname worden met heet water gemengd en gestampt. Een echte sport.
zondag 27 april 2014
Unieke heiligverklaring van twee pausen in Rome
bron: ANP, AP
© ap.
Paus Franciscus tijdens de plechtigheid vandaag.
Onder het oog van vele honderdduizenden mensen heeft paus Franciscus
zondag in het Vaticaan de pausen Johannes XIII en Johannes Paulus II
heilig verklaard. Met de twee heiligverklaringen komt het aantal heilige
pausen uit de 20e eeuw op drie. Pius X (1903-1914) werd eerder al
heilig verklaard. Nooit eerder werden twee overleden pausen
tegelijkertijd heilig verklaard en nooit eerder waren bij zo'n ceremonie
twee pausen aanwezig.
-
© epa.Het Sint Pietersplein in Rome vandaag.
Belangstelling
Honderdduizenden mensen uit de hele wereld hadden zich vanmorgen vroeg al op het Sint Pietersplein in Rome verzameld voor de heiligverklaring. De politie opende omstreeks 5.30 uur de hekken naar het plein.
Een aantal mensen had toen al ruim 12 uur in de rij gestaan op de weg die naar het Vaticaan leidt. Enkele gelovigen zeiden dat ze staand konden slapen, omdat de mensen zo dicht op elkaar stonden. 'We hebben hier vanaf 5 uur zaterdagmiddag staan wachten', zei de 19-jarige Poolse Maria Huszaluk, die met twee jongere zusjes in de mensenmassa stond.
Vooral uit Polen zijn duizenden mensen naar de Italiaanse hoofdstad gereisd om getuige te zijn van de plechtigheid. Namens Nederland woont minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken de ceremonie bij.
-
© epa.
Johannes XXIII, die als Angelo Roncalli op 25 november 1881 in Sotto il Monte in het noorden van Italië was geboren, werd in oktober 1958 tot paus gekozen. De Pool Johannes Paulus II bestuurde de kerk van oktober 1978 tot zijn dood in april 2005. Nog nooit is een paus zo snel heilig geworden. Johannes Paulus II paarde progressieve denkbeelden op economisch vlak aan behoudende inzichten op het gebied van de ethiek.
Marry me, George? NZ
George,
le fils et de Kate et William, n'est âgé que de huit mois, mais il
constitue d'ores et déjà un beau parti. "Épouse-moi, George !" peut-on
ainsi lire sur le maillot de cette Néo-Zélandaise d'un an, lors du
passage du prince William et de la duchesse Catherine à Wellington,
mercredi 16 avril. (AFP PHOTO / MARTY MELVILLE / POOL)
canonisation de JPII
Un
artiste de rue déguisé en Jean-Paul II, à Rome, le 21 avril. L'ancien
souverain pontife doit être canonisé le 27 avril par le pape François,
ce qui suscite quelques critiques sur le bilan du Polonais, pas idyllique malgré sa grande popularité. (AFP PHOTO/ Filippo MONTEFORTE)
Avec les réfugiés syriens du square de Saint-Ouen
Cette
pluie souligne pourtant cruellement la précarité de la situation de ces
Syriens, qui ont élu domicile depuis quelques semaines dans ce petit
espace vert de Saint-Ouen. Grâce à des associations, ils ont pu dormir
certaines nuits dans des hôtels ou des voitures. Une solution temporaire
dans l'espoir d'une prise en charge par la mairie. (Cyril Bonnet/Le Nouvel Observateur)
- Par Cyril Bonnet
zaterdag 26 april 2014
Paris : 22 Femen manifestent contre le FN aux élections européennes
Elles arboraient une moustache hitlérienne et un drapeau européen avec une croix gammée dessinée sur leur poitrine dénudée, dénonçant "l'épidémie fasciste".
Des Femen à l'extérieur d'une conférence de
presse du FN à Paris pour dénoncer "l'épidémie fasciste en Europe",
mardi 22 avril (THOMAS SAMSON / AFP)
Arborant une petite moustache hitlérienne et un drapeau
européen avec une croix gammée dessinée sur leur poitrine dénudée, 22
Femen ont manifesté mardi 22 avil à Paris contre le FN, qui présentait
au même moment ses listes aux élections européennes lors d'une
conférence de presse.
Arrivées en formation militaire et au pas cadencé, poing droit levé, devant la Maison des centraliens où se tenait la conférence de presse, non loin des Champs-Elysées, les Femen, portant pantalons et chaussures noirs, ont manifesté aux cris de "fascist epidemic" et de "Marine fascist", à l'attention de la présidente du FN, Marine Le Pen.
Les manifestantes dont le ventre et le dos arboraient également le slogan "fascist epidemic", n'ont pu pénétrer dans le lieu de la conférence de presse, mais ont bruyamment dénoncé "l'épidémie fasciste qui est en train de s'étendre en Europe", selon les mots de leur porte-parole Inna Shevchenko.
Alors que la présidente du Front national Marine Le Pen a pour objectif que son parti arrive "en tête au niveau national" aux prochaines élections européennes, les Femen entament "aujourd'hui une campagne internationale contre les fascismes en Europe". "Nous commençons aujourd'hui à vous montrer comment nous allons les traiter", a expliqué la porte-parole des Femen.
L'action a duré une dizaine de minutes. Les 22 activistes ont ensuite été encerclées par les forces de l'ordre, avant d'être interpellées.
Arrivées en formation militaire et au pas cadencé, poing droit levé, devant la Maison des centraliens où se tenait la conférence de presse, non loin des Champs-Elysées, les Femen, portant pantalons et chaussures noirs, ont manifesté aux cris de "fascist epidemic" et de "Marine fascist", à l'attention de la présidente du FN, Marine Le Pen.
Les manifestantes dont le ventre et le dos arboraient également le slogan "fascist epidemic", n'ont pu pénétrer dans le lieu de la conférence de presse, mais ont bruyamment dénoncé "l'épidémie fasciste qui est en train de s'étendre en Europe", selon les mots de leur porte-parole Inna Shevchenko.
Alors que la présidente du Front national Marine Le Pen a pour objectif que son parti arrive "en tête au niveau national" aux prochaines élections européennes, les Femen entament "aujourd'hui une campagne internationale contre les fascismes en Europe". "Nous commençons aujourd'hui à vous montrer comment nous allons les traiter", a expliqué la porte-parole des Femen.
L'action a duré une dizaine de minutes. Les 22 activistes ont ensuite été encerclées par les forces de l'ordre, avant d'être interpellées.
'Beatrix Ruf, laat Stedelijk brandpunt worden van de artistieke voorhoede'
−
10/04/14, 11:23
© anp.
Beatrix Ruf in het Stedelijk Museum.
commentaar
Het Stedelijk Museum moet het enthousiasme van lokale kunstenaars en het
publiek zien vast te houden, schrijft Rutger Pontzen in het commentaar
van de Volkskrant.
-
En Amsterdam een aanzuigende werking krijgt voor een steeds breder wordend publiek dat het experiment niet schuwt.
-
© anp.Beatrix Ruf
Kortom, alle ingrediënten zijn vanaf nu aanwezig om het Stedelijk Museum in Amsterdam een stralende toekomst tegemoet te laten gaan. Vraag is alleen in welke richting die stralende toekomst ligt.
Om een voorzet te doen: het zou ervoor pleiten als Bea-trix Ruf, want zo heet het nieuwe artistieke boegbeeld, de banden aanhaalt met het talent dat zich ter plekke in Amsterdam voordoet. Dat het Stedelijk het gloeiende brandpunt wordt van de artistieke voorhoede van internationale allure, afkomstig van de lokale kunstopleidingen, galeries en kleinere kunstcentra. En Amsterdam een aanzuigende werking krijgt voor een steeds breder wordend publiek dat het experiment niet schuwt.
Dat klinkt provinciaals, maar is het niet.
In het mondiale kunstcircuit is het en vogue dat musea zich richten op een internationaal publiek met tentoonstellingen van kunstenaars die volstrekt inwisselbaar zijn. Of je nu naar Tokio vliegt, Los Angeles of Londen, veelal kom je dezelfde namen tegen in een vergelijkbare entourage van witte muren en houten vloeren.
Musea die (financieel) niet in deze competitie meespelen en gedwongen zijn na lange tijd van afwezigheid weer een naam op te bouwen, zoals het Stedelijk, kunnen zich hier het beste verre van houden.
Belangrijk is dat het Amsterdamse museum weer een stevig en prikkelend fundament krijgt. Met een eigenzinnige collectieopstelling en een even afwijkend expositieprogram. Waaruit een wervende naamsbekendheid ontstaat die eerst het nationale publiek en op den duur ook het buitenland nieuwsgierig weet te maken.
Het lijkt Beatrix Ruf op het lijf geschreven. Als Duitse in dienst van twee Zwitserse musea wist ze met een plaatselijke gebondenheid én kunst van internationale allure veel aandacht te trekken. Dat zou nu ook in Amsterdam kunnen lukken. 'Wat? Bent u nog niet in het Stedelijk geweest? Moet u doen. Er schijnt daar iets te gisten.'
Pater Frans van der Lugt doodgeschoten in Homs
−
07/04/14, 11:50
© anp.
De Nederlandse pater Frans van der Lugt in Homs.
De Nederlandse pater-jezuïet Frans van der Lugt is vanochtend 8.00 uur
(plaatselijke tijd) in de Syrische stad Homs vermoord. Een gewapende man
heeft hem in de tuin van het klooster, waar de pater verbleef, door het
hoofd geschoten. De man was gemaskerd. Het motief is nog onbekend.
-
© AFP.Pater Frans van der Lugt voor het klooster in Homs waar hij ten tijde van de burgeroorlog verbleef.
De gouverneur van de provincie Homs, Talal al-Barazi, liet weten dat strijders van het extremistische al-Nusrafront verantwoordelijk zijn voor de moord. Het Nusrafront is een vertakking van al-Qaeda. Van der Lugt is vandaag al begraven op de terrein van het klooster.
Groenten verbouwen
Frans van der Lugt (die vaak kortweg 'pater Frans' wordt genoemd) woonde al sinds 1966 in het Midden-Oosten. Als jonge psychotherapeut belandde hij eerst in Libanon, waar hij een opleiding tot jezuïet volgde. Hij leerde er Arabisch en vertrok zo'n vijf jaar later naar buurland Syrië. Van der Lugt bood er onderwijs aan, in de eerste plaats aan christenen (zo'n 10 procent van de Syrische bevolking).
De pater kreeg van de Syrische regering (met wie hij op goede voet stond) een lap grond van vijftig hectare, net buiten Homs, ter beschikking. Daar verbouwde hij samen met de lokale bevolking groenten. Ook kwamen er jaarlijks vijftigduizend flessen wijn van de wijngaard die Van der Lugt onderhield. De pater noemde het project, dat hij in de jaren tachtig opzette, Al Ard (vertaald uit het Arabisch: het land). Sinds 2000 opende hij de deuren voor veertig jonge mensen met een mentale beperking en liet hen meewerken op het land.
Homs niet verlaten
Van der Lugt heeft altijd geweigerd om Homs te verlaten, ook ten tijde van de burgeroorlog. Hij wilde in de belegerde stad blijven om de inwoners zo goed mogelijk te helpen. In 27 januari van dit jaar dook er een filmpje op YouTube op waarin de pater in het Arabisch zegt dat de inwoners van Homs 'niet willen sterven in een zee van ellende en leed'.
Van der Lugt verzweeg vanaf het begin van de oorlog nooit hoe hij over de situatie dacht. Net als de meeste christenen in het land sprak hij zijn afschuw uit over de door de islamieten gedomineerde oppositie. 'Bij die oppositie bestaat zelfs geen oppervlakkige eenheid', schreef hij op 12 september 2011 in een blog voor het Belgische DeWereldMorgen. 'De wieg van hun taal is veelal de reactie. Hun taal ademt weinig overtuiging uit. Ze zijn meer 'tegen' iets dan dat ze iets positiefs naar voren brengen.'
In januari 2012 liet hij in een ingezonden brief aan Mediawerkgroep Syrië (een platform dat wordt geleid door Nederlandse en Vlaamse vrijwilligers die het regime steunen) weten dat 'de meeste burgers in Syrië niet achter de oppositie staan en er dus niet gesproken kan worden van een volksopstand'. Volgens Van der Lugt was het optreden van de veiligheidsdiensten vaak een reactie op 'het wrede geweld van de gewapende opstandelingen'.
Begraven
De pater is vandaag nog begraven in Homs. Hij ligt op het terrein van zijn klooster in Homs, de plek waar hij vanmorgen werd doodgeschoten. Het motief van de schietpartij is nog onbekend. Er gaan berichten dat aan al-Qaeda gelieerde rebellen de moord op hun geweten hebben, maar dit is nog niet bevestigd. Geen enkele partij heeft de schietpartij tot nu toe opgeëist.
Abonneren op:
Posts (Atom)