Madonna Place de la République à Paris

Après son show à Bercy, Madonna a chanté plusieurs chansons de façon informelle place de la République, à Paris, dans la nuit du 9 au 10 décembre, en hommage aux victimes des attentats du 13 novembre

Vrouwen doen zaterdag voor de allereerste keer in de geschiedenis mee in de gemeenteraadsverkiezingen van Saoedi-Arabië

The Washington Post bekijkt hun verkiezingsprogramma's.

Van Columbus, riesmagazine een paar blunders te vermijden op reis, omdat je het nu weet!

Aan tafel

Hoewel het hier netjes is om mes en vork te gebruiken, is dat op reis niet altijd de bedoeling. Snij in Italië bijvoorbeeld nooit je spaghetti in stukjes, en gebruik geen bestek bij het eten van een taco in Mexico. Ook het snijden van salade in Frankrijk is niet volgens de etiquette. Ga je een hapje eten in Japan, steek dan nooit je stokjes rechtop in rijst want dat verwijst naar een begrafenisritueel. Eet in Oekraïne je bord niet helemaal leeg, want dan geef je de indruk dat je te weinig eten hebt gekregen, en wees nooit te laat voor een maaltijd in Venezuela. In Bolivia is het niet gepast om over geld en werk te praten. Verder kan je in Taiwan gerust een boer laten want dat is complimenteus naar de chef.

Cadeautjes

In Vietnam kan het ondankbaar overkomen als je een cadeau ontvangt met één hand, dus neem liever iets aan met twee handen. In China kan je beter geen klokken of paraplus cadeau geven omdat ze ongeluk brengen. De woorden voor ‘klok’ en ‘paraplu’ klinken namelijk net als de woorden voor ‘dood’ en ‘scheiding’. In Rusland moet je geen boeket met een even aantal bloemen geven, omdat dit alleen gedaan wordt wanneer je een boeket bij een graf legt. Verder brengen de cijfers 4 en 9 ongeluk in Japan dus kijk uit met cadeautjes geven die met deze cijfers te maken hebben.

Lichaamstaal

Wees voorzichtig met zoenen en handen vasthouden in Dubai, omdat intimiteit in het openbaar niet toegestaan is volgens de Islam. In Thailand mag je als vrouw geen monniken aanraken, en in Bangladesh is het erg onbeleefd om te wijzen met je vinger. Het stopteken (je hand recht omhoog houden) is in Griekenland een beledigend gebaar en het oké-teken (waar je wijsvinger en je duim een rondje vormen) is in Brazilië ook alles behalve een aardig gebaar. Laat tijdens het proosten in Hongarije de glazen niet tegen elkaar aantikken en kijk elkaar goed in de ogen bij het heffen van de glazen in Frankrijk.

Het lichaam

In Cambodja is het niet netjes om iemand aan te raken met je voet, en in Irak is het not done om de zolen van je schoenen of voeten te tonen aan iemand. Wanneer je in Turkije een huis binnenloopt, trek dan altijd je schoenen uit. Verder is het, net als in veel andere Aziatische landen, in Indonesië niet de bedoeling dat je met je linkerhand eet. Deze hand word over het algemeen als minder schoon gezien dan de rechterhand.

In het openbaar

Je kan beter geen fooi achterlaten in een restaurant in Japan, want dit kan verkeerd overkomen. In Rusland moet je als bijgelovige niet binnenshuis fluiten omdat je dan al je geld zou verliezen. Het is ook een heel slecht idee om in Singapore je kauwgom op straat te gooien; je kan hier een flinke boete voor krijgen. Het is zelfs verboden om kauwgom te verkopen. Stop verder in China niet je vingers in je mond want de inwoners vinden het grof en onhygiënisch als je op je nagels zit te bijten.

Le père Najeeb vit aujourd'hui à Erbil, capitale du Kurdistan irakien.

Le père dominicain Michael Najeeb, ici au couvent Saint-Jacques à Paris. Johann Rousselot I hanslucas.com

Partager

Cet homme livre une course contre la montre face à l'Etat islamique. A Mossoul, puis à Qaraqosh, en Irak, il a échappé de peu à l'arrivée des hommes de Daech, emportant avec lui des trésors : les manuscrits de la bibliothèque du couvent Notre-Dame de L'Heure de Mossoul. Des ouvrages rédigés entre les XIII^e et XIX^e siècles, exfiltrés juste à temps, à mesure que les villes tombaient aux mains des djihadistes.
Le père Michael Najeeb, 60 ans, appartient à l'ordre des dominicains, ces moines prêcheurs en habit blanc. De passage à Paris, où il a exposé cet été, aux Archives nationales, quelques-uns de ces manuscrits, il reçoit au couvent Saint-Jacques, dans le 14^e arrondissement. Ce jour-là, il a troqué sa robe contre un costume gris foncé et une chemise à col romain. Il s'apprête à repartir à Erbil, dans le Kurdistan irakien, où il vit désormais. Là-bas, aux côtés de bénévoles et d'ONG françaises, il s'occupe des dizaines de milliers de réfugiés chrétiens qui ont fui les massacres de Daech. Et continue de veiller sur les précieux livres, stockés dans un lieu tenu secret.

(Johann Rousselot I hanslucas.com

Wereldlichtjesdag

Wereldlichtjesdag is de dag waarop kaarsjes worden opgestoken voor alle overleden kinderen. Dit gebeurt voor zowel jonge als oudere kinderen. Over de hele wereld staan we stil bij het verlies van een kind. Met het opsteken van het kaarsje wordt niet alleen aandacht gegeven aan het overleden kind, maar ook aan de ouders die met het verlies geconfronteerd zijn.

Traditioneel worden over de hele wereld bijeenkomsten georganiseerd waarbij om 19.00 uur kaarsjes worden aangestoken. Uiteraard kan een overleden kind altijd en op elk tijdstip herdacht worden. De belangrijkste gedachte is dat er bewust wordt stilgestaan bij deze kinderen.

Verdriet kent geen grenzen

Rouwen kan individueel anders voelen. Het verdriet om het verlies van een kind is universeel, ongeacht leeftijd of waar ter wereld iemand een kind verliest. Dat gevoel gaat alle grenzen over. Verdriet kent geen grens, noch in leeftijd noch in landsgrenzen. Daarom is het Wereldlichtjesdag.

Paulus: vrouwenhater, machtswellusteling en antisemiet

Er zijn apostelen met een beter imago dan Paulus. Ook Karen Armstrong had weinig met hem op. Tot ze een boek over hem ging schrijven. "Ik voelde me steeds sterker verbonden met die moeilijke, briljante, kwetsbare man."

Time verkoos Angela Merkel tot Person of the Year. Ze toonde 'standvastig moreel leiderschap in een wereld waarin dat schaars is'.

Sobere Obama verzet zich in toespraak tegen oorlogstaal Republikeinen

In een sobere korte toespraak zondagavond heeft president Obama opgeroepen tot eenheid, en de verdediging van Amerikaanse waarden. Hij zal de strategie tegen Islamitische Staat en andere terroristen niet wijzigen. Wel kondigde hij een aantal maatregelen aan om de toegang tot Amerika aan te scherpen, en deed hij een beroep op volksvertegenwoordigers om de gevaarlijkste vuurwapens aan banden te leggen.

Door: Michael Persson 7 december 2015, 01:38

no comment

van de oo-go reizende dichters Goeree-Overflakkee

mag men

mag men de dood een loer draaien

het leven even volvoeren

mag men een vreemde kussen, één wang

zijn moeder een zachte hand geven

mag men verloren staan in overmoed

voetsporen volgen die zijn voorgegaan

mag men verwonderd uitstijgen in kracht

en inspanning bezien in spanning

mag men nog glimlachen naar de tijd

een vlinder die je overleeft –

Niels Snoek

n.a.v. ‘men moet’ van Gerrit Kouwenaar

De beste bundels van het jaar - Nominaties VSB Poëzieprijs 2016

Zelf - Pieter Boskma (De Bezige Bij)
In Zelf doet Pieter Boskma een buitengewone poging om te verwoorden hoe de rouw om zijn vrouw doorwerkt tot in de kern van zijn dichterlijke persoonlijkheid. Zoekend naar een uitgang uit de rouw bewandelt hij een veelsporig ‘Padenpad’ in de vorm van 39 zelfportretten. Boskma beroept zich op de eeuwenoude wijsheden die liggen opgeslagen in de klassieke genres van klaagzang en epos. Hij gebruikt ritmewisselingen en stijlfiguren om de artificialiteit van het zelfbegrip uit te lichten. Dit proces van wording heeft op de dichter een geneeskrachtige uitwerking, al gaat het einde van de rouw gepaard met een afscheid van het zelf dat zijn vrouw heeft liefgehad. Wat overblijft is een ‘verbeeld’ of poëtisch zelf dat niet vastligt, maar zich voortbeweegt met een ‘in zichzelf besloten gang van schoonheid en voltooiing.’

 Het was wat was - Geert van Istendael (Atlas Contact)
De vier afdelingen van de bundel Het was wat was van Geert van Istendael heten eenvoudigweg ‘Ding en dier’, ‘Bomen’, ‘Mensen’ en ‘Geld’. Van Istendael beschrijft inderdaad, met een zeer nauwkeurige blik, dingen en dieren, hij kijkt vol ontzag naar bomen en hij luistert nieuwsgierig naar zijn dialect pratende buren. Dat lijkt allemaal klein en idyllisch, maar door het heldere en stevige gebaar van Van Istendaels teksten weten we toch dat we met beide benen in de realiteit en het heden staan, zeker door de afsluitende cyclus in de bundel, die ons hardhandig, helder en geëngageerd confronteert met de actuele rol van het slijk der aarde.

 
Idyllen - Ilja Leonard Pfeijffer (Arbeiderspers)
In Idyllen brengt Pfeijffer al zijn poëtische kracht, verlangen en meesterschap bij elkaar. In af en aan golvende, hoogst inventieve, rijmende alexandrijnen, vertolken deze poëtische ontboezemingen een klaagzang van een treurende dichter over de teloorgang van de wereld en de poëzie. ‘De nacht is aangezegd. De warre uren waaien / als klamme lakens waarnaar hete handen graaien.’ Met veel bravoure, dat verrassend genoeg wordt afgewisseld met ontroerende momenten van inzicht, zet Pfeijffer zijn opvattingen over maatschappij en dichtkunst uiteen. Dit werk barst van de vrolijke vondsten, van diepe en soms ook hoogst banale overpeinzingen, van doorwerkte verwijzingen naar de traditie van de dichtkunst, van zinderende metaforen en van een uiterst eigenzinnige poëticale stellingname. Deze bundel zingt, knarst, fabuleert, droomt en barst uit zijn voegen van een nauwelijks te remmen dichterlijke droom.

 
De werkelijkheid - Toon Tellegen (Querido)
In De werkelijkheid speelt Toon Tellegen met abstracties als waarheid, liefde, wanhoop, medeleven, vertrouwen, angst; een scala aan aannames passeert zo de revue. Op sublieme wijze draait Tellegen die werkelijkheid steeds een halve slag en toont ons de keerzijde ervan of een aspect waaraan we niet direct zouden denken. Zo morrelt hij er op een verontrustende manier aan, waardoor ze op losse schroeven komt te staan. De realiteit blijkt flinterdun, niet meer dan een verhaal dat we onszelf en anderen vertellen en als echt accepteren. Met schijnbaar eenvoudige talige middelen slaagt hij er in een absurde, bedreigende of wanhopige wereld op te roepen waaraan we ons nauwelijks kunnen onttrekken. Hoe divers de onderwerpen in deze bundel ook zijn, de obsessieve vraag naar wat werkelijk is, geeft aan de bundel een sterke thematische samenhang.
 
Wij zijn evenwijdig - Maud Vanhauwaert (Querido)
Sommige dichters dichten voor de eeuwigheid, anderen voor de gelegenheid. En dan zijn er gelukkig nog dichters die zo goed dichten voor de mensen hier en nu, dat ze ook overmorgen nog gelezen
zullen worden. Zo iemand is Maud Vanhauwaert. Haar tweede bundel Wij zijn evenwijdig bevat 184 tekstfragmenten waarvan de titel het eerste is en die losjes met elkaar verbonden worden door een liggend streepje. Aldus ontstaat een reeks poëtische snapshots die iets doet oplichten van het leven in de grote stad aan het begin van de 21ste eeuw. De tekstfragmenten variëren van kleine verhaaltjes tot één enkele zin. Aforistische kernachtigheid wordt afgewisseld met van melancholie doordrenkte humor, absurdisme en een enkele bewust flauwe grap. Uit die rapsodie treedt een dichteres naar voren die met haar wispelturige logica en ontregelende beelden een heilzame verwondering weet te wekken voor het meest banale.

 
Genomineerde dichters op tournee
De jury van de VSB Poëzieprijs 2016 boog zich dit jaar over 114 dichtbundels, zeven bundels meer dan vorig jaar. Uit de zeer diverse en kwalitatief hoogstaande inzendingen spreekt ontegenzeggelijk de vitaliteit van de poëzie.

Voorafgaand aan de uitreiking van de VSB Poëzieprijs 2016 presenteren de vijf kans hebbende dichters hun genomineerde bundels op verschillende Vlaamse en Nederlandse podia, o.a. in Rotterdam, Gent, Den Haag, Antwerpen, Arnhem, Utrecht en Amsterdam. Kijk voor alle data en locaties binnenkort op www.vsbpoëzieprijs.nl.