Voorbijgangers
Ik zag haar naast de halmen
wuiven
lokken als koren glinsterend - haar ogen
graankorrels vol
hemel
heden en wat toekomt
Wij deelden dezelfde
aarde en tijd
voelden dezelfde wind - zij was
de fijne onrust
in mijn woelen
zij leek de oogst bereid
Nooit deelden wij een taal
er was geen zwijgen
slechts voorbijgaan
van eigen wegen - tijd
rijpt en slijpt
tot volkoren heden,
Rob Haster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten